*Cóż, od czasu katastrofy Widma i ich ratunku minęło kilka godzin. W tym czasie zdążył załatwić z mistrzem Windu sprawę wylotu na Tython. Tej wyprawy nie można było już dłużej odwlekać, więc kal dor postarał się o jakiś statek a potem o sprzęt. Gdy to już wszystko zostało załatwione to pozostała jedna sprawa... odnalezienie Hakona. Miał nadzieję, że zdążył już się wykurować odpowiednio, by móc wziąć udział w ich wyprawie. Co prawda sama podróż zajmie im wiele godzin, więc do tego czasu będą już w pełni sprawni. Tak więc Taken szedł spokojnie korytarzem krążownika, szukając w Mocy aury barabela... wyczuł ją po kilku chwilach i się skierował w tamtym kierunku. Po kilku minutach dotarł na miejsce (gdziekolwiek Hakon przebywa)*

*Hakon przebywał chwilowo (a może od kilku godzin? Sam nie wiedział) na korytarzu, po prostu. Stal oparty plecami o ścianę. Szatę już z kurzu otrzepał, ale plamy krwi nadal na niej widniały. Okulary porysowane i popękane wisiały smętnie, ale prosto na połamanej i krzywo zrośniętej kosci nosowej. Taken, szukając aury Hakona mógł poczuć, ze karabel stara się zbadać to, co poczuł na widmie. Dojść do źródła tego, co go ostrzegło. To bardzo męczyło jego psychikę. Błądził, i wszystkie drogi były dla niego zamknięte. Dla niego – gdyby był silniej zespolony z Mocą, przeszedłby. A tek nie mól. Szukał innych drog, innych rozważań. Ale nie miał tez umysłu stratega, takiego, jak na przykład umyśl generała. Nie był generałem. Nie był Mistrzem Windu. Był tylko Hakonem, Zakonem dlatego ciągle mu nie wychodziło. Za to na każdym zakręcie stał Nemedis…*

*Taken w końcu odnalazł barabela, ale zauważył ,ze ten jest zamyślony. Właściwie to nie zauważył, tylko wyczuł to poprzez Moc. Nie wiedział teraz, czy może mu przeszkodzić, czy może lepiej poczekać, ale jednak jego, a raczej ich misja, była nagląca i musieli się zbierać jak najszybciej. Więc kel dor podszedł powoli do Hakona a potem przemówił cicho* Witaj... mam nadzieję, że zdrowie dopisuje. Wybacz, że przeszkadzam, jednak rozmawiałem z mistrzem Windu i chciałby, byśmy podjęli podróż na Tython... znowu *Wyjaśnił cicho cel swojej wizyty i czekał na reakcję barabela*

Ostatnio edytowany przez Taken (2010-05-02 19:03:49)

No cóż, skoro tak wygląda sytuacja, to mam podobnie. Mój statek też szlag trafił *Wzruszył ramionami, ale tego Hakon nie dostrzeże. Nawet lekkiego uśmiechu kel dora, jedynie poprzez jego aurę, która była jednak przygaszona ostatnio, a właściwie od czasu wypadku. Ale trzeba się pozbierać i ruszyć dalej, mieli misję i nie mogli zwlekać.* No ucieka nam... więc go gońmy. Dostaliśmy jakiś statek i trochę sprzętu... musimy sobie jakoś poradzić. Mamy w końcu Moc... chodź, idziemy do hangaru *No i zawrócił, idąc korytarzem w tym samym kierunku z którego nadszedł. Na szczęście kometa miała więcej hangarów niż Widmo i były większe*

*Widmo wiernie służyło, było świadkiem wielu spotkań, kilku dosyć osobliwych, więc nabrało swego rodzaju duszy przejawiającej się poprzez wspomnienia. Kometa, jeśli służyła podczas Wojen Klonów też ją miała, ale słabszą z powodu braku załogi organicznej... ale teraz takie rozmyślania nie mogły rozproszyć kel dora, który skoncentrował się na ich celu, Tythonie. Musieli zbadać, czy planeta nadaje się do użytku Zakonu. Ale do pokonania mieli jeszcze setki metrów korytarzy, więc droga im zajmie kilkanaście minut* Dobrze się czujesz? *Zapytał swobodnie i nie była to aluzja, że myśli, że barabel jest w złym stanie. Ot, zwykłe pytanie*

*Każdy miał tajemnice skrywane głęboko przed światem, to po części one określały to kim obecnie jesteśmy. Wstydliwe sprawy, rzeczy o których nie chce się pamiętać...* Wybacz, że pytam... ale skąd wiedziałeś, że Widmo eksploduje? *Zapytał w końcu Taken po dłuższej chwili milczenia. Nie chciał być wścibski i jeśli barabel odmówi odpowiedzi to uszanuje jego wolę, ale było to co najmniej intrygujące, gdyż nie wyczuł tego żaden inny Jedi* Rozmawiałem z Windu i mi powiedział o tym... *Wyjaśnił cicho skad wiedział w ogóle o tym, co zaszło wtedy na mostku*

Wizja przyszłości... tylko jakaś taka bardzo niedaleka. Z reguły pojawiają się z dużym wyprzedzeniem... dziwne *Nie mając pełnej wiedzy o doświadczeniu Hakona nie mógł gdybać, a nawet wtedy to nie był mistrzem, by to interpretować* Cóż, w takim razie wszyscy zawdzięczamy ci życie. Gdyby nie ty to byłoby nie ciekawie... dzięki *Odwrócił się na chwilę w jego kierunku i uśmiechnął się, starając się tez przekazać to poprzez Moc. Hakon powinien nieco nabrać poczucia dobrze spełnionego... obowiązku? Obowiązek to może źle powiedziane, ale chodzi o to, że barabel mógł po prostu poczuć się lepiej przez to, że uratował tyle istnień*

Cóż za skromność... ale prawda jest taka, że to twoja zasługa. Moc nie zsyła wizji byle komu, bo ma "po drodze". Wybiera odpowiednio osoby, którymi je obdarza. Więc uznała, że dasz sobie radę i dałeś. *Cóż, wszystko zaczyna i kończy się na myśleniu. Jeśli Hakon będzie siebie traktował jak ruinę to nią będzie... ale też każdą ruinę można odbudować, wyremontować, trzeba tylko chcieć. No i trzeba też czasami poprosić kogoś o pomoc* Więc bez fałszywej skromności. Powiedz głośno... Uratowałem czterdzieści sześć osób. Powtórz...

Nash opuścił salę gdzie oczekiwali lekko ranni. Znalazł się tam chyba przez przypadek w tym całym zamieszaniu. Po rozmowie z Harisem kapitanem statku postanowił poszukać pozostałych i ruszył korytarzem. Błąkał się przez jakiś czas, aż w końcu w jednej z odnóg usłyszał głosy. Postanowił otworzyć się na Moc i wyczuł coś co było mu znane. Tak, to prawdopodobnie Taken i drugi Jedi, z którym prowadzili grupkę ocalałych z Widma. Ale był tam ktoś jeszcze... -Pięknie -pomyślał. Wiedział kto to, Darven, ten który przesłuchiwał go kiedy byli jeszcze na Widmie, miał jednak nadzieję że nie będzie musiał znów przez to przechodzić i mimo wszystko ruszył w ich kierunku.