*Wszystko zostało dobrze przeprowadzone, wszelki kurz i brud, który dostał się do środka przez te lata po prostu uleciał, odsłaniając dokładnie całe wnętrze robota, które było wręcz piękne dla osób znających się na tym. Z podłączeniem ładowarki mógł być jednak pewien problem, gdyż typowej baterii nie było, jedynie zapasowa w trochę innym miejscu niż zazwyczaj. A i ona podłączona była do czegoś na kształt mini generatora, zapewniającego energie dla tego droida na znacznie dłuższy czas niż normalnie. Widać było od razu, że budowa tego okazu była bardzo kosztowna, ale ten kto to zlecił chyba nie liczył się z kosztami*

*Wszystko zaskoczyło, systemy i urządzenia wewnątrz droida się uruchomiły, tylko jakoś głowa dalej smętnie wisiała. I nic, przez długie sekundy, minuta, dwie. Może zepsuty? Aż w końcu głowa odżyła i zaczęła nerwowo podrygiwać, jak gdyby mechanizm się zacinał. Potem dołączyły do tego zakłócenia z syntetyzatora mowy, same szumi i tym podobne, przez kolejną minutę aż w końcu zaczęły wydobywać się głosy, niewyraźne, urywane, ale z każdą chwilą po prostu lepsze. Aż w końcu cisza i wielka chwila.* Stwierdzenie: Co za ograniczony wór mięcha i do tego baran mnie składał do kupy? Dajcie mi strzelbę a go zastrze... *Kolejna przerwa, głowa rusza się we wszystkich kierunkach, nieco panicznie* Paniczne stwierdzenie: Oślepłem! Wołajcie medyka! Pomocy! Nic nie widzę, włączcie światła! Wołać jakiegoś idiotę by fotoreceptory mi naprawił! Migiem... *Droid mówił wyraźnie starszą wersją Basica, jednak sam język nie przeszedł aż takiej ewolucji i mogli go zrozumieć całkiem dobrze (z wiadomych przyczyn nie będę tutaj na siłę wymyślał archaizacji więc przypuśćmy ze od razu po tłumaczeniu)* Panika: Nie czuję nóg! Gdzie moje nogi?! Co za baran uciął mi nogi?! Zastrzelcie go do cholery... moje ręce... zastrzelcie mnie. Jestem kaleką, nie mogę zabijać...

*Mace słysząc te bluzgi po raz pierwszy tak na prawdę zainteresował się tym droidem. Na jego twarzy zagościł lekki uśmieszek, a przynajmniej coś na jego kształt.* No, no, no... nasz przyjaciel jest bardzo pyskaty. *Mężczyzna przysunął się bliżej, podchodząc do metalowego korpusu jak i głowy droida, która obracała się we wszystkie strony* Mam do ciebie kilka pytań droidzie. Przede wszystkim co robiłeś w Wielkiej Bibliotece Jedi na Ossusie i do czego był ci potrzebny holocron. Odpowiadaj. *Cóż, Mace podszedł do niego jak do typowego konstruktu mechanicznego, który wykonuje wszelkie polecenia.*

*Droid dalej się szamotał, albo przynajmniej próbował. Zarejestrował jakiś śmiech, jakieś odgłosy i tym podobne sprawy. Jego procesor starał się wszystko przeanalizować, bo musiał brać poprawki na zmiany językowe. Pytanie pierwsze: ile do cholery tam przeleżał?* Ponaglające stwierdzenie: Wy technicy od siedmiu boleści, ruszcie się!@ Chcę widzieć komu mam potem spuścić łomot za tą fuszerkę!*Technikom po chwili udało się uruchomić fotoreceptory, była to tylko drobna usterka manualna. W końcu "oczy" droida zalśniły czerwienią, które potem zatrzymały się na twarzy Mace'a Windu* Stwierdzenie: Przede wszystkim nie per "droidzie" ty durny, ograniczony worze mięcha! Jestem HK-47 Robot Zabójca a nie jakiś protokolarny śmieć, który biega tam i z powrotem, jakby miał wysrać po drodze wszystkie swoje części. Po drugie... *W tym momencie spojrzał on na swoje mechaniczne ciało, a raczej na to co z niego zostało* Krzyk przerażenia: Gdzie moje nogi?! Gdzie ręce?! Zabiję was wszystkich za tą zniewagę, doróbcie mi tylko kończyny a z radością rozsmaruję wasze flaki po pomieszczeniu. Profanacja! Jak ja mam teraz funkcjonować? Załamać się idzie... *Chwilę potem rozległy się jakieś zgrzyty, gdy mechaniczne stawy próbowały się poruszyć, a fotoreceptory raz gasły a raz się zapalały, a syntetyzator mowy zaczął wydawać szumy.* Poddanie się: Jestem stracony... zastrzelcie mnie.

*Był tu jeszcze ktoś. Od jakichś kilku sekund stałą w drzwiach postać kobiety. Jej czarne włosy spływały po ramionach a wielkie oczy szukały pewnej postaci. I znalazły* Qymaen! Nareszcie cie znalazłam, wiesz, chciałam cie zapytać o… Dżony, słoneczko ty moje jak cie ślicznie zrobili! *pełna radości rozlorzyła ramiona na powitanie swojego droida który  -odgoniony od generała zaraz podreptał do Fler. Ale się cieszyła, że ją poznał, znaczy ze się nie zmienił* i… *I nagle zatkało ją. Lepiej – sparaliżowała* [i]M-mistrz Windu?[/i

*Nie posiadał się z radości, no tak, bardzo milo jak ktoś bluzga kogoś innego. Nie, nie, wróć: coś. To droid, rzecz. Biedny mistrz Windu.
Póki co jednak Generał stracił zainteresowanie droidem (usłyszy na pewno nowy popis werbalny) i zwrócił się do kobiety w drzwiach. Zaprosił ją gestem* Dżony, jak widzisz jest tutaj i cieszy się na Twój widok *wszystkie roboty z procesorem logicznym takim jaki posiadał Dżony miały sztuczną inteligencje, ale ogranoiczal je zupełnie inny program, bardziej spójny, bez dziur, wiec nie pozwalający na tak wybujałą kreatywność. Kreatywność resztą wszystkie dzisiejsze droidy miały tłumiki kreatywności. A Dżony nawet nie potrafił mówić, biedny* i Mistrz Windu jest… i też się cieszy… *rzekł chcąc rozładować atmosferę* no i takiego fajnego droida tu mamy, na pewno też się cieszy

Witaj... *Powiedział tylko i zaraz odwrócił się znowu do droida, nie chcąc rozmawiać o sprawach zakonnych przy tylu świadkach. To były ich osobiste sprawy. Poza tym Samrune wybrała własną drogę z dala od Zakonu, więc nie mógł jej niczego zrobić. A nawet jakby mógł, to by tego nie zrobił.* Czy pamiętasz cokolwiek z przed wypadku HK? *To było poniekąd ważne, jednak wszystko wskazywało na to, że droid niczego nie pamiętał. A wiec to strata czasu. Na jego bluzgi nie reagował, nie dając się sprowokować, choć to było trudne, już dawno nikt po nim tak nie "jechał"*

Stwierdzenie: Nie. Prawdopodobieństwo uszkodzenia Matrycy Pamięci: 98% Pozostałe 2%: prawdopodobieństwa braku chęci do odpowiedzi na tak debilne pytanie. Przysypała mnie tona gruzu, jak myślisz baranie co się mogło stać? *Jak widać kreatywność tej jednostki była ogromna i musiała taka być, skoro był droidem zabójcą, który do jak najlepszego działania potrzebował właśnie nieskrępowaną możliwość działania.* Zapytanie: Czy któryś z obecnych tutaj Worów Mięcha będzie łaskawy zorganizować mi jakieś kończyny do cholery? Czy mam sobie w dupę repulsor wsadzić i polecieć do lepszych techników niż wy debile? *HK z każdą chwilą coraz bardziej się niecierpliwił, z powodu niemożności ruszenia się choćby o centymetr. Dla takiej jednostki jak on brak ruchu był szczególnie uciążliwy* Zapytanie: Nikt się nade mną nie zlituje?

*skrzywiła się na słowa generała. Eh, typowy kaleeshianin, jeszcze gorszy niż Secorsha, ale co zrobić. Podeszła do nich i stanęła lekko za generałem. Dżony przydreptał za nią, rzucił skan na droida. Oplotła go czerwona siatka z czujnika droideki. Na listwach po bokach szyi z gory do dołu przebiegał czerwony, snujący się prostokąt w hipnotycznym ruchu* Obiekt zaklasyfikowany jako: droid, specyfikacja – nieznana, numery – nieznane, numer seryjny – brak *Trzask – to działa podniosły się do pozycji aktywnej* Dyrektywa – jeden: posłuszeństwo jednostce dowodzącej, dyrektywa-dwa: ochrona osób i mienia, dyrektywa…. *Fler pacnęła Dżonego* cicho!

*Wiedzieć nie wiedział, ale miał t ą swoją agresywną charyzmę, do tego w czasie wojen klonów pracował z  różnymi droidami. Żaden nie był jak ten, ale niektóre były podobne. Jako że spodziewał się podobnych bluzgów, nie wywarły one na nim wrażenia, choć jednocześnie – miał coś w rodzaju „nadziei” ze będzie ostrzej. Ale i tak był zadowolony. Na obelgi jak i pytanie z wyższości nie odpowiedział* W porządku, zatem nie mamy o czym rozmawiać. Do roboty panowie, zaczynamy świadczenie usług recyklingu. Aha, i nie musicie być delikatni *rzekł niemal ciepło w stronę trojki zapłakanych ze śmiechu techników* No i oczekuje pełnego raportu. Kończynami się nie przejmujcie, coś czuje ze nie prędko na nie zasłuży. Dobra, proszę państwa nic tu po nas. *rzekł, zakaszlał, no i ruszył ku wyjściu*