Usprawiedliwieniem dlaniego był fakt, że nie znał tego statku. Był tu pierwszy raz. Podszedł więc do pakunków w ładowni i zaczął je "oglądać" i dotykać by sprawdzić, na którym w miarę miękkim mógłby się przespać. Rozważał nawet zrobienie z koka poduszki lub formy ogrzewania podczas snu.

Skojarzenie z kotkiem szukającym z brzuchem przy ziemi kryjówki było nad wyraz trafne, choć nie do końca prawdziwe. T'kul nie szukał kryjówki a miejsca gdzie może się przespać, odpocząć. Był świadom obecności przeciwnika i teraz prawdę mówiąc była mu ona obojętna. Ignorował duga. Znalazł w miarę miękki pakunek więc wlazł na niego, zwinął się i zasnął.

Obudził się po jakichś dwunastu godzinach. Był sam. Ani koka ani chłopaka. Posilił się resztkami, które jeszcze nadawały się do zjedzenia bez obawy o zatrucie pokarmowe. Skorzystał ze sraczyka w peł.ym zakresie. Załatwił się i umył dokładnie. Musiał zmyć z siebie ten niewyczuwalny odór, piętno niewoli. Po kąpieli posilił.się znowu i zajął badaniem.statku. Natężył słuch by zbadać czy jeszze lecą czy nie. Jeśli nie to spróbował znaleźć wejście do kokpitu by od komputera dowiedzieć się gdzie jest. Jeśli zaś statek jeszcze leci to odnalazł swoje legowisko i położył się skupiając na mocy i medytując. Jeśli było to możliwe chciał złapać.mentalny kontakt z mistrzem Yodą. Wiedział, że źle postąpił i chciał... przeprosić oraz prosić o pomoc w uwolnieniu.

Położył się więz i złapał kontakt mentalny z Mistzem Yodą
"- Mistrzu Yoda. Wiem, że zdradziłem zakon. Wiem, że nie jestem godzien być Jedi. Mam jednak prośbę. Wyślij kilku rycerzy i skończ me cierpienia. Raz na zawsze. Tylko na tyle zasługuje takie ścierwo jak ja."

Nie udało się więc. Trudno. Tkul usiadł na swoim legowisku i zastanowił się. Podjął decyzję. Jedną z tych ważnnych życiowych decyzji, od których nie ma, nie może być odwrotu Wstał i zaczął przetrząsać pakunki w ładowni szukając tego, czego potrzebował do wykonania swojego małego nikczemnego palanu pozbawienia duga pewnej przyjemności. Wszystko co znalazł wywalał na środek ładowni segregując przedmioty bardzo starannie.

Ostatnio edytowany przez Throul (2012-05-03 19:49:30)

Tkul był świadom upływu czasu i obecności młodego mocowładnego na pokładzie. Dlatego teź postarał szię działać jak najszybciej mógł w tych warunkach i w tym stanie. Ale po koleji. Pierwszą rzeczą jaką zrobił było wysypanie jednego pudełka tych maleńkich, grzechoczących przedmiotów na podłogę u swoich stóp. Drugą było wzięcie pistoletu i zbadanie go dotykiem tak samo jak dokładnie zbadał te małe przedmioty - zapewne amunicję. Spróbował, jeśli to możliwe załadować pistolet amunicją do pełna. Lepiej wszak mieć pełen magazynek w starciu niż pusty. Z resztą jakoo itakiego syarcia T'kul raczej nie przewidhwał, ale wolał mieć pod ręką odpowiedni argument by się móc w razie zego obronić. Wycelował w kokpit. Uśmiechnął się paskudnie. Lufa naładowanego i odbezpieczonego pistoletu została wycelowana w stronę kokpitu. Na ywarzy pau'ana pojawił się złośliwy uśmieszek. Lufa skierowała się ku jego skroni. T'kul poczuł zimny dotyl metalu na skórze.
- Umarł król, niech żyje król.
Powiedział do siebie a jego palec nacisnął spust. Padł strzał. Dug nie mógł już wyczuć obecności Pau'ana. Huk wystrzału był ostatnią rzeczą jaką mógł zarejestrować wraz z obecnością T'kula.

Ostatnio edytowany przez Throul (2012-05-04 07:25:25)

Skoro tak się nie udało T'kul miał jeszcze plan awaryjny. Bardzo awaryjny i czuł, przez skórę czuł, że musi się pospieszyć. Bardzo pospieszyć jeśli ma mu się udać to, co sobie zamierzył. Zaczął więz wiązać szmaty. Nie szło mu to najlepiej, bo miał tylko jedną rękę do dyspozycji. Starał się pomóc sobie mocą na ile się w jego położeniu dało. Po powiązaniu szmat w linę złapał za pojemnik, który mógł uciągnąć. Zaciągnął go pod gruby zwój kabli i rurę biegnącą do nich równolegle. Wszedł na pojemnik i przerzucił swój sznur przez wzmocnienie kadłuba i zawiązał. Na drugim końcu zrobił pętlę. Pętlę założył na szyję. Ostatni wdech, wydech i krok. Lina naprężyła się, zatrzeszczała ale wytrzymała. Upadły fiknął nogami. Pętla zacisnęła się w okół jego szyji łamiąc kark. Oczy stanęły mu w słup. T'kul nie żył.

Trup upadłego jedi nie przedstawiał się imponująco. Chude to to było niemiłosiernie, wychudzone przez te pobyty w niewoli i niezbyt ciekawe jedzenie. Wisiał sobie z.wywieszonym na wierzch językiem i przewróconymi oczyma. Może dug tego nie rozumiał, razej na pewno nie rozumiał, ale T'kul wybrał takie wyJście nie z obawy przed nastolatkiem a z powodu swoich win. Przeszedł na ciemną stronę czego pożałował. I to bardzo. Przez swoją głupotę stracił wszystko. Przyjaciół, znajomych, zaufanie i honor. Tego ostatniego było mu najbardziej żal. Tak więc by Jedi nie musieli wysyłać "ekipy sprzątającej" T'kul postanowił samemu odsunąć się w nicość.