Mistrza jedi? *powtórzył jakby z niedowierzaniem, a  potem nagle pomyślał, ze może to wszystko  imperium włącznie w ogóle się nie wydarzyło. Nadal są jedi i republika nadal jest! Odetchnął. zaraz dostanie fajkę. Pięknie się ta bajka kończy* Nie wiem… to znaczy: nie wiem, czy to wszystko jest prawdą, czy tylko jakimś moim majakiem… *zaczął, podnosząc głowę i łapiąc się za „wąsy” wyrastające z okolic uszu. Taka charakterystyczna, dugańska cecha* To wszystko jest… nie wiem, nawet nie chore. Może jakoś potraficie poznać, czy to prawda, bo ja już chyba nie… *podniósł oczy, wreszcie przytomne, jakby pytał: to jak, opowiadać czy nie?
Może i by się wystraszył spojrzenia mistrzyni, gdyby spojrzała na niego przed tymi wydarzeniami. Teraz nawet nie mógł rozpoznać cech nienormalnych*

Tak, wiem *odparł, nawet nie przyszło mu do głowy by obruszyć się na to jakże oczywiste pytanie, choć, jakby wgłębić się, w  temat to każdy parawan udowodniłby mu ze jednak nie wie, kto to jedi.
Jego wizje nieco kontrastowały z tym co teraz poczuł. Poczuł się tak miło, ze nie chciał do tego wracać.
No ale wróci*
To był… sith. Tak, bez dwóch zdań. To był sith, ale martwy. Zmusił mnie, bym znalazł mu ciało. Mówił o moim bracie. To był jego mistrz. Przywiozłem go tutaj. On był… w mieczu. I w szacie. Przywiozłem go tu razem  ciałem i on… odżył. I chyba mnie zabił. Ale żyje. A potem tu zostałem i… zapomniałem o swoim istnieniu…

*Zdumiała go ta nagła zmiana zachowania, co dowodziło, ze jednak w sprawach sithów był ignorantem. Tak czy owak wolał być traktowany milo niż oschle.*
Nie, nie zmartwychwstał. Wcześniej był quermianinem, pamiętam jeszcze z Couruscant. Trafiłem przypadkiem na jego dane. Kiedy tu przybyliśmy, był duchem. Wszedł w ciało kaminoańczyka. To był rytuał, ale prawie nic nie pamiętam. A kaminoanie są do siebie bardzo podobni, ale to był mężczyzna *zmrużył oczy. Zauważył, ze póki nie jest pewny, czy to prawda czy jego majak – nie przerażało go to* Zabrał mój statek. Odleciał. Nie wiem nawet, gdzie to miało miejsce. Nazywał się… coś jak Przeznaczenie. Nemezis, ale nie pamiętam dokładnie.
*zamknął oczy w reakcji na pogłaskanie. Jeszcze tylko frytki, kawę i koniecznie – papieroska, i będzie cudownie*

*Odzyskał chyba ostrość widzenia, bo zinterpretował jej zachowanie jako bardzo niemile odczucie które się ma jak się stara coś zrobić, a  tu nagle okazuje się, ze nic nie zrobione. Czyli – wściekłość. Wkurwienie*
Domyślam się, ze go nie lubicie. Głupie – oczywiście, przecież jesteście Jedi. Ale nie przejmuj się tak bardzo – całkiem możliwe, ze mi odbiło. Nawet nie wiem ile czasu tu mi zeszło. Zabrał mi statek. Nowiutki, zadłużyłem się na 15 lat… ale i tak nie mogę wrócić na Couruscant… dzięki *Podziękował parawanowi i a nad podziw dużą energią poderwał się do tacki. Miał dobry węch, jak każdy dug, a  to mu tylko podsycało apetyt. Jego zapychanie da czas mistrzyni na poukładanie danych.*

*Zakrztusił się raz, drugi, jednak po ów trzecim razie przełknąwszy kilka razy oczyścił gardło, i zamykając oczy  wysiłku jakim było jedzenie po długim czasie głodówki, posykując z cicha zwrócił się znowu do kobiety*
Jeszcze mam taka dygresje… jeśli to sith, a sith, bo widziałem, i nawet jak ich nie ma to ten jest, w założeniu, ze mi się nie uroiło to… to wydaje mi się… ze po tym jak powiedziałem jedi to on może mie teraz chcieć zabić! *zaśmiał się jak typowy świr, otwierając nagle oczy. Haha, ale fajnie, zabije mnie sith. Rzucil się na papierosa, drżącymi łapskami łapiac go i przypalając. Na zdrowe oko widac było ze Kris był trochę… chory psychicznie przez ten Korriban. No i tajemniczego sitha – zasług nie umniejszając*

*całe szczęście. Był tego świadomy i nie wątpił ani przez chwile, ze jest na tyle cenny, by mieli się zawahać przed zabiciem go w każdej chwili, jaką uznają za słuszne. Jakoś nie za bardzo wierzył w „szanowanie życia” u kogokolwiek. Wiec będzie się bardzo starał być grzeczny, a  nawet miejscami – wazeliną pierwszego sortu. Gdyby nie trudny do podbicia argument, ze ta istota jest jedi, Kris stwierdziłby, ze lubuje się w zadawaniu bólu swoim ofiarom. W kajucie uniósł się ostry zapach taniego tytoniu – najwspanialszej trucizny  galaktyce, którą to Kris zaciągnął się z lubością. Na wychudłym pysku malowało mu się cos graniczącego z ekstazą*
Macie tu jakieś… lusterko? *zapytał tonem, który nie jest pewny siebie samego. Czy na pewno chce to lusterko?*

*zwarzywszy na to, ze raz już mu groziła śmiercią – średnio było widać, a  przynajmniej oczami Krisa. Jednak fakt ze miała całkiem dżedajskiego ucznia raczej przesądzał dla duga o fakcie, ze jest jedi, i to jakimś „lepszym”.
Uszy padły mu na boki, a  pysk lekko się wykrzywił. Papierosa trzymał w  zębach, umiejętnie, co wskazywało na doświadczenie z  tym nałogiem*
Źle wyglądam? *zapytał, zauważywszy to jej spojrzenie. To głupie, ale zastanawiał się… ile ma lat. Kiedy jeszcze pamiętał normalne czasy to miał 32… ile lat mógl przebywać na Korribanie? A jeśli się zaraz okaże, ze ma 50 lub wiecej?*

*Nietaktowne ale na pewno nie „powiedziane”, bo chyba raczej pomyślane, nie były to słowa. Tak czy owak – nie na serio. Ale – jeśli okazałby się imperialnym? Czy to by zmieniło fakt, ze działo się z nim to, co się działo i posiada dane, które posiada, co do bajta?
Puścił dymek, myśląc zupełnie o czymś innym. Oszczędzany papieros tkwił teraz miedzy bardzo cienkimi palcami*
Czyli biorąc z tego średnią, to tak… na pól martwy? Czy trzy czwarte?
*zaraz tez kolejne wydarzenie zwarło mu pysk – ba, dostał szczękościsku z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu. Ale lustro było zwykłe. Nie zobaczył w nim sitha, choć strach przed tym był tak silny, ze niemal wibrujaco wyczuwalny*
ee… *jęknął sobie cichutko, odwrócił łeb profilem i uśmiechnął się do swojego odbicia. Wyglądał jak wieszak na własną skórę* Masz beznadziejny gust, ale dziękuje. Zawsze miło, jak ktoś robi, żeby było miło… *Im dalej w tę wypowiedź tym mniej pocieszony zdawał się być. Pociągnął raz ostatni papierosa i zgasił go w talerzyk* aaa… który mamy rok?