Enjo był zaskoczony. Nawet wszystkie informacje w rejestrze świątyni nie oddawały prawdziwego piękna tej okolicy, Tu można było żyć swobodnie, bez stresów pod błękitnym niebem w cieniu palm. I nawet stare wraki nie straszyły, tylko stały się częścią tego ekosystemu.
- Niezła? - spytał zdziwiony, że ktoś może okazywać aż taką ignorancję wobec otaczającej go przyrody, Po CORUSCANT*, Nar shaddaa i Nal Hutta ta planeta była miłą dla oka i ducha odmianą.
- Tu jest pięknie., Aż dziw bierze, że biura turystyczne nie wysyłają tu nikogo na wakacje. Przecież tu aż się prosi o mały przytulny hotelik nieopodal brzegu morza - zasugerował z przekonaniem Nie wiedział bowiem, że tę sielankową planetę niczym zaraza objęli w swe posiadanie piraci i szumowiny wszelakiej maści. Ta planeta miała prawdziwy ekonomiczny potencjał, którego nikt nie wykorzystywał.
- To dokąd teraz, przewodniku?

Naucz się już w końcu poprawnie pisać tą nazwę, bo to jest meczące i aż oczy bolą. Zadanie na dziś, 50 razy przepisz słowo C-O-R-U-S-C-A-N-T :)

Ray odetchnął pełną piersią. Lubił to miejsce, tą planetę. Było na prawdę przepiękne i w jakiś sposób relaksujące. Taki mały raj. Niestety jak to zwykle bywało, każdy raj miał swoją ciemną stronę.
- Taa... tylko sąsiedztwo niezbyt ciekawe. Piraci, przemytnicy, fanatycy religijni, dzikie, wygłodniałe bestie. Prawdziwa atrakcja.
Mruknął sarkastycznie najemnik, przypinając swój pas z bronią i niezbędnym wyposażeniem, które składało się z wyrzutni harpunów z linami, zestaw linek, podręczny zestaw wspinaczkowy, trochę prowiantu, zapasowe magazynki i piersiówka z mocnym alkoholem.
- Swego czasu był tu niezły hotelik, ale przerobili go na burdel, lepszy interes. Prowadzi go jakiś hutt, może twój krewny? Dziwki pierwsza klasa!
Uniósł kciuk do góry do spółki z szerokim, zawadiackim uśmiechem. Ray często tam bywał, miał nawet ulubione panie do towarzystwa, z którymi lubił spędzać upojne noce, przepuszczając na ten cel ciężko zarobione kredyty.
- Jak to dokąd? Przed siebie!
Wskazał na las a następnie na wrak okrętu. Ruszył ochoczo w tamtym kierunku, pogwizdując wesoło pod nosem.

- Nie martw się, zabezpieczyłem go. Ktokolwiek bez mojej wiedzy zajmie się konsolą w kokpicie zostanie porażony prądem
Paskudny uśmiech na twarzy Raya informował wszem i wobec, że nie obchodziło go to co stanie się z pechowym złodziejaszkiem. Jeśli wyzionie ducha to nie jego sprawa. Zwłoki wywali i poleci dalej.
Przemarsz przez łąkę zajął im tylko kilka chwil. Tutaj gleba była miękka a trawa sprężysta, poruszanie się po tym terenie nie powinno sprawić huttowi trudności. Problemy pojawiły się gdy dotarli do lasu. Miejscowa dżungla rosła bardzo bujnie. Ziemia poznaczona była licznymi korzeniami potężnych drzew, ich trasa stała się bardzo nierówna, miejscami stroma i kamienista a miejscami grząska i niepewna. Ray z trudem się tutaj poruszał, nieustannie musiał przytrzymywać się korzeni lub zwisających gałęzi. Dla Enjo będzie to test wytrwałości i cierpliwości, co mu się przyda przed dotarciem do wraku statku kolonizacyjnego.

Ślady pozostawione przez Enjo faktycznie stanowiły pewien problem, bo w zasadzie stworzył on coś w rodzaju komfortowej ścieżki dla turystów, odrzucajac kamienie i przecinając gałęzie oraz korzenie. Jeszcze tylko kładek brakowało nad niewielkimi jarami a ścieżka turystyczna była gotowa.
Ray krzywił się nieco widząc, co wyczynia hutt. Trochę obawiał się tego, że ktoś znajdzie tą drogę nim zdąży ona zarosnąć (kilka dni i ślady bytności hutta zostaną częściowo zamaskowane), jednak zdawał sobie sprawę z tego, że nijak tutaj nie da się obejść tego lasu. Musieli go po prostu przejść, co zajęło im aż pół godziny, głównie ze względu na Enjo. Ray poruszał się dużo szybciej.
Wspólnie stanęli przed wielką wyrwą w z poszyciu starożytnego okrętu.
- Teraz będzie trudniej. Trzeba się dostać na górę a windy brak.
Ray w zamyśleniu spojrzał w górę, drapiąc się po głowie. No teraz nie miał pojęcia jak przetransportować hutta na górę. Jego linki nie wytrzymają jego ciężaru. Poza tym hutt dyndający na linie? Tego chyba nawet najwięksi pisarze fantasy nie potrafiliby sobie wyobrazić.
- Wiesz co, wejdę do góry i ich zawołam by zeszli na dół, bo ni chuja nie wiem jak cię tam wciągnąć.

- Dobra, czekaj tu
Mruknął najemnik i zagłębił się w wnętrze wraku. Przez kilka chwil jego wzrok musiał przyzwyczajać się do otaczającego go mroku, co nie było miłe. Nawet podręczna latarka nie za bardzo tutaj pomagała, gdyż oświetlała tylko niewielką część powierzchni pomieszczenia. Ray nie lubił tej części podróży, gdyż często się obijał po drodze i zawsze kończył z drobnymi otarciami i skaleczeniami. Ale właśnie te trudności czyniły z tego miejsca bezpiecznym. Nikomu nie chciało się badać wszystkich zakamarków tego wraku mając świadomość, że został on już totalnie ogołocony ze wszystkich wartościowych rzeczy.
Sama wędrówka w górę zajęła Rayowi 20 minut, droga powrotna mniej więcej tyle samo, a na rozmowy ze swoją przyjaciółką mógł poświecić ledwo minutkę, bo wszystko mógł opowiedzieć w drodze.

Enjo spędził na wyczekiwaniu niemal godzinę. Przez ten czas nie wydarzyło się nic godnego uwagi, poza sporadycznymi wizytami mniejszych zwierząt. Zwykle podbiegały one w okolicę wejścia do wraku i przystawały, gdy dostrzegały intruza. I chociaż hutt nie robił żadnych fałszywych ruchów to najczęściej zwierzątka uciekały.
W końcu nudę oczekiwania został przerwana gdy Enjo wyczuł nadejście drugiej osoby władającej Mocą. Nim jednak dojdzie do spotkania minie kilka minut.
W miarę zbliżania się tej osoby wrażenie jej obecności w Mocy rosło i stawało się wyraźniejsze. Gdy już  znalazła się na parterze Enjo nagle mógł zdać sobie sprawę, że jest z nimi ktoś jeszcze czuły na Moc, jednak ten ktoś nie był na tyle silny, by łatwo można go było wyczuć.
- No i jesteśmy. Poznajcie się, to jest eeeee... cholera, zapomniałem zapytać
Ray zrobił bardzo głupią minę, bo jakoś oboje nie przedstawili się sobie. Chwilę po nim z mroku wnętrza wraku wyłoniła się młoda, dwudziestokilkuletnia Jedi. Już na pierwszy rzut oka widać było, że sporo przeszła. Jej prawą rękę od wysokości łokcia zastępowała cybernetyczna proteza. Na wysokości lewego oka miała cienką bliznę po mieczu świetlnym, zaś jej ubranie było znoszone i miejscami poprzecierane. Prosty biały bezrękawnik, który odsłaniał blizny na rękach (zwłaszcza na tej prawej) i długie, obcisłe spodnie będące pierwotnie częścią jakiegoś kombinezonu. Na nogach wysokie buty w stylu jedi.
- Kojarzę cię z Zakonu. Enjo, tak?

Albo po prostu była w złym miejscu o złym czasie. Jednak i tak mogła mówiąc o sobie jako o szczęściarze, bo przeżyła.
Za to Ray był nieco zakłopotany.
- No w sumie przez chwilę mi to przez głowę przeszło
Przez chwilę najemnik patrzył na Enjo tak jakby ten miał zaraz ujawnić się jako Inkwizytor, co wcale takie głupie by nie było, jako że wcześniej hutt dał się w podobny sposób podejść.
Na szczeście kobieta uspokoiła go szybko.
- To nie jest Inkwizytor. Enjo to jedyny hutt w szeregach Zakonu od dziesięcioleci. A z tego co się orientuje to Inkwizycja nie rekrutuje byłych jedi tylko ich zabija lub torturuje
Kobieta była bardzo poważna i czujna. Jej spojrzenie uważnie prześlizgiwało się po Enjo, jak gdyby spodziewała się, że ten nagle ją zaatakuje lub zdradzi w jakikolwiek sposób.
Drgnęła nieco słysząc imię, którego Gras użył.
- Blisko. Sylvia to była moja mistrzyni. Ja jestem Adea, ale nazwisko się zgadza
Podejrzewała, że Enjo celowo pomylił jej imię z mistrzynią, która go szkoliła. Gdyby przytaknęła od razu to by się domyślił, że coś oszukuje.
- Jak przetrwałeś?

- Owszem, ale na nasze szczęście póki co Inkwizycja woli się bawić w myśliwych. Większa "radość" z zabijania nas. Póki co
Zaznaczyła ponuro Adea. Na razie Inkwizytorzy krążyli po Galaktyce badając wszelkie pogłoski o ukrywających się Jedi. Sprawdzali wszystkie Świątynie i miejsca ważne dla Jedi, nie rzadko dewastując je. Tropili inne grupy władające Mocą. Na razie mieli pełne ręce roboty. Ale kiedyś to się skończy i Adea nie wątpiła w to, ze zaczną działać bardziej podstępnie.
Co zaś się tyczyło zdrady Skywalkera. O tym wiedziała na prawdę niewielka grupka osób i nikt poza nimi nie miał dostępu do tych informacji. Oficjalnie Anakin Skywalker został zabity podczas Rozkazu 66 w wyniku zdrady Republiki. Plotek na ten temat po prostu nie było bo nikogo to nie obchodziło. Adea też nie miała pojęcia o tym, że ktokolwiek z Zakonu zdradził. Nie wiedziała nawet jak to się w ogóle potoczyło. Znała tylko niejasne pogłoski mówiące o tym, że Kanclerz Palpatine był Sithem.
- A tak, wspominał mi o tym. To Alyara, była jedi którą zwolniono z obowiązków ze względu na zaburzenia psychiczne. Jak widać odnalazła się po stronie Inkwizytorów. Jest cholernie niebezpieczna i podstępna.
Ze wszystkich inkwizytorów najbardziej obawiała się właśnie zeltronki, która bardzo rzadko działała otwarcie. Zawsze z ukrycia kierowała wszystkimi wydarzeniami, rzadko się ujawniając.
- Pozostali to typowi łowcy. Abraxos, Janarus, Kezar, Solaris... imion pozostałych nie znam. Ale jest ich w sumie dwunastu. Na ich czele stoi Najwyższa Inkwizytorka Selendis. Może będziesz kojarzył ją z Zakonu
Selendis była zdolną i silną Mocą jedi, przepowiadano jej świetlaną przyszłość w Zakonie, dopóki nie poległa w trakcie jednej z bitew Wojen Klonów ponad trzy lata temu. A przynajmniej tak wszyscy myśleli. Podobno jakimś cudem ocalała, ale ledwo i Dooku wraz ze swoim mistrzem przeprowadzali na niej jakieś eksperymenty, ostatecznie tworząc potwora, który teraz kierował polowaniami na pozostałych przy życiu członków Zakonu.
- Ahaaa
Mruknęła jedi. Bez problemu wyczuła, że Enjo nie chciał wspominać o swojej kryjówce. Cóż, nie będzie nalegać. Ona sama też miała kilka sekretów.
- Zginęła zabita przez klony. Mi udało się wydostać z zasadzki, jednak zostałam ciężko ranna. Znaleźli mnie piraci, pojmali i sprzedali w niewolę. Gdy się zbuntowałam i próbowałam pomóc pozostałym wychłostali mnie i odcięli rękę w ramach kary
Wszystko to opowiadała niemal beznamiętnym tonem, jak gdyby to nie było nic wielkiego. Zaciskała tylko robotyczne palce i je rozwierała. W jej błękitnych oczach czaiło się jednak echo tego wspomnienia, którego nigdy się nie pozbędzie.
- Zygerrianie potrafią być bardzo okrutni i wiedzą jak sprawiać ból. Wystawili mnie na aukcji. Jakiś pomniejszy imperialny admirał chciał mnie kupić i sprezentować Imperatorowi, ale na szczęście Moc nade mną czuwała i ktoś mnie ocalił.