*Platforma Eda i Miss zatrzymała się na parkingu warsztatowym. Z salonu lecieli tu bardzo krótko. Edzio zsiadł, platforma jak zawsze trochę wtedy podskoczyła, a Edzio zadarł łeb by popatrzeć na szyld, kolorowy napis „Warsztat Anilezego”. Przed wejściem leżała opona gumowa, starego typu wysypana w środku drobnymi nakrętkami, w które wetknięto „kwiaty” zrobione z elementów hydraulicznych- rurek, podkładek, śrubek i innych. Edowi się spodobało, no ale zanim ruszył dalej, poczekał na Miss*

*Bo Edzio mógł tańczyć i bardzo to lubił. Nie był to naturalnie taki taniec jak ona sobie wyobrażała, czyli machanie się nad ogniskiem (bo bardzo możliwe ze do ogniska Ed by nie podszedł choć do kominka podchodził bez oporów), nie był tez do końca taki jaki wyobrażali sobie „normalni obywatele”, no ale Edzio chodził na kurs tańca i tańczył, zaczynał od Alderiaańskiego kręgu, potem walc Ithorianski, i miał jechać na zawody, taką „paraolimpiadę”, także miał nawet sukcesy. Jednak mimo to biedna Missay pewnie poczuje się rozczarowana, nawet jeśli dojdzie do rytuału z tańczącym Edem przy kominku…*
Ładne, prawda? *zagaił, widząc ze Miss przygląda się dekoracji. Edowi się podobała i widać uznał, ze skoro ona patrzy, to i jej się podoba*

Widać nie chce im się ich podlewać… *Właściwie to Ed nie wiedział, bo nie było tu zakazu posiadania kwiatów – czemu nikt ich nie ustawiał przed swoimi lokalami? Może umierały w tym sztucznym środowisku i zaniechano…*
Głowa do góry. Jak stad odlecimy, to postaram się żeby w naszym nowym mieszkaniu były jakieś kwiaty *Domyślił się, ze Missay może teraz czuć coś w rodzaju nostalgii spowodowanej bodźcem. Chciał ją pocieszyć, ale nie zaatakował z lepieniem się. Tylko mruknął wesoło, z takim: będzie fajnie! No i ruszył, do środka, do warsztatu, gdzie siedział mechanik w brudnych ogrodniczkach i za pomocą palnika i drobnej kupki złomu robił kolejny kwiat!*
Dzień dobry, umówiony na 15 byłem do „doktora” Konza… *odezwał się wchodzacy do przyjemnego dla oka pomieszczenia Edzik*

Dawać im wodę. Tu nie pada deszcz… *Ed tłumaczył coś niemal co każdą swoją wypowiedź, innego już by szlag trafiał, a Ed o dziwno był cały czas idyllicznie cierpliwy. Przyzwyczaił się już, a nawet to polubił. 
Kiedy weszli (na razie i Ed nie zwracał uwagi na to ze Miss nie mówi „dzień dobry”), mechanik podniósł głowę i popatrzył na nich. Nie wystraszył się Eda. Znał go. Missay naturalnie nie znał, ale ona raczej nie do tego doktora, który nie był doktorem, tylko inżynierem. Ale Edzio jako nie-droid miał prawo do poczucia humoru.
Mechanik wstał. Był to człowiek, lub jakaś krzyżówka z człowiekiem, skórę miał śniadą, włosy czarne, kręcone, i wąsik*
No witam. Tak, pan inżynier już jest, wczoraj przyleciał, trochę ponarzekał, ale już jest bezpiecznie. A ty jak się czujesz?
- Dzięki, nie jest najgorzej, ale mam nadzieje, ze stary Konzo ma dla mnie dobre wieści. Chodź, Missay… *I poszli, kiedy poszedł mechanik. Przeprowadził ich do głównego pomieszczenia warsztatowego, które właśnie wyglądało jak gabinet stomatologiczny. Ed trochę wigoru utracił, widać było, ze „boi się” tego miejsca, na takiej zasadzie jak dziecko – bo to tutaj boli*

*I było kilka podobnych elementów, wystrój, kolor, narzędzia. Ed wiedział, co ma robić. zatrzymał się na płycie, wokół tych wszystkich dziwnych rzeczy. Milczał, nie mruczał, działa trzymał blisko „ciała”.*
Wyluzuj, Ed… Gant, chodź tutaj, trza się klientem zająć…
*z pomieszczenia  z którego dobywał się rytmiczny huk wyszedł kolejny mechanik, ten miał czerwoną skórę i rogi wyrastające z łysek czaszki, do przodu, jak u złośliwego chochlika. Z resztą taki tez miał wyraz twarzy.*
Ooo, Edzio z dziewczyną, witam, jestem Gant *Diablik był w przeciwieństwie do swojego wyglądu bardzo miły, ukłonił się szarmancko przed Missay, a zanim dotknął Eda-  wytarł ręce*
Konz długie jeszcze w silniku, zaraz skończy, skomplikowane, ale jak już złapał jak to idzie to szkoda marnować takiej passy. Ja ciebie przygotuje do „zabiegu”, spokojnie, Ed, spokojnie, co się tak denerwujesz…

Gant Evans, miło mi *Kiedy diabełek się uśmiechnął, pokazał szpiczaste jak piramidki zęby. Na chwile znikł, i wrócił z czymś, co dla Missay mogło wyglądać jak… jak niewiadomo co, natomiast dla Eda wyglądało jak wiertarka, natomiast było do urządzenia do zmiany polaryzacji zaczepów siatki Eda mocujących ową siatkę do Eda, by można było ją zdjąć. To musiało być nieprzyjemne, bo Ed się kręcił, patrzył za nim i nawet cichutko powarkiwał, nie ze był agresywny, po prostu odruchowo*
No ja wiem, ze to nieprzyjemne. Sam się tym strzeliłem żeby zobaczyć jak to jest i mam nawet ślad, ale na udzie, wiec nie pokaże… Missay, na pewno już długo Edzia znasz, wiesz, ze on jest dobry, ze nie skrzywdzi, ale trzeba go przytrzymać, zeby się nie kręcił… tutaj… *Pokazal Missay rączkę w uprzęży zapiętej na dziale Eda*
Tak mocno, i nie głaszcz go po głowie teraz. Po dziale możesz…

*Ed widząc, jak Miss współpracuje i próbuje Eda uspokoić, zamruczał, tak do niej. Dioda zaczęła migać szybciej, ale nadal nie było w zachowaniu Eda nic, co by sugerowało, ze zaraz zacznie walczyć o życie.*
Nie, nie, to nie jest blaster. To jest polaryzator, takie narzędzie, bo w środku Ed ma zaczepy, musimy je odpiąć, żeby zdjąć siatkę. z resztą za chwile zobaczysz, nie bój się, Edowi nic się nie stanie. Na pewno go to trochę boli, ale czasem robi się takie rzeczy, pomimo ze boli… *Diablik widać połapał się ze Missay „z prowincji”, może z rubieży, gdzieś tam…
Przyłożył końcówkę urządzenia do „skroni” Eda i wypalił. Rozległ się głuchy, nieprzyjemny dla ucha stuk. takie „pach”. Ed nie drgnął, nie zapiszczał, ale stał taki strasznie biedny…
Gant przesunął urządzenie o jakieś 20cm i znowu to samo…*