Nagle poczuł silne ręce które trzymały za jego ramiona, a później spojrzał jak jego broń leżała na ziemi. Więc co miał teraz robić to nie zbyt wiedział, zwłaszcza że nie wiedział z kim miał do czynienia. Spojrzał na jednego a później na drugiego oprycha a widząc później jak tamten zaciska dłoń na szyi siostry zawołał.
- zostaw ją skurwysynie (i tak dalej, wiązki przekleństw).. coś zrobisz to Ci żebra połamię...
No cóż, w zasadzie teraz nie był wojskowym i w zasadzie był tak jakby na zwolnieniu chorobowym i zwolniony na czas nieokreślony z pełnienia obowiązków wojskowych. Mógł się zawsze zasłonić tym że jest a raczej był pilotem floty Imperium i byłym oficerem - lecz wtedy sądził że tylko pogorszy sytuację. Kombinował jakby tutaj wywinąć się z tego bałaganu i pomyślał "I ja zawsze musze się w kłopoty wpakować". Miał swobodne nogi prawda? Więc ostrożnie i powoli jedną nogę przesunął do tyłu, lekko zamachnął sie nią i podchaczył przeciwnika w ten sposób co by się przewrócił. Skoro tak się stało a raczej myślę że tak, od razu jedną z pięści skierował ku twarzy drugiego oprawcy mając nadzieję że trafi w tamtego by zaraz kopnąć w żebra leżącego.

Nie spojrzał na nią i nie odczuł bólu, ah... szkoda a może i dobrze bo i by jej się oberwało. Dalej się przytulała to Sel, a Sel ją przytulała więc nawet nie miała jak sie wydostać - w zasadzie nie chciała. Chociaż jakby mała pomyślała to by mogła coś wykombinować więc usilnie zaczęła planować. Powoli zaczęła się wiercić chcąc zeskoczyć, już jakiś plan w główce miała i może nieco podziała - gorzej jeśli nie.

Nie wypuściła małej z rąk, wbijając wzrok w napastnika.
- To kurwa, strzelaj mi w tą pierdzieloną nerkę, tylko kurwa, daj nam spokój!
A co jej tam szkodzi? Z jedną nerką da się żyć, operacje zresztą kosztowne nie były, a bioniczne części... cóz. Zawsze lubowała się w nowinkach technicznych. teraz jednak postanowiła zgrywać odważna, kosztem własnego zdrowia, oczywiście nie bacząc na nic i nikogo. błogosławiła w duszy jeszcze pacana, który na El uwagi nie zwracał wyraźnie. Może ją uda się uratować.
- Zin, daj spokój. To TYLKO nerka. Najwyżej zdechnę jak pies w tym zasranym zaułku! Nie wydurniaj się!
Rzuciła tylko, zerkając, co z jej bratem sie dzieje. to był jej jedyny punkt odniesienia. Panikowała, ale nie chciała po sobie tego poznać. Jak zawsze zresztą. Odwaga, nawet idioty, zawsze zakrywa resztę emocji.

Ostatnio edytowany przez Selene (2010-08-17 20:29:20)

Uspokój to dziecko! To niebezpieczna gra! *warknął napastnik. Czyżby miał jakąś moralność? Jeśli tak, to bardzo specyficzną, chorą 9i spaczoną*
A Ty gówniarzu przestań podskakiwać. Nie przestrzeganie zasad źle się kończy. Zasady nie są po to, by je łamać
*tu spojrzał na Zina. w  zasadzie patrzył na niego cały czas, ale teraz spojrzenie nabrało ognia. Suche palce miażdżyły krtań jego (Zina) ukochanej.
Humanoid mruknął cos cicho, niezrozumiale. W jednej chwili e strony wolnego cienia pomknął bolt lasera. Ręka Kobdara eksplodowała w łokciu. Broń poszybowała, a  uderzywszy o bruk strzeliła samoczynnie w czyjeś okno, w którym rozległ się krzyk. Może kogoś trafiło?
Szef Cieni uśmiechnął się*
cóż… myśle, ze jeśli ona cie kocha, to jednak ci przebaczy ten wyjątkowo głupi czyn. A gadali, ze jesteś inteligentny…
*kolejny strzał rozerwał biodro Selene. Wszedł w ciało lekko  boku, wyszedł przez macice. Ból był ogromny, zabierający świadomość. Kiedy ręka się otworzyła, Kobieta wypłynęła niczym bezwładny sznur i padła na ziemie*

[Sel jest wyłączona z czynnej gry – może grac dalej ale jej czynności ograniczą się do opisów cierpienia i urywanych słow]

