Włączanie po kolei różnych opcji miało pewną zaletę, w końcu można trafić na to co się chce, prędzej czy później. I tak też było w przypadku Tac'a. Po kilku kolejnych przejrzanych opcjach w końcu trafił na tę, która wyświetlała schemat statku. Łatwo to było zauważyć, gdyż momentalnie centralne okienko rozszerzyło się na prawie całą wielkość sali, w której się znajdował. Młody pilot stał teraz przed sporą mapą okrętu z zaznaczoną salą, w której się znajdował. Mieściła się ona na obrzeżach, w pobliżu hangarów, ale daleko od centrum, gdzie znajdowały się praktycznie wszystkie główne systemy. Monroe może zacząć szukać opcji wykrywania życia bo i taka się znajdowała na tym holograficznym oknie. Na szczęście nie było tutaj za dużo innych opcji.

Komputer zareagował i przetworzył polecenie Taca i po kilku chwilach powierzchnia ekranu zamigotała i na schemacie statku pojawiły się kropki, zapewne sygnalizujące pozycję istot organicznych. Problem w tym, że były tylko dwa takie punkciki, z czego jedna to on sam a druga niepokojąco zbliżała się do pozycji Monroe'a. Nie można było odczytać jakiej rasy jest ten ktoś ani jakie ma zamiary, ale jedno było pewne, oprócz nich na tym pokładzie nie było nikogo. Pytanie tylko, czy to porywacz, czy może porwany jak Tac?

Niestety Tac nie miał dostępu do systemów sterowania i nie mógł odciąć drogi Zinowi. Jedynie co to mógł on zamknąć gródź sali, w której przebywał, ale to i tak było rozwiązaniem tymczasowym, bo nie mógł jej zamknąć na stałe. No i w końcu by musiał stąd wyjść, a innej drogi ucieczki nie było. Naciskając przyciski na chybił trafił sprawił jedynie, że schemat statku nieco się zmienił, pokazując teraz obszary uszkodzone, a tych było na prawdę sporo. Prawie cały statek świecił się na czerwono, ale t tylko na chwilkę, bo zaraz też przypadkiem Monroe powiększył obraz i teraz widział wszystko znacznie dokładniej. No i w pewnym momencie pojawiła się kropka oznaczająca Zina. Szedł on tą samą trasą co przedtem Tac. Wszystkie inne drzwi na jego drodze były zamknięte.

Monroe z dudnieniem tętna w uszach przygotowywał się na konfrontację. Miał na to niestety niewiele czasu.  Zamknął drzwi, ubrał z powrotem rękawiczki(wcześniej wytarł je o spodnie kombinezonu). Czuł, że dłonie mu się pocą się z nerwów, a pistolet trzymany jedną ręką drży. Pilot szybko przeszedł za konsolę, tak aby ustawić się naprzeciw drzwi w bezpiecznej pozycji. Przyklęknął, oparł ręce o urządzenie, tak że blaster był teraz o wiele silniej i stabilniej trzymany i oczywiście wykierowany w drzwi. Monroe nerwowo nucił coś pod nosem(dźwięk niemal nie przedostawał się przez maskę). Wtedy za drzwiami rozległ się głos. Zamilkł i na chwilę nawet przestał oddychać. Ciągle szukał podstępu, ciągle nie wierzył, że to inna osoba porwana. Oprawca niekoniecznie musiał być tej samej rasy co hologram, nie mówiąc o tym, że mógł to być zwykły modulator głosu. Mimo to Tac obniżył nieco broń, celując na wysokość pachwiny dorosłego człowieka. Zawsze ich uczono, że aby kogoś unieruchomić należy strzelać w pