*Hakon zadbał żeby kamera ich razem łapała. Tez nie był najlepszy w obsłudze tych urządzonek ale to jego już było takie proste, ze sobie radził. Tak wiec Ed widział ich, a oni oboje jego nie. Ale się słyszeli*
Ha, a  cos ty myślał, śmiejesz się tylko ze u nas zasięgu nie ma, a on jest! Dwie kreski w wyrwie pod murem!
*Skłamał. Miał jedną kreskę. Ale miał już wcześniej z Edem polemiki na temat zasięgu na Tythonie wiec tak sobie postanowił powiedzieć*
Edziu, mamy dla ciebie dobrą wiadomość. Zgadnij jaką *Dodałzaraz po tym jak Cersi się przywitała*

Cud, że w ogóle zwykły komunikator miał na Tythonie zasięg. Położenie planety w obszarze Głębokiego Jądra miało swoje plusy, które czasami bywały też minusami. Bardzo ciężko jest się tutaj dostać nie znając trasy, a to przez znacznie większe nagromadzenie czarnych dziur, które wszystko bardzo utrudniają. Komunikację z resztą też. Ale dzięki temu Imperium trudniej ich wykryje.
Póki co Cersi wsłuchiwała się w tą zabawną konwersację, nie kryjąc się ze swoim uśmiechem. Ta dwójka zdecydowanie do siebie pasowała, bez dwóch zdań.
W końcu też Ed zauważył ją i o mało co nie zaśmiała się serdecznie słysząc ten pomruk i wylewność Eda.
- Spokojnie, powoli... ja też się cieszę, że cię słyszę... Ja również ciebie miło wspominam. No i wciąż opiekuję się twoją stokrotką, nie martw się. Wszystko z nią w porządku
A wyjaśnienie zagadki niespodzianki pozostawiła już Hakonowi.

*Edzio grzecznie milczał kiedy było trzeba i nie wchodził w słowo jak to czasem się zdarza w pełnych emocji rozmowach holo. Odpowiedź nadeszła z lekkim opóźnieniem*
Naprawdę? *takie niemal dziecięce upewnianie się czy aby się go niepoważnie nie traktuje. I teraz tylko wyobrazić sobie ten wielki łeb lekko przekręcony i diodę migającą.*

*Bardzo Hakona cieszyła słyszana i wyczuwana od Cersi radość. Wiedział, ze i dla Eda będzie to przyjemność. taki on towarzyski się zrobił. Hakon to ma genialne pomysły!*
Tak, Edziu, naprawdę. Bez żadnych małych druczków

Ach tego to już nie wiem... propozycja padła całkiem niedawno
Odparła mistrzyni i tak trochę głowę w kierunku Hakona przekrzywiła, jakby oczekiwała odpowiedzi od niego. W jej przypadku to za różne wymowne spojrzenia odpowiadało odpowiednie ułożenie głowy oraz wykrzywienie ust. Cóż, trzeba się przyzwyczaić do tej troszkę ograniczonej mimiki twarzy.

*No tak, Ed tez nie miał mimiki, ale z jakiegoś dziwnego powodu potrafił „spojrzeć wymownie” choć nie widać było jego oczu. Potrafił też całkiem nienajgorzej się „uśmiechać” mimo iż nie miał ust. A do tego cała gama dźwięków i drobnych zmian postawy ciała. Ed był bardzo zdolny w tej kwestii*
Kiedy zorganizuje? No to proszę się pąkować, za 8 godzin spotkanie w punkcie zbiorczym o następujących koordynatach
*I pyk – już do Hakona na komunikator wysłane* Dokowanie na podesłanym statku, zabranie mistrzyni i pożegnanie z pilotem. A mój statek leci prosto do domku!

*Zaśmiał się cicho*
A mówiłem, ze on jest urodzony organizator. Urodzony rzecz jasna w cudzysłowiu, wiadomo o co chodzi. W porządku, Edziu. Poinformujemy cię kiedy mistrzyni wyleci. Ty sobie z resztą poradzisz *przez chwilę nawet nie wątpił wiec i jego głos tego nie mówił*

Prawdę powiedziawszy ja tam i tak niczego nie zobaczę
Uśmiechnęła się do kamery po czym wstała z murku. Jeśli chciała lecieć to będzie musiała się porządnie przygotować, no i poinstruować Hakona jak ma się opiekować jej roślinkami, co ma przerabiać z adeptami, trzeba było poinformować Radę i poprosić ją o zorganizowanie transportu... trochę tego się nazbierało.
- Mistrzu Hakonie, wybacz, ale się oddalę. Musze pozałatwiać kilka spraw związanych z odlotem. Żegnaj Edwardzie... do zobaczenia za jakiś czas