Kiwnęła tylko niemrawo głową na znak, że się z nim zgadza, jednak musiała coś jeszcze dodać.
- Uważaj tylko by publicznie nie wygłaszać takich frazesów, bo jeśli będziesz miał pecha to ktoś na ciebie doniesie i zjawia się łowcy nagród lub gorzej. Za głowę każdego z nas wyznaczona jest nagroda. I to spora
W obecnych czasach każdy jedi musiał być niesłychanie ostrożny i skryty. Jedni próbowali zaszyć się na zatłoczonych planetach, wtapaijąc się w tłum, inni szukali schronienia na odludziu. Jeszcze inni po prostu porzucali ścieżki jedi by wieść normalne życie z dala od Mocy.
- Może tak, może nie. Jak sam powiedziałeś, możesz być szpiegiem
Tak łatwo nie zaprowadzi go na okręt, którego szukał. Najpierw musi go nieco poznać.

Enjo dosyć szybko zrezygnował napotkawszy przeszkodę w postaci niejednoznacznej odpowiedzi. Sam poruszył temat ewentualnego szpiegostwa (a nie jest to temat do żartów), więc niech nie spodziewa się serdecznego powitania i obściskiwania się niczym starzy przyjaciele. Adea po prostu chciała z nim dłużej porozmawiać, wybadać go nieco w Mocy, nim zdradzi mu cokolwiek. Odejście hutta było trochę niespodziewane i zaskakujące.
- W takim razie żegnaj i powodzenia
Cóż, nie zamierzała na siłę go tutaj zatrzymywać. Jeśli chce odejść to droga wolna. Problem w tym, że Ray tutaj też zostawał i Enjo nie miał jak się stąd wydostać.
Adea spojrzała na najemnika a ten wzruszył ramionami.
- No co? Kazałaś mieć oko na dżedajców to miałem. Przywiozłem? Przywiozłem. Sama se radź, ja o mam gdzieś.
Wzruszył ramionami i wrócił do wraku. Z mroków zrujnowanego statku wyłonił się za to młody cereanin w prostym młodzieżowym stroju.
- Ada, czemu byłaś taka oschła?
- Coś mi się on nie spodobał.
- Jak zwykle. A co mówił mistrz?
Zagadnął młodzieniec swoją towarzyszkę. Ta przewróciła oczami, krzyżując ręce na piersi. Spojrzała w drugą stronę, unikając kontaktu z cereaninem.
- "Zaufaj Mocy, ona wskaże ci drogę"...
Mruknęła niechętnie.
- Właśnie. Więc może powinnaś...
- Sam idź. Ty łatwiej to sobie przyswajasz. Ja mam trudności.
Warknęła na młodzieńca a ten delikatnie się uśmiechnął.
- Dobra, spróbuję
Puścił się biegiem za oddalającym się huttem. Szybko go dogonił, nie musiał nawet korzystać z Mocy. Uważał jednak by go nie zaskoczyć a tym samym wystraszyć.
- Cześć!

Problem w tym, że to nie Ray podbiegł do odchodzącego Enjo. Najemnik miał go gdzieś, poszedł się przygotowywać do wypadu do burdelu, zaś Adea nie była skłonna by biec za oddalającym się huttem. Za nim pobiegł młody cereański jedi.
- Ekhm... Ray idzie do burdelu. Raczej cię nie odstawi w najbliższym czasie.
Zagadnął młodzieniec, pokazując się Enjo, by wiedział z kim ma do czynienia. Podłużna głowa była bardzo charakterystyczną cechą jego gatunku.
- Chciałem po prostu porozmawiać. Adea nie ma do tego cierpliwości. Ona preferuje aktywne działanie a nie spokojne i cierpliwe rozmowy.
Młodzieniec uśmiechnął się nieznacznie do hutta.

Młodzieniec wzruszył ramionami. Kiedyś czuł się onieśmielony tego typu rozmowami o kobietach, jednak długie przebywanie z Rayem uodporniło go i już się tak nie rumienił.
- Cóż, twierdzi, że tak. Ja go nie podglądałem, więc nie wiem
Podsumował lekkim tonem. Całkiem niezły, neutralny temat na przełamanie pierwszych lodów w rozmowie. Niestety potem Enjo to trochę popsuł, atakując słownie Adeę. Co prawda chłopak sam wcześniej nieco ją skrytykował, ale tylko po to, by nawiązać rozmowę z huttem. W tej chwili przybrał postawę obronną wobec kobiety, która uratowała mu życie.
- Nie znasz jej, nie wiesz co przeżyła i co robi, więc proszę, nie krytykuj jej i jej postawy, póki nie poznasz powodów, które nią kierują.
Enjo popełniał jeden z tych błędów, przez które jedi byli w tej chwili tak znienawidzeni w Galaktyce. Bez zastanowienia rzucał formułkami, bez uprzedniego zbadania gruntu i poznania całej sytuacji.
- Ekhm... nie cytuj może Yody, co? Znam wszystkie jego teksty ze Świątyni. Jestem... byłem... Archiwistą. A co do strachu, to każdy się boi, że Inkwizycja nas znajdzie. Ty też powinieneś się tego obawiać

Młody cereanin zjeżył się, słysząc kolejną pouczającą formułkę z ust hutta. Nie był jego nauczycielem ani też powszechnie szanowanym mistrzem jedi, który mógł sobie pozwolić na głoszenie takich prawd oczywistych dla każdego. Te słowa nie zyskały mu sympatii.
- Cóż, ja się boję po tym co Inkwizycja wraz z żołnierzami urządziła na jednym z wykopalisk. A to była rzeź. A mój dawny mistrz poświecił się, bym uciekł. I od tego dnia uciekam i chowam się przed Imperium, bo wiem do czego są zdolni. I tak, boję się, ale strach nie ma nade mną władzy. I istnieje zasadnicza różnica pomiędzy kontrolowanym strachem a jego brakiem. Osoby, które są go pozbawione nader często giną w bardzo głupich sytuacjach, bo nie wiedzą kiedy mają po prostu wiać.
Młodzieniec był nieco podirytowany tą rozmową, więc zaczął kontrolować oddech by się uspokoić. Jednak w myślach stwierdził, że jeszcze jedna dobra rada ze strony Enjo a sobie stąd po prostu pójdzie i niech on sobie radzi już sam.

- To już twój problem
Młody cereanin widział do czego zdolna jest Inkwizycja wraz z Imperium i na prawdę się ich obawiał. Przede wszystkim dlatego, e dla nich nie istniało pojęcie "niewinnej ludności cywilnej". Eliminowali każdego, kto stanął im na drodze. Żaden płacz, żadne błagania nie zmieniały ich decyzji i determinacji. Liczył się tylko jeden cel - całkowita zagłada Jedi. A jeśli przy okazji zginie 10, 100 czy 1000 osób? To nie miało znaczenia, winą obarczy się Jedi. Nienawiść do nich wzrośnie, łatwiej ich będzie wytropić. Inkwizycja była wrogiem, z jakim Jedi nie mieli do czynienia od tysiąca lat, a mianowicie od wojen z Sithami.
- Jeśli chcesz odbudowywać Zakon to musisz rozmawiać o tym z Adeą
Odpowiedział wzruszeniem ramion. Młody Archiwista wcale nie balansował na krawędzi. albo Enjo przesadzał albo jego zmysły go okłamywały. Wciąż podążał on ścieżką Jasnej Strony, co jednak nie oznaczało że nie odczuwał strachu o siebie i najbliższych, czuł również ból po stracie przyjaciół oraz nauczycieli, tęsknił za nimi. Był po prostu istotą ludzką, zdolną do odczuwania emocji. To nie czyniło go od razu Upadłego Jedi.
- Moc nas opusciła jakbyś nie zauważył
Ten defetyzm był dosyć powszechną dolegliwościa posród ocalałych. Moc została ostatecznie wytrącona z Równowagi i stoczyła się ku Ciemnej Stronie, która dominowała teraz w Galaktyce. Jedi byli ścigani niczym zwierzęta, więc bardzo wielu z nich porzuciło wcześniej obraną drogę, porzuciło miecze i Moc, wtapiając się w tłum. Cereanin tak postąpił. Nie miał miecza, nie miał szaty. Ukrywał się na ulicach, starając się przeżyć. Tylko najgłupsi lub najodważniejsi wciąż mieli przy sobie miecze.
- Nie ważne, co nieco już wiem

Skoro Enjo koniecznie chciał odejść to nikt go tutaj zatrzymywać nie będzie.
- Sto sześćdziesiąt dwa kilometry na północny zachód stąd znajduje się mieścina zwana Raider's Cove, tam znajdziesz jakąś knajpę. Ale ostrzegam, to siedziba piratów, więc lepiej się nie wychylać. Drugim miastem będzie Coratanni, dwieście czterdzieści dziewięć kilometrów na południowy wschód. A i jeszcze będzie Wyspa Podniebnego Grzbietu zamieszkała przez Rishian, ale tam knajpy nie znajdziesz. Jest jakieś dwadzieścia siedem kilometrów na zachód od Raider's Cove.
Niestety albo stety, planeta nie była zbyt gęsto zaludniona, co odpowiadało Adei, dzięki czemu łatwiej się można było tu ukryć. Pomniejszych dziupli i kryjówek przemytników było tutaj na pęczki.
- Nad brzegiem oceanu jest kilka łodzi, ukrytych w niewielkiej zatoczce. Możesz sobie jedną wziąć