*To już więcej, ale nie tyle, żeby zabić. Nemedis znów znieruchomiał, patrząc na duga.* To widać. Masz spory instynkt samozachowawczy, ale chyba wszyscy na tym poziomie muszą taki mieć, by przetrwać choćby godzinę. *Sith przyłożył rękę do klatki piersiowej cichego. Skupił się, mocą zasklepiając rany, skoro tylko nie były poważne. Będzie mocno boleć, ale doprowadzi duga do stanu jako - takiej funkcjonalności.* Jeśli chcesz żyć, musisz pójść ze mną. Wyciągnę cie stąd. W zamian oczekuję posłuszeństwa. Nie będę dbał o to, czy będziesz chciał mi uciec, czy nie - beze mnie twój los jest przesądzony.

*Nemedis odsunął dłoń, gdy już było po wszystkim. Widać było, że z dugiem trudno nawiązać jakikolwiek kontakt, Sith jednak nie podejrzewał, że jest niemową - bardziej zwalał to na strach. Owszem, widział blizny na krtani, ale to jeszcze niczego nie dowodziło. I tak, kiedy ze strony duga nie było reakcji - podniósł go mocą, na siłę ustawiając w pionie.* Idź! *Być może zdecydowane polecenie zadziała. Na badanie cichego będzie jeszcze czas, ale nie w tym miejscu. Wtedy będzie trzeba znaleźć kontakt.+*

*Nemedis sapnął z irytacją. Wyciągnął dłoń i szarpnął nią, by przyciągnąć duga z powrotem na miejsce.* Powiedziałem: idź! Nie uciekaj! *Warknął, patrząc na cichego z niezadowoleniem. Wyglądało na to, że nie będzie łatwo się z nim porozumieć - zachowywał się jak zwierze, całkowicie polegając na instynkcie.* Niedługo będziesz musiał zacząć słuchać moich słów. *Mruknął, tym razem unosząc duga w powietrzu i utrzymując go w takiej pozycji, około dwa metry przed sobą. Jeśli polecenie nie działały, trzeba było zaprowadzić go na siłę. Być może później odzyska zdolność logicznego myślenia.*

*I kiedy już wstał, Nemedis ruszył, unosząc go przed sobą. W ten sposób planował pokonać dalszą drogę, prowadzącą do sobie znanego celu. Bez słów, bez poleceń - po prostu utrzymywał duga w powietrzu.*