*Spojrzał przez okno i skrzywił się. Nie o taka konkretnie linę mu chodziło. A jak puściła i pranie opadło na ziemie to wyrwało mu się jedno długie* Ups*Zaraz też odwrócił się w kierunku właściciela ubrań, czyli do Seco i uniósł ręce w geście bezradności* Nie moja wina! Nie o taka linę mi chodziło... *No ale teraz tłumaczyć się można, bo już szkody narobione. Tan też zignorował droidekę, a raczej kopnął ją w nogę, a że teraz na wszelki wypadek ubrał wojskowe, opancerzone buty to go nie zabolało. Ciekawe, czy się ona wywali jak się podetnie jej jedną nogę?* Emmm... Seco, chyba będziesz musiał jeszcze raz wyprać swoje rzeczy... *A gdy tylko Malkit pojawił się ze swoja zdobyczna liną to pokręcił głową z rozbawieniem, ale maskował się tak, by kaleesh go nie widział* No cóz, nie o taka mi konkretnie chodziło... ale w życiu sobie poradzisz

*Kopnięta noga przejechała ze zgrzytem po podłodze o jakieś kilkanaście centymetrów, ale rozstaw był szeroki, a ciężar jaki się na tym opierał duży, wiec nóżka nie pojechała tak daleko by całość się wywaliła. Po kopnięciu wróciła na miejsce*

O miłosierna Maasaan, no jest się z czego cieszyć… *poderwała się na kolana na swoim fotelu* Johny, przestań! To jest Tang! Dodaj do folderu „rodzina i przyjaciele” *wydała polecenie mocnym głosem, bez sladu smiechu tym razem (może do droideki tak trzeba), po czym opadła na fotel, choć nadal czula ten dreszcz, bo jakby nie było to… rozstrzelał Tanga. Tak na niby choć dla niego to było na poważnie*

*droideka opuściła ramiona, co było na ręke bo łatwiej ją będzie związać)* Trwa-dodawanie… *Sensor optyczny skierował się na Tanga* Obiekt dodany. Witam, w rezydencji-pańsytwa Gawila na-Mandalore, niech-żyje-Imperator, kuhrrrwa *zaprezentował oficjalne, nagrane przez właścicieli powitanie*

Dżonego, kuhrrde, Dżonego! *poprawił Seco, strzelając sobie z palców organicznej ręki za pomocą tej mechanicznej, rzecz jasna* wiesz, najlepiej by było byś przyphrrowadził jednego z chłopaków, najspokojniejszego, do skanowania, bo dla niego to wszyscy będą jednakowi, on ma słaby wzhrrok a rozum jeszcze słabszy
*Malkit tymczasem z zapałem pomagał Tangowi w pracy, śmiejąc się przy tym aż piszcząc*

No dobra, Dżonego... a spokojniejszy to będzie... eee.. Dral. On ma smykałkę do komputerów to się też pobawi z waszym Dżonym. I tak jak był deaktywowany to troszkę w nim poszperał... mam nadzieje, ze niczego nie popsuł. *Klony powinny dosyć szybko się przyzwyczaić do nowego, durnego kumpla, ale ten kolor trochę ich peszył, więc Fler nie powinna być zdziwiona, jak któregoś ranka zobaczy Johnego pomalowanego na zielony czy niebieski kolor. Chociaż jeśli to Dral będzie nimi kierował to może posunąć się nawet do rzeczy strasznej i pomalować go na różowo!* No i gotowe! Widzicie, jak łatwo pustaka unieruchomić? Byle tylko nie strzelał... *Poklepał droida po metalowej głowie po czym podniósł się z ziemi i wrócił na swoje miejsce, gdzie wygodnie się rozsiadł i zaczął popijać herbatkę, powoli przyzwyczajając się do jej dziwnego smaku*

*Najwyższa jednostka dowodząca poprawiła się na fotelu, i przykładając palec do ust przyjrzała się droidowi. Nie chciała mówić, ze za kilka dniach już go tu nie będzie bo… pasował do tego szalonego miejsca jak znalazł. Nawet w innym kolorze. Z może nawet właśnie w innym, bo jeśli pomalują go na jakieś khaki w sraczkowate cętki to będzie się pięknie maskował* On z wami dostanie jakiejś robociej choroby psychicznej

*Secoz aczał dłubać w zębie, ale kiedy spotkał wzrok żony to zaniechał* No zobacz, z takiej rhozhrrywki zhrrezygnował… no ale to dobrze, Tang, bo bez flaków to ty byś jednak źle wyglądał… *stwierdził kwitując swoje słowa ruchem głowy, po czym zasalutował Tangowi cala ręką* [i]No to tam… wiesz, miej na pulsie i bywaj*

*Nie było to dokładnie w domu Secorshy,a  przed domem, wiec i tak i tak od siebie daleko nie odeszliśmy, wszak dom nasz twierdza nasza, a  o twierdzach to tu chyba jak nigdzie indziej – wiele się wiedziało. Rzecz jasna Fler nadal zostawała ignorantką. Tak jak teraz, tak i wcześniej i pewnie jeszcze trochę to potrwa – w jasne południe pranie na sznurze rozwieszała, gacie i skarpety swojego męża do sznura pieczołowicie przypinając i sprawdzając, czy trzymają się mocno w razie kolejnej inwazji imperium, lub co gorsze i nieprzewidziane – jakiegoś potwora. Nuciła przy tym radośnie piosenkę jakąś, mrużąc oczy w obronie przed południowym słońcem. Jej smukłe, kobiece ciało oplatała grafitowa suknia ze złocistymi wstawkami. Choć Fler wiedziała (i ubolewała) ze tutaj nikogo nie obchodzi jak ona wygląda*

*Matka jego choć skomplikowana czynnością zajęta, to jednak posiadała dar dzielenia uwagi, to tez kiedy syn zaczął jej poważne oświadczenia składać, zerknęła na niego miedzianym okiem, strzepując swoją nocną koszulę by ją na sznurze zawiesić* Bój się bogów, synku, na dworzu mieszkać, bacz ile to się potworów nocami kręci, ja bym ci radziła jednak z  domu się nie wyprowadzać. Co powiedzą na to twoje zabawki? *zapytała głosem pełnym zaangażowania i powagi, i podobne uczucia malowały się na jej gładkim, zielonołuskim obliczu o wyrazie wyniosłym ale i pełnym miłości*

*Droideka oczywiście wyszła za Malkitem. Ładować ją często musieli bo Malkit nie oszczędzał swojego nowego przyjaciela, no ale przynajmniej nie wydzierał mu sierści. Robot bojowy to zdecydowanie dobre zwierzątko dla młodej szeli*