*Ano nie ma się co rozwodzić nad każdym metrem kwadratowym mieszkania czy nad tym jaką to ono ma tapetę. Bo i po co? Szczegóły już mózg każdego sobie dopowie,a jak nie to nie wiem co tu robi dany denat.  Tak czy siak mieszkanko było dobrze urządzone, zawierające wszystko co potrzeba do wygodnego życia bez zbędnego przepychu. Tak czy siak do tegoż mieszkanka na swym śmigaczu dotarł profesor Solus. Iglica mieszkalna ciągnęła się właśnie od poziomu średniego aż ku górnemu miastu. Dobre miejsce to było bo i zwyczajne wejście do windy pozwalało z tych poziomów wjechać sobie prosto do górnego miasta. Mniejsza jednak ze szczegółami. Doktorek wrócił do domu, otwierając drzwi za pomocą karty wejściowej i wszedł do cichego-chyba-mieszkania. W końcu godzina była już mocno po 4 nad ranem.*

Ciii.. *Doktorek w odpowiedzi na szczeknięcie nieco kanciastej maszynki odpowiedział. A co na to droid? Szczeknął. Jednak już nie robo-psim głosem, a szczeknął można rzecz fonetycznie...czyli...* Hau. *I zamilknął przygaszając swe świecące wręcz oczyska, w końcu je zamykając i wracając do "spania". Czyli do stanu uśpienia systemów itp. A doktor? Drzwi córy przymknął nieznacznie co by jej światło w kuchni nie obudziło gdy ten pobawi się w kuchcika. A gotować nawet nieźle potrafił. Sobie coś prostego zgotował, ot odgrzał zupkę pomidorową co to w lodówce jej resztka była i skonsumował w międzyczasie zwyczajnie robiąc dla Reginy kilka kanapek. Zwyczajem swym pomrukując sobie podczas tej czynności pod nosem jakieś melodyjki*

*Droid w odpowiedzi na jej drapnięcie poruszył się nieznacznie, szumem cichym serwomotorów tylko wykazując się coś się tam ruszało. On ze snem nigdy kłopotów nie miał. Teraz jednak nie chciało mu się z pieleszy wyskakiwać w żadnym wypadku. A profesor? Z kanapkami akurat skończył gdy Regina z sypialni swej wyruniła się nadal jeszcze będąc śpiącą.* Cześć kochana. Jakieś może...dwadzieścia pięć minut temu? No niedawno. Niespodziewany pacjent mi się trafił. *odrzekł pakując ostatnią kanapkę w przezroczystą folię śniadaniową i spojrzał znad okularów na lunatykujące prawie stworzenie o rozczochranym futerku*

*No cóż. Doktor nigdy nie pytał, nie wypytywał jej o to co się wydarzyło wtedy, podczas demonstracji. Tyle co wiedział to to, że Badee i jej matka zostały deportowane spowrotem na Kashyyk. Tyle co też w holowizji pokazano. A właściwie tylko jedna durna wzmianka była co pokazało mu, że to już nie jest Republika w żadnym wypadku.A skoro już sama coś mówić zaczęła...krzesełko podsunął by tuż przy niej usiąść opierając łokcie na stole i spoglądając na jej pyszczek z wyraźnym frasunkiem na swej twarzy* Nie zadręczaj się tym.kochana. Nic zrobić nie mogłaś, sny złe z czasem miną. *Klony? Czemu jej się te klony tak śnią...*

*I po raz wtóry ta historia do uszu jego trafi? O planetach na literę M, które zostały spacyfikowane przez Imperium? O tym akurat mu powiedziała, kilka razy, lecz bez ładu i składu, zaraz po swym powrocie z demonstracji które stało się praktycznie rzecz biorąc istną strefą wojenną. Teraz jednak może, gdy już minęło trochę czasu, opowie mu coś... więcej.* Po co z klonem chciałaś tak rozmawiać? Nic Ci klon nie powie gdy ma rozkazy. *Odrzekł krzątając się przez chwilę w kuchni. Po to by zupy nieco przed córunią położyć talerz, choć by podziubdziała nieco. Jak tylko był w domu widział,że nie ma zdecydowanie tego swojego dawnego apetytu. A przecież aż dziw było,że tyle mieści w tym szczupłym ciele.Jak tak dalej pójdzie to gubić futro zacznie od tego stresu.*

No niestety, ten cały burdel z separatystami i całą wojną klonów mi się wydaje od pewnego czasu podejrzany. Tak jak by to cholerstwo specjalnie zostało wywołanie by kochany Palpi mógł się dochapać takiej władzy,że...że mamy teraz te bordello, Imperium. *Mruknął doktorek z zacięciem wyraźnym w swym głosie.* Ale mogę Cię pocieszyć kochana, że możemy nawet jutro, lub za tydzień,albo za miesiąc wyrwać się z tej planety. I z imperium. *Enigmatycznie nieco,ale choć coś powiedział. W końcu nigdy się córce nie zwierzał z tego,że już szuka wrogich imperium ruchom.*

No już mi tu nie kwękaj! To ja tu jestem ten co zrzędzi i pluje w brodę. *Doktorek obruszył się wyraźnie na to co córunia powiedziała. Najbardziej go jednak denerwowało to, że.... że * Jebane w dupę przez banthy z syfilisem Imperium! *Doktor po raz pierwszy w gruncie rzeczy zaklął w obecności swej Reginy. Imperium go już do szału doprowadzało. Żeby jego,wesoła i wiecznie uśmiechnięta, może i nie usłuchana, córeczka pesymistką się stawała? Nie, no kurwa, tak się nie godzi!*