*Szef Cieni poświęcił Sel jedno spojrzenie, po czym powoli zdjął marynarkę*
Jesteś mądra, dziewczyno. Odważna *Szepnął bez cienia drwiny*
Nie przeproszę cie, to nie moja wina. Dałem wybór. Przykro mi *przykrył marynarką Sel i dziecko. Niech nie widzi tego co będzie się działo dalej.
Cień nadal trzymał Kobdara na muszce*
Spokojnie, chłopcze. Pamiętaj – zasady. Mój pracodawca pamięta, jak prosil pana Kobdara o dostarczanie nowych towarów. Panu Zandiemu nie podoba się niesubordynacja Kobdara. Największy wróg pana Zandiego niszczył mienie Kobdara. Kobdar nie powiedział panu Zadniemu ani słowa… Pan Kobdar w ogóle nie zna zasad…
*Wyprostował się, sięgając do kieszeni*
Nowa runda, Kobdar *wyciągnąwszy z kieszeni długopis rzucił nim w  kierunku rannego inżyniera*
zanim policzę do trzech, wydłubiesz sobie tym oko. Jeśli nie…
*lufa jego broni skierowała się na nakryte marynarką kształty*
I pamiętaj – nie mam już ochoty na twoje głupie pomysły i na rozmowy. Ja tu jestem od działania

Ryknął z bólu, patrząc co teraz zrobił. Uszkodził nie tylko siebie, ale i Selene. Niech to szlag trafi. Trzeba było się poświęcić i odstrzelić sobie nerkę. Padł na kolana, patrzył na swoją odstrzeloną rękę. Jeśli Zin to przeżyje, będzie trzeba zamówić sobie cybernetyczny implant. Nie dość, że ręki to najprawdopodobniej również oka. Spojrzał na niego.
-Powiedz zatem swojemu pracodawcy, że przyjaciela nigdy nie wydam.-Powiedział, wyraźnie cierpiąc z powodu utraty ręki. Warknął jeszcze coś pod nosem i sięgnął po długopis. Cóż. Spektakl musiał trwać dalej, a Zin musiał uratować to co się dało. Przełknął ślinę.-Czego to się nie robi dla ukochanych.-Rzucił pod nosem. Zacisnął zęby i zbliżył długopis do swojego oka. No cóż. Jak to się mówi. Raz kozie śmierć. Może teraz dadzą mu spokój. Jednym żwawym ruchem wydłubał sobie oko. I co się stało? Wylądowało ono na bruku, Zin zawył w przypływie potwornego bólu. Spojrzał na "Szefa" i rzucił tonem pełnym bólu, cierpienia.-Zadowolony?

- SEELLLLLLL!  Jebany Tchórz! 
Wrzasnął całym gardłem i wyrywał się tak mocno jak tylko miał ochotę, miał nadzieję że jemu się uda. W końcu nieco się opanował i spojrzał na nogi przeciwników, a raczej stopy. Szkoda że noża nie miał. Zacisnął dłonie w pięści, skoro tylko za ramiona trzymali to może ten manewr pozwoli na jakieś dalsze działania. Buty miał lekko podkute metalem, zwłaszcza podeszwę i z całej siły, piętą kopnął w kostkę jednego i próbował się uwolnić. Jeśli jedna ręka została uwolniona, to wolną i zacisniętą ręką celował prosto w oko przeciwnika który go trzymał.

Ostatnio edytowany przez Seathen (2010-08-17 21:23:20)

Elea nadal była przykryta nie wiedząc co się dzieje, bała się i nie wychodziła. Nie chciała pewnie tego wszystkiego zobaczyć, no bo po prostu nie chciała a także nic by na to nie poradziła. Dalej się przytulała do Sel, ale nie płakała po prostu nie płakała tylko sie bała.  Nieco ucichło może, ale dalej była w "schronieniu".

Niestety sam po chwili zdał obie sprawe jak głupio postąpił, a przecież zwykle tak nie robił. Niemniej jednak, jak zobaczył co sie stało to emocje w nim wezbrały i po prostu powiedział co powiedział. Kiedy został puszczony spojrzał na wszystkich - w dwóch słowach: nie miał szans. Tamten jednak jeszcze bardziej mu powiedział w jakiej beznadziejnej sytuacji sie znajdował. Jednak teraz już o wiele spokojniej, kiedy te wszystkie emocje opadły patrząc na szefa odpowiedział.
- to emocje się odezwały a rzadko to sie zdarza u mnie... Nic nie zrobię... Jedynie mogę sie patrzeć...
No cóż, powiedział co wiedział ale starał nie prowokować. Po a tym powiedział wszystko zgodnie z prawdą. Patrzył teraz tylko na ten płaszcz.


//No cóż, przyznam że nie chciałbym aby teraz zginęła postać. Trochę sie napracowałem aby się ją stworzyć i chciałbym nią jeszcze pograć trochę. Jednak jeśli musi zginąć, to zrozumiem jednak wolałbym żeby została przy życiu.