*Taken wkroczył do Wielkiej Sali, zawsze lubił tutaj przychodzić o poranku, by popatrzyć przez wielkie kolumnowe okno. Jako, że nie było tam szyb, to można było poczuć na sobie chłodne prądy powietrza, co o wczesnych godzinach było bardzo pobudzające. Kel dor lubił tu też rozmyślać o wielu sprawach, a ostatnio miał o czym. Byli już tu kilka dni i zdał raport Radzie, że planeta nadaje się na przyjęcie Zakonu. Teren przed Świątynią został częściowo oczyszczony, tak, że jakiś statek może wylądować, a przez większość dnia wraz z Hakonem badali powierzchnię Tythonu z pokładu ich frachtowca. Wtedy też zaobserwował, że z Hakonem jest coś nie tak, wyczuwał jakieś kłębiące się w nim emocje i często zastanawiał się jaka jest ich przyczyna... chyba już wiedział, ale nie miał pojęcia jak można rozpocząć z nim rozmowę. Był bardzo skryty, a nawet bardziej, co utrudniało komunikację. Tak więc Taken stał przy kolumnie i patrzył przed siebie...*

*Dopiero po pewnym czasie Taken zdał sobie sprawę z obecności Hakona, pewnie odpłyną myślami za daleko, co mu się zdarzało. Spojrzał na barabela i lekko się uśmiechnął, co na nikim wrażenia nie robiło, ale liczy się gest* Witaj Hakonie... też się tutaj ukrywasz, co? Jeszcze mamy czas nim Zakon tutaj przyleci... ostatnie dni wolności... *Podszedł do niego i bezceremonialnie rozwalił się na ziemi obok niego i oparł się o inną kolumnę, patrząc przed siebie.* Odwaliliśmy kawał dobrej roboty... nie sądzisz?

*Taken spojrzał na niego uważnie, mrużąc lekko oczy. Tak, Hakon coś ukrywał, świadomie bądź też nie, tylko jak z nim o tym porozmawiać? Zdawał sobie sprawę, że nie jest jego przyjacielem ani osobą godną zaufania dla niego. Był przede wszystkim Jedi, a to niestety komplikowało sprawę, bo kel dor miał wrażenie, że te wewnętrzne problemy jakoś się pokrywają z Zakonem, a raczej Zakon jest ich źródłem* Wybacz za wścibstwo, ale co cię trapi Hakonie? Bo widzę, że coś jest nie tak... *Zaczął ostrożnie, bo jeden fałszywy ruch i barabel wycofa się tak głęboko, że nikt do niego nie dotrze, ale ktoś też musi spróbować* Wiem, że nie jestem pewnie właściwą osobą, by o tym rozmawiać, ale może spróbujesz podzielić się ze mną tym? Rada ani nikt inny się o tym nie dowie

Wszystkim tak mówisz, co? A potem wracasz do skorupy... *Odparł spokojnie tonem pełnym uprzejmości. Nie atakował Hakona za to, kim jest i jak się zachowuje, każdy ma swoje naturalne granice obronne, mury przez które nikogo nie przepuszcza. Problem w tym, że Hakon miał je bardzo szeroko "rozstawione" i bronił się przed wszystkim. Kel dorianin nie patrzył już na rozmówcę, tylko daleko przed siebie* To musi być ciężkie, co? Tak żyć w izolacji... nie będę tutaj udawał, że wiem jak to jest, bo nie wiem, nawet gdy się otwarcie buntowałem we wczesnych latach to miałem wokół siebie przyjaciół. Chociaż mistrzowie nigdy mnie nie lubili i nie miałem nadziei na to, że zostanę Jedi... *Cóż, jeśli nie można wejść od frontu to trzeba próbować dostać się przez kuchenne drzwi. Może akurat Hakon jakoś "zaskoczy" i włączy się do rozmowy o starych dziejach?*

*No dobra, nie zaskoczył, ale nie można się zniechęcać. Tak było chyba przez całe życie Hakona, nikt go nie próbował z tego wyciągnąć i się po prostu zniechęcali po kilku próbach. No ale teraz byli sami na całej planecie, siedzieli w jednej wielkiej sali, więc kiedy próbować jak nie teraz? Potem dostanie Taken misję albo sam gdzieś poleci, co bardziej prawdopodobne, bo nie lubił za bardzo zwierzchniej władzy nad sobą. Preferował wolność.* No cóż, w wieku trzynastu lat to nie miałem widoków zbytnio na dalsze "dżedajowanie", tylko bardziej na Korpusy Rolnicze... ciekawe, co się z nimi stało? *Zamyślił się nad tym. Co mogło się stać? Imperium... taka była chyba jedyna odpowiedź...* No ale miałem farta, jak to złośliwie zauważył mój mistrz szermierki, że ktoś się ulitował nade mną... pfff... w akcie zemsty schowałem mu potem miecz... gdzieś tam, nie pamiętam już. No ale Avrill, moja mentorka to można by rzec się wzięła ostro za mnie, za krnąbrnego durnego i psocącego młodzieniaszka, który miał takie widoki na zostanie Rycerzem jak więzień odsiadujący dożywocie na wolność. No w każdym razie nasze pierwsze lata to było pasmo wielu udręk... raczej dla niej, bo byłem na prawdę trudnym dzieckiem... *Po co to mówił wszystko? Jak już zaczął to trzeba rozmawiać. Miał nadzieję, ze w którymś momencie Hakon "zaskoczy" i coś dorzuci, może jakieś własne przemyślenie, by można się tego uczepić jak sznurka, by po nim dotrzeć do kłębka... ale to będzie chyba trudne. Taken będzie pewnie musiał streścić połowę swojego życia, no może nie połowę, ale może uda mu się trafić na jakiś temat, który chociaż odrobinę zainteresuje barabela.*

*No ale się wtrącił w odpowiednim momencie, tyle że historia poszła dalej. Ale to potem, teraz trzeba myśleć jak tu nawiązać rozmowę, a Hakon tego nie ułatwia* No ale miałem szczęście i gdy skończyłem dziewiętnaście alt to mnie wywiozła w cholerę na Odległe Rubieże i tam dostałem szkołę życia, nie to co w Świątyni... tam miało się ciepłe łóżko, smaczne śniadanie, nie widziało się dramatu ludzi mieszkających za murami... Mury Świątyni szczelnie odgradzają Jedi od problemów normalnego świata, co według mnie jest złe, nie sądzisz? Może padawani powinni wybierać się z mistrzami na takie kilkumiesięczne wycieczki? *Zapytał barabela i spojrzał na niego pytająco. Dalej krążył gdzieś po orbicie, szukając jakiegoś wąskiego przesmyku w tym pasie asteroid*

Nie masz zdania? *Powtórzył cicho za nim, wpatrując się w jego twarz i czując jego zakłopotanie, bo można by rzec, że Taken nastawił się na odbieranie sygnałów od Hakona poprzez Moc, więc wyczuwał to wycofanie się, ale nie rezygnował* Cóż, na pewno masz jakieś przeżycia związane z życiem poza Świątynią... jak choćby te po rozkazie 66. I jak widzę sobie dobrze poradziłeś, bo siedzisz teraz tu ze mną, a ja nawijam trochę bezsensownie, ale zawsze coś *Stwierdził pogodnie. Takenowi zazwyczaj humor dopisywał i był życzliwy dla wszystkich, to była taka jego naturalna cecha*