*Seco wziął czip, sprawdził zawartość i widać było, ze się zdziwil* E, phrrodsze pani, ale ja nie mam wydać… *Pokazał tym jaki jest uczciwy, stwierdzil, ze przynajmniej o jedno zero za dużo, bo co, za takie pierdolenie za ulicy bańkę dostać?*

Morrigan uśmiechnęła się do Seco słodko.
- Ależ mój drogi, to dla ciebie. Bywam hojna wobec tych, którzy mi się przysłużą. Tylko nie próbuj mnie naciągnąć, wobec takich osób bywam bezwzględna. Żegnam panie Gawila, przyjemnie robić z panem interesy
Niestety Dżony niczego nie dostał, bo portfel oddała już swojemu człowiekowi a ten go schował. Ochroniarz jednak zlitował się nad biednym droidem i z kieszeni wyjął stary brelok, do którego miał przytwierdzone karty dostępu. Odczepił je i z powrotem schował, natomiast brelok w kształcie głowy jakieś postaci z kreskówek oddał Dżonemu.
- Chłopie, nie marudź tylko się ciesz.
Poradził kaleeshowi i się odwrócił. To samo zrobiła Morrigan i wspólnie ruszyli w kierunku klubu, a Seco mógł znowu podziwiać jej wdzięki od tyłu. W końcu nie robiła nic by je ukryć.

Dżony ma przedmiot! Przedmiot Dżonego! *Bardziej się widać droid cieszył z  breloczka niż Seco z  tysiaka. A kiedy Seco porosił o odwiedzenia kibla, to już w ogole ekscytacja*
Rozkaz rozkaz! *I trzask do trybu kolowego. Ruszyl gwałtownie i za chwile znikł za rogiem*

Kontynuacja z http://www.swewok2.pun.pl/viewtopic.php?id=451&p=3

Mężczyzna odwiedzający klub od razu zwrócił uwagę stałych bywalców. Nigdy go tu nie widzieli. W takich miejscach nowi goście zawsze przyciągali wzrok. Często również przyciągali kłopoty... choć ten bar nie wyglądał na taki w którym można było dostać w mordę na "dzień dobry".
Nowo przybyły był młodym mężczyzną rasy ludzkiej. Średniego wzrostu, szczupły, blady. Głowa ogolona na łyso, twarz przeciętna, pokryta kilkudniowym zarostem. Oczy szare, zaciśnięte usta.
Uwagę zwracała lewa ręka, a raczej jej brak poniżej łokcia.
Przybysz ubrany był w czarne, luźne ciuchy. Kikut lewej dłoni obwiązany był pasmami ciemnego materiału. Nie wyglądał na uzbrojonego (może dlatego, że wchodząc trzeba ją było zostawić?), aczkolwiek jego postawa mówiła, iż umie się obronić.

Morkai rozejrzał się po barze. Stał się czujny. Miał dziwne przeczucie... Wyczuwał jakąś zasadzkę. W środku było dziwnie... przytulnie? Nie przywykł do takich miejsc.
W środku było nieco gości, lecz nie można było nazwać tego miejsca "pełnym". To jeszcze nie były godziny szczytu. Scena na którejś ktoś powinien występować była pusta, a za barem stał droid. Skrytobójca udał się do niego i zasiadł na wysokim taborecie.
- Wysłała mnie tu pewna... Hm, nieważne. Szukam informacji, a ponoć można je tu znaleźć. - Rzekł do robota, acz na tyle głośno by usłyszeli go najbliżej siedzący goście.

- Niech będzie i to i to - rzekł do droida, z udanym zainteresowaniem przeglądając menu. - Podaj też wodę - dodał zamykając kartę. Nie pił alkoholu, gdyż ten mącił umysł. A przecież skrytobójca musiał być cały czas czujny... Poza tym jakoś go to nigdy nie rajcowało. Niektórzy ponoć pijąc trunki próbowali zapomnieć o przykrych wydarzeniach. Idiotyzm. "Ucięli mi rękę, uchlam się do nieprzytomności i dam się okraść!" - kompletnie bezsensowne podejście. Morkai nie był z takich co to się poddają.
Co prawda zamówienie wody w barze mogło zwrócić niepożądaną uwagę (no bo kto normalny zamawia w takim miejscu wodę?), ale z drugiej strony gdyby nic nie zakupił zapewne został by stąd po jakimś czasie wyrzucony.

W takim razie Morkai zasiadł do stolika, cóż innego miał zrobić?
Bywalcy mu się przyglądali. Nie dziwił się im. W przeciwieństwie do większości "nowych" nie spuścił wzroku, by uniknąć spojrzeń miejscowych, lecz hardo się w nich wpatrywał. Klientela baru nie była zbyt ciekawa. A może jednak? Zdał się na Moc, próbując coś wyczuć, by jakoś urozmaicić sobie czekanie.
Cholera, ile czasu można nalewać szklankę wody? Ten droid powinien zostać rozebrany!

Z zainteresowaniem przejrzał gazetę i ogłoszenia, popijając przy tym wodę. Zainteresowało go ogłoszenie o nazwie "dyskretnego, na noc", lecz gdy wczytał się w treść doszedł do wniosku, że to jednak praca nie dla niego.
Najbardziej zaciekawił go artykuł o Morrigan - jakiejś lokalnej znanej bizneswoman opisujący jej miłość do sztuki. Morkai nie za bardzo się interesował sztuką (choć zabijanie doprowadził do rangi sztuki), za to zainteresował się samą Morrigan. Jako kobieta interesu z pewnością chętnie skorzysta z jego usług... Dobrze się składało, bo ponoć lubiła ten bar. Pewnie ze względu na umieszczoną w nim scenę.
- Droidzie! - Zawołał barmana, a gdy ten podszedł do stolika, zapytał:
- Znasz niejaką Morrigan? Rad byłbym się z nią spotkać. - Oczywiście uczynił to na tyle głośno, by bywalcy usłyszeli. Ciekawe czy ta Morrigan miała tu swoich ludzi? Podejrzewał, że tak. Jeden z nich pewnie zaraz wyjdzie, by dać znać swej szefowej o tajemniczym jednorękim gościu który o nią rozpytuje.

Gdyby Morkai wiedział o tym przycisku pewnie by go użył. Niestety, nie bywał zbyt często w takich lokalach. Właściwie to prawie nigdy, chyba że tego właśnie wymagało zlecenie od jego Mistrza. Czyli zdarzyło się raz czy dwa. Całe szczęście, że droid przyszedł, nawet przywołany tak prymitywnym sposobem.
Uśmiechnął się lekko słysząc odpowiedź robota. Zabawne. Niby to była planeta przemytników, gangsterów i innych męt, ale żeby od razu informować, że pani Morrigan jest szefową jednej z bandyckich szajek?
- Świetnie się składa - mruknął pod nosem mężczyzna. - Z kim dokładnie powinienem się skontaktować celem umówienia spotkania z panią Morrigan? - Zapytał, już głośniej. - Możesz też powiedzieć mi coś więcej o tym "Triumwiracie".