- Dziwne zadajesz pytania. Jak używam mocy? Przecież to podstawa dla każdego władającego mocą, by nią zapanować. Bez względu jak to mówią czy to dobra czy ciemna. Wydaje mi się, że im lepiej nią władasz w po tej jednej ze stron, tym większe masz możliwości bardziej krytyczne dla danego rodzaju. - Quinlan spoglądał w jej kierunku i zastanawiał się czemu Devia ma tak spore braki w wiedzy dotyczącej mocy. Czyżby jej mistrz był tak głupi i nie uczył jej właściwie podstaw? No to by tłumaczyło jej pytania i braki. Pokręcił ciężko głową i dodał uśmiechnąwszy się. - Jeśli chcesz, możesz zostać moją uczennicą i nazywać mnie mistrzem. Ale to tak między nami. A co do Therona, to już sprawa między mną a nim jak przebiegnie ta rozmowa.
Ruszył zatem niespiesznie ku wyjściu
- Voss jest pełne tajemnic i nie zawsze można się dowiedzieć tego, czego się pragnie. Straszne tam mieszkają dupki. Możemy się stąd zabierać czy jeszcze na coś czekamy? - rzekł w odpowiedzi na jej pytania. Spędził na Taris już dość czasu i pora była znów zmienić swoje miejsce pobytu. Nie zagrzewał bowiem długo nigdzie miejsca, dla własnego bezpieczeństwa i by ta Inkwizycja nie wpadła na jego ślad.

Mistrzu, to brzmiało nad wyraz przyjemnie dla ucha. W tak młodym wieku osiągnąć taki niegdyś poważany tytuł, który jednak teraz był tylko grzecznościowym zwrotem do nauczyciela od ucznia. Przeszedłszy do głównego pomieszczenia podszedł do sprzedawcy i szepnął do niego kilka słów na pożegnanie, przy okazji wręczając chip na sumę 1000 kredytów. Była to zapłata za dotychczasowy nocleg oraz za pomoc jaką do tej pory od niego otrzymał.
- Jeszcze się spotkamy, tym czasem uważaj na siebie. Choć R2-T6, pora na kolejne przygody. - rzekł na koniec i zwrócił się w kierunku swojego droida, który w odpowiedzi "zaświergotał" wesoło.
- A ty prowadź na statek moja uczennico. - dodał jeszcze, tym razem do Devii i czekał aż ona przejmie prowadzenie. W końcu przybyła tu na statku, zatem miała transport odpowiedni do odlotu.

Ostatnio edytowany przez Quinlan Ramis (2016-01-02 14:53:01)

Pilot, który przywiózł tutaj Devię musiał dokonać kilku zakupów, przede wszystkim najpotrzebniejszych medykamentów. Zapasy na "Obrońcy" kurczyły się nieustannie a nie byli w stanie uzupełnić braków tylko dzięki napadom na konwoje Imperium. Konieczne były tego typu wyprawy na planety, by yzypełnić braki. Zwykle korzystali oni z planet należących do Sojuszu, jednak natura misji zabrakanki zmusiła ich do drobnej zmiany planów.
Skrzynie ładowano właśnie do ładowni, gdy nadeszła Devia z informacją, że mogą startować. Ucieszyło to pilota, ponieważ zbyt długie przebywanie w porcie kontrolowanym przez Imperium mogło ściągnąć na nich niepotrzebną uwagę.
Ładowanie i zabezpieczenie wszystkich skrzyń zajęło im kwadrans. Po upływie tego czasu pilot uruchomił swój frachtowiec i poderwał maszynę do lotu. Dzisiejszego dnia mieli szczęście i nikt im nie przeszkadzał, więc bez problemu skoczyli w nadprzestrzeń. Czekało ich kilka godzin lotu nim dotrą na "Obrońcę Jedi".

Lot również minął im bez problemu. Pilot siedział sobie w kokpicie i zajmował się pilotowaniem (a cóż innego mógłby robić?) a jego pasażerowie mogli robić co chcieli w centralnym pomieszczeniu dla gości.
W końcu opuścili oni nadprzestrzeń i przez iluminator można było zobaczyć potężną sylwetkę Venatora. Wokół niego krążyły myśliwce, patrolujące cały obszar, tak n wszelki wypadek.
Po przekazaniu kodów i hasła ich maszyna mogła wylądować na dolnym hangarze, gdyż górny zarezerwowany był w zasadzie tylko dla wojska.
Samo lądowanie przebiegło bez problemów, płozy się wysunęły, maszyna spoczęła na pokładzie okrętu wojennego, trapy się wysunęły. Koniec podróży. Pasażerowie mogli spokojnie opuścić pokład frachtowca

Te kilka godzin lotu jakie mieli Quinlan dobrze wykorzystał. Ściągnął z siebie łachmany, odświeżył się, zmienił przepaskę na czystą i białą zaś ubranie na czarno-granatowe z szerokim pasem oraz postrzępionym kapturem nie narzuconym na głowę. Kabura z blasterem wylądowała na biodrze, wszak był przezornym łowcą i najemnikiem. A potem również na objaśnianiu Devii tego, co zostało zaniedbane podczas jej szkolenia. A było tego trochę, przez co przekazywać jej swoją wiedzę zamierzał fragmentami, tak by wszystko jasno i klarownie zrozumiała.
Lądowanie na pokładzie Venatora było znakiem, ze pora już ruszyć i sprawdzić co też go może czekać tutaj. Zabrawszy plecak ruszył za Devią do wyjścia, zaś za nim jechał droid.
- Skoro mnie odkryła dzięki tobie, to musi posiadać talent. Chodźmy zatem, zobaczymy jak nas tutaj powitają. - skomentował jej słowa podczas marszu, postukując metalową laską, którą się "podpierał" choć bardziej to wyglądało na stylowy marsz z klasą dla osobnika pokroju szlachcica. Przy okazji też otworzył się na moc, nie musząc się już tutaj z tym kryć, by znaleźć jej nurt i to co ona mogła ze sobą nieść.

Dzięki informacji od żołnierza szybko dotarła do Leri. Zauważyła rzucane przez wszystkich ukradkowe spojrzenia jednak się nimi nie przejęła i szła w kierunku sali treningowej. Gdy dotarła stanęła i przyglądała się uczniom swojej mentorki czekając tym samym aż zwróci się do niej. Przez myśl jej przeszło by pokazać dzieciom co można osiągnąć mając opanowaną telekinezę. Obserwowała dziewczynkę w jej poczynaniach z telekinezą gdy Leri zwróciła się do uczniów spostrzegłszy ich dwójkę.
-dzień dobry - odpowiedziała podnosząc kulki i żonglując nimi w powietrzu - ups przepraszam - mówiąc to odłożyła kulki na ich miejsce - czy możemy zamienić słówko? - zapytała Leri i dodała:
-zadanie wykonane. Czy mogłabyś zorganizować spotkanie z generałem? ach przepraszam nie przedstawiłam was... Leri moja nauczycielka mój znajomy.... - tu specjalnie się zacięła licząc na to że on wpadnie jej w słowo gdyż podejrzewała że pewnie się przedstawi z fałszywego imienia.

Ostatnio edytowany przez Devia (2016-01-02 17:19:22)

Cała czwórka, uczniowie i nauczycielka, siedzieli w pozycjach medytacyjnych na materacach wyniesionych na środek sali. Adepci obrócili się w kierunku gości, przez co zapanował lekki rozgardiasz.
- Witaj Corvusie, nazywam się Lerienne, ale dla przyjaciół Leri
Przedstawiła się uprzejmie zabrakanka, nie podejrzewając w ogóle, że ich gość podał fałszywe imię. Bo po co miałby to robić? Co prawda wyczuwała w nim pierwiastek Ciemnej Strony, podobnie jak wcześniej w Devii, ale na razie nie wyciągała pochopnych wniosków. Za to jego słowom przysłuchała się z uwagą.
- Istotą tego zadania nie jest sama lewitacja a zdolność do wielozadaniowości, koncentracji na kilku rzeczach na raz. Nie sztuką jest unieść jeden albo kilka przedmiotów na raz siłą woli...
Powiedziała spokojnie zabrakanka, tonem mentorki, kierując swe słowa głównie do adeptów, jednak Devia i jej towarzysz mogliby też się czegoś dowiedzieć. Przy okazji uniosła też kilka większych przedmiotów w powietrze, które do tej pory leżały w różnych miejscach sali.
- Prawdziwy mistrz Mocy może sprawić, że każdy z tych przedmiotów będzie poruszał się niezależnie od innych. Wymaga to jednak wielkiego skupienia i właśnie zdolności do wielozadaniowości.
W tym momencie zamknęła oczy i skoncentrowała się w pełni. Kontrolowała aż siedem przedmiotów, które do tej pory normalnie unosiły się w powietrzu.  Gdy tylko stała się pewna, że w pełni je kontroluje to odesłała każdy przedmiot na swoje miejsce. Dwa ciężarki odleciały na prawo, jeden z materacy do prawego rogu sali, miecze szkoleniowe zaś usadowiły się na odpowiedniej półce w lewym rogu, za kulki podleciały do pojemnika, który się otworzył a następnie zamknął.
Na czole Leri pojawiły się kropelki potu, gdyż kosztowało ją to nieco wysiłku. Dużo prościej, choć dłużej, byłoby unieść pojedynczo każdy przedmiot i odstawić go na miejsce.
- Clariel, zabierz proszę resztę do stołówki na obiad, wkrótce do was dołaczę
Zwróciła się do młodej adeptki, która szybko poderwała się z ziemi wraz z jej kolegami. Cała trójka pokłoniła jej się z szacunkiem.
- Oczywiście mistrzyni.
I już mniej zachowawczo wybiegli cała trójką z sali, krzycząc do siebie "Neal goni!" co zabrakanka skwitowała lekkim uśmiechem. Kochane urwisy.
- A wiec to ty jesteś tym tajemniczym przyjacielem Devi?
Przyjrzała mu się uważnie, otwierając się bardziej na Moc, by wybadać go i pod tym katem. Jej aura stała się wyraźniejsza i tak jakby znajoma dla Quinlana, zaś Leri wyczuła coś wokół niego. Nie było to bezpośrednio związane z miralukaninem, lecz z czymś co on miał.
- Niemożliwe... czyżby?
Mruknęła, unosząc rękę i koncentrując się na Mocy. Wysłała bardzo silny impuls, chcąc przywołać to co wyczuła - kryształ, którego lata temu użyła do budowy swojego miecza świetlnego, a którego zgubiła ponad pół roku wcześniej na Dantooine.
Quinlan poczuł z kolei bardzo silne szarpnięcie jego laski, gdy ukryty w niej kryształ zareagował na swoją panią i spróbował wyrwać się na wolność.
Po tej demonstracji miała pewność. Uśmiechnęła się szeroko i zaprzestała przywołania.
- Mój kryształ! Myślałam, że zaginął bezpowrotnie. Gdzie go znalazłeś?

Wielozadaniowość spróbujmy pomyślała Devia. Była ciekawa czy jej to wyjdzie i czy będzie równie dotknieta wysiłkiem jak jej "siostra mentorka". Widząc iż Leri zajęła się rozmową z Quinlanem postanowiła się sprawdzić. Wprowadziła się w trans, zamykając oczy i skupiając się na rzuconym przez Leri wyzwaniu. Przywołała do siebie miecz treningowy, kulkę wcześniej otwierając pojemnik i wyciągając ją z niego oraz materac, by  ustawić je na orbitach i zawiesić a nstępnie po chwili odepchnąć je od siebie w miejsca z których je przywołała. (Jeśli się jej udało to spróbowała z siedmioma przedmiotami dodatkowo nimi poruszając).

Quinlan skinął głową na argumenty Leri. W tym wypadku były słuszne, a on już zapomniał że jego mistrzyni gustowała właśnie w przenośniach po pewnym czasie i szkoliła jego umiejętności na równi z inteligencją. Choć w tym ostatnim był nad wyraz zdolny chwilami, może to właśnie doprowadziło do takiej różnicy zdań w późniejszym okresie.
Zabawa poruszaniem w wykonaniu Devii pokazała, że dziewczyna nieźle radzi sobie z telekinezą. To była przydatna umiejętność, choć przeciw niemu mogła by się nie sprawdzić do końca. Przetrwał burzę piaskową dzięki stworzeniu osobistej bańki wokół siebie. Wyglądało zatem na to, że oboje się czegoś od siebie nauczą.
- Jak dużo nas przetrwało tą masakrę? - spytał podczas drogi do turbowindy. - Nie poszukujecie miejsca, gdzie można założyć na nowo siedzibę?