*Uwadze droida to nie uszło, ale niestety, z racji tego że był tylko dropiem nie mógł zbyt wiele z tym zrobić. Ani podziękować, ani pozwolić sobie na dygresje. Nie miał funkcje aktywnej mowy.
Choć – niewykluczone, ze Nash po prostu się bal ze Dżony nagra jego słowa, a Darven ich odsłucha.
Tak czy siak Dżony nawet bez specjalnego traktowania miał całkiem „przyjazną” naturę jak na droidekę* Przyjąłem, sir. Oznaczono obiekt jako „gość”. Uprasza się o przestrzeganie zasad osady, sir *ostrzegł, bo jako ze Nash nie był w folderze „znajomi” to Dżony mógł go dyscyplinować, gdyby fikał*

Ta! *przytaknął dzieciak, dalej opierając się w wyżej opisany sposób, uśmiechnięty i gdaczący* Dżony jest, on zabija ze mną potwory! Dżony! Powiedz ile zabiłeś potworów dzisiaj? *Wypiła się dumnie. Gdyby nie on z  Dżonym to te potwory dawno jadłyby cała osadę* Ty cesz on ciebie lubił to musisz jego pogłaskać! *przypomniał w Nasha siew  powagą wpatrując*

Nash uśmiechnął się nieco skrzywiony na myśl głaskania drodia. Ale cóż, skoro malec tego chce. Nie miał nic do stracenia. Zaryzykował i powoli podszedł do droida delikatnie kładąc dłoń na jego pancerzu. Nigdy wcześniej tego nie robił przez co czuł się jakoś nieswojo.
-I to sprawi, że Dzony mnie polubi? -zapytał z niedowierzaniem. Czyżby ta maszyna reagowała na takie gesty, gesty oddziałoywujące na istoty żywe?

Tak jest sir *odpowiedział, bo w przypadku tym konkretnym opór sensu nie ma, jak Malkit mówi, ze zabił, to zabił. Po prostu „miał skromność” jak to szelek zauważył. Na próbę dotyku nie zareagowal agresywnie. Na sam dotyk też nie. Pancerz był gładki i chłodny. Był w dotyku po prostu metalem – płytą z bronzium. Nie miał futerka ani żadnych innych miłych dodatków. Jedyną różnica miedzy głaskaniem droidekia  klepaniem blachy był fakt, ze to potężna maszyna do zabijania i naprawde niewielu wybrańców może ją sobie ot tal głaskać. A Nash mógł, będąc tak blisko, mógł go dokładnie obejrzeć: cala konstrukcje, działa, osłony. Droid widać już go za pogłaskanie lubił, wiec nie będzie protestował.
Co się zaś tyczy gestów – to naturalnie, ze tak! Wystarczy wziąć sam fakt, ze nie zareagowała agresywnie na Nasha dzięki temu, ze on nie zareagował agresywnie na Dżonego. Taka droideka ma „całkiem bogate wnętrze”, niezłe sensory, a  Dżony do tego całkiem wysoki poziom SI*

*Chyba jednak lepiej było spytać Dzonego, bo Malkit jak wiadomo to Malkit i on gada co mu ślina na język przyniesie. A najlepiej to mamusi zapytać bo to jej droid* O! On… to… to mama przywiozła go, wiesz? On miał trochę mniejsze te *wskazał działa, a  właściwie to wstał i uczepił się jednego  nich* i nie miał anteny on i nie umiał śpiewać. Mama go mi przywiozła z takiego statku drugiego. A potem była wojna taka so mój tata i wujek i braciowie poszli i Dżony tez i Dżony utszelił tych imperialnych złych i mojego tatę i wujka uratował, wiesz? *Ale z tego wynikało ze Dżony był modyfikowany*

-Niesamowite... -powiedział Nash kwitując to "czym" był Dźony. Był o wiele bardziej zaawansowaną konstrukcją niż droideki podobne do niego. Do tego zmodyfikowane działka. Mimo wszystko jednak największe wrażenie wywierała na Nashu jego sztuczna inteligencja, która wydawała się być na rzeczywiście bardzo wysokim poziomie. Mając takiego droida za sprzymierzeńca osadnicy rzeczywiście mogą czuć się bezpieczni. Po chwili stanął prosto i poklepał Dźonego po głowni niczym dobrze spisującego się rumaka.
-Miło mi Cię poznać... Dżony. -powiedział w końcu zwracając się bezpośrednio do droideki.

*Cisza pełną poczucia bezpieczeństwa zapanowała miedzy istotami. Jeśli Dżonego tez nazwiemy istotą. Cierpliwy metal prężył się pod dłonią. Pomarańczowe światełka fotoreceptorów bez wyrazu jarzyły się jednostajnie. Coś cicho szumiało, coraz głośniej. Tak, to kolejne nagranie, i po chwili już dało się słyszeć skąpane w muzyce słowa*
Wokół mnie gorąco
bezpiecznie
słońce topi serca
bajecznie
uwielbiam cały świat
za dobre słowo
ubóstwiam Ciebie tak
kolorowo
*To z cala pewnością było podziękowanie. I komplement. A także wyrażenie „radości z zaszczytu poznania”. Niestety to trzeba było sobie dopowiedzieć, ale droid, korzystając ze stale rosnącej bazy utworów i nagrań opracował sobie własny sposób na komunikowanie. Wymagający pewnej dozy inteligencji i… wrażliwości.
To może zrobić maszyna, nie dysponująca ani ekspresją w głosie – ba, nie dysponującą aktywną mową, ni mimiką czy jakimiś wyraźnymi gestami*