*niestety istoty obecne na widmie niewiele wiedziały o Mace Windu a o jego specyfice jeszcze mniej. Nawet Rudiemu mina zrzedła kiedy dostrzegł, ze jedi nawet nie drgnęła powieka na te powitanie. Już chyba sam generał ,miał bogatszą mimikę. Tak czy owak – ruszyli. Rudi czuł się wyraźnie niepewnie, kiedy Mace szedł a nimi. Bał się go, i to w  Mocy było bardzo wyraźne. Zbliżali się do Sali konferencyjnej, po drodze wyraźnie można było poczuć tego Jedi. Sygnał silny, mocny, nieuszkodzony, wiec wszystko z nim było w porządku. W miarę zbliżania się do drzwi czuć było samego generała. Nie jego emocje, jeszcze nie. Jego obecność. Istotę bezwzględnie dominująca na tym statku. Ale nie była to dominacja taka, jak niegdyś.
Drzwi się rozsunęły, i pochód prowadzony przez Avę wszedł do środka. Trzyosobowa obstawa rozeszła się po bokach, by - kiedy tylko mace wejdzie – dyskretnie się ulotnić i zostawić na osobności niegdyś największych wrogów, dziś – okaże się dopiero.
Kiedy weszli, generał stał bokiem, ale skoro tylko ich dostrzegł, odwrócił się przodem. Miał na grzbiecie zgniłozieloną powłóczystą pelerynę która naprawdę nieźle na nim wyglądała. Pancerz, w porównaniu do tego z wojen klonów wyglądał lepiej. Jednak sam generał – duzo gorzej. Nie tyle widać było to co było to oczywiste. Nie wyprostował się dumnie, jak kiedyś. Stal przygarbiony, opleciony rurkami w okolicy szyi, na napierśnikach migały jakies urządzenia. Na pole peleryny widać było głośniczek. I oczy… oczy miał zasnute bielmem, jak oczy ślepca lub lepiej – trupa który za długo poleżał. Jednak patrzył na Mace’a jakby mu to niewiele przeszkadzało*
Znowu się spotykamy. Proszę… *Mechaniczna ręka, trzeszcząc cicho wykonała uprzejmy gest zaproszenia*

*Generał tez miał miecze. Jak zawsze cztery, ale ukryte w kieszeniach peleryny, by nie świeciły po oczach, nie drażniły, a  miał je tylko dlatego, ze gdyby został zaatakowany, mółby dzięki nim broniąc się na tyle, by pomoc zdążyła nadejść. Nie miałby już teraz z nim najmniejszych szans.
Ale oto stanęli na przeciwko siebie nie po to, by sięgać po miecze. Sala ich otaczającą była urządzona gustownie, wyciszała, poprawiała nastrój. Na stoliku ustawiono kilka półmisków drobnych przekąsek, choć wszyscy na widmie wiedzieli, ze  sami je potem zjedzą (prócz generała, znaczy on wiedział ale nie zje).*
Qymaen *poprawił generał, oczywiście bez żadnej pretensji, z tonacją zapraszającą do dyskusji* lub Sheelal. Nie Grievous. Grievous nie żyje *wycharczał elektronicznym głosem, przez ciężki oddech. Był tu, ale to, co stworzył Dooku. Sidious i inni ich przyjaciele już umarło. I to Qymean to zabił. Teraz właśnie on, we własnej osobie stał naprzeciwko Jedi,z  którym niegdyś jego złe wcielenie krzyżowało miecze*

*Raczej się nie ucieszy, bo zdobycie ciastek w sercu kosmosu to duże wyzwanie. A robili to by „dobrze wyszło”, z resztą to pomysł Avy, generała to drażniło. Wiadomo, czemu. Windu był chyba najlepszym Jedi do takiej rozmowy: trzyma się tematu, nie wyciąga dawnych błędów, nie próbuje nawracać czy oskarżać. Konkretny. Choć generał ostatnio, jak to Ava mawiała „marudny się zrobił” i chętnie dawał się wciągać w pogaduszki o pierdołach. Ale nie teraz. Cyborg skinął głową* Nawet powinniśmy, wszak nie po to się przez taki szmat drogi tłukliście, żeby się wzajemnie pozdrowić… *Wycharczał, na chwile nawet oddech stracił, przymknął oczy, ale wyszedł cały, bez uszczerbku na honorze. Zbliżył się do ustawionego nieopodal stołu taktycznego i wywołał obraz najbliższej okolicy w przestworzach. Zaznaczona była Mandalore. Nieco oddalona od ich obecnego położenia. Zapewne były to względy bezpieczeństwa*

Pamiętam nasza ostatnią rozmowę *odparł patrząc na jedi przez miniaturowy wycinek galaktyki który właśnie ożywił. Kiedy Mace stanął znowu tak, by mógł go widzieć, to patrzył. I Mace mógł zauważyć, ze bierze obraz kątem lewego oka. Czyli przygląda się. Uważnie. Jakby miał potem komuś powiedzieć: widziałem żywego Mace’a Windu. O tyle ode mnie stał* Nie mam zamiaru nikomu niczego mydlić, acz nie mogę ręczyć za waszą nadinterpretację. Nie wiem, czy mówiłem to już wam, czy nie, moja pamięć nie jest już taka jak kiedyś… *Nadal stojąc bokiem do mapy a przodem do jedi, zaplótł ręce za plecami* Wy wyrzekacie się siebie. Ja nie. Zrobiono to za mnie. Zabrano mi wszystko, oprócz walki. Wiem, ze nie będę żył wiecznie i cieszy mnie nadchodzący kres tej mordęgi. Ale nie chce czekać na niego w bierności, pasywności, kryjąc się na tym statku, i używając go tylko do ucieczki. Wiem, i ty tak samo wiesz, ze w całej galaktyce są miliardy istoty, które tez musza uciekać, kryć się, hańbić i czekają na śmierć jak na wybawienie, marnując swój czas. A przecież można go wykorzystać. I w takim rozrachunku nie obchodzi mnie, czy jesteś Jedi, czy bankierem, czy walczysz w obronie nefrów zabijanych na kotlety. Jeśli Twoim celem jest walka, jakakolwiek przeciwko mojemu osobistemu celowy, jesteś moim sojusznikiem. Możesz mówiąc co chcesz, nienawidzić mnie po grób, ale i tak nim jesteś… Chce zemsty. I robię co mogę, najlepiej jak mogę, by nie zmarnować tych resztek życia.

*W Moc generał ingerować nie mógł, a o tamtych wizjach nic nie wiedział. Musiałby Mace pomedytować na widmie, w  bliskim sąsiedztwie generała by dojść do wniosków głębszych, no ale z danych dostępnych (jeśli w  ogole można użyć słowa „dane” w odniesieniu do Mocy) to wyglądało na to, ze tak. Kiedy mace się wypowiedział, Qymaen zamknął na chwile oczy, a kiedy je otworzył, znowu stał już twarzą do mapy, Chwila relaksu polączona ze zmianą pozycji* Po wojnie pozostałości Unii Technokratycznej, Gildii Kupieckiej i pojedynczy inwestorzy konfederacji, oraz inni niezrzeszeni utworzyli korporacje Corchel. Na wojnie można się wzbugadzić, niektóre rasy maja to tego niebywały tajemy. Jesteśmy zasilani z Corchelu. Bardzo im zależy, żeby pozbyć się Palpatina. Ma monopol na wiele chodliwych towarów ta czarny rynek to niebezpieczny teren dla tak wielkiego przedsiębiorstwa,  o którym i tak oficjalnie nie usłyszysz. Ale to jzu nie wasza rzecz. Natomiast ja zgłosiłem się jako dobrowolny wolontariusz do testowania wypuszczanych przez nich cacek. Jeśli uda mi się zbić pionka, Corchel ma wolną ręke, zarabia wtedy bardzo, bardzo duzo pieniędzy… *dal sobie pauzę na kilka kaszlnięć, po czym oparł się mechanicznym ramieniem os tól taktyczny, który widac był pod niego robiony, bo ani drgnął* Nie jest to prawdziwa wojna. Raczej wieczna dywersja. Ale jeśli wiedziałbym, co zamierza Palpatine… Miał… lepsze zmysły, mógłbym naturalnie więcej kłód rzucać mu pod nogi…

Nie mają kręgosłupa, dlatego odnoszą mniej obrażeń *Odparł gładko cyborg* Masz rację, i tym zajmuje się teraz. Zbieraniem sojuszników. Niedawno zniszczyliśmy kilka statków Imperium  tym sektorze… *durastalowy palec zarysował linie wokół zaznaczonej kulki – Mandalore, i natychmiast wywołał zbliżenie* Nasi sojusznicy, nie mógłbym postąpić inaczej… ta planeta jest ważna z jeszcze innego powodu. Przebywa na niej co najmniej jedna Jedi, według mojej definicji

*Stał nadal przodem do mapy taktyczne. Na miniaturze planety był zaznaczony punkt lądowania* Zaczerpnąłem języka jeszcze zanim zacząłem działać na Mandalore, i okazało się ze było tam kilka drobnych katastrof, w tym Imperialnych, Imperialnych  jeszcze wcześniej… te informacje są oczywiste, ale trudne do zdobycia… szkoleniowcy wywozili tam klony. Demobil. Ściągali za sobą psy tropiące. Obecnie są… że się ośmielę użyć tego słowa – zastraszeni, a taki stan wzmaga agresję. Więcej powinniście powiedzieć na ten temat Wy, nie ja. Faktem natomiast jest że jedi o której mówię miała kłopoty z lądowaniem. Wizytę najlepiej zapowiedzieć. Nie wiedzą, ze Jedi wiedzą o naszym układzie, który nadal jest na poziomie negocjacji. *Nagle urwał, cofnął się ok. krok i pochylił znacznie, coś mu w grzbiecie trzasnęło, a  on sam zaczął się zanosić kaszlem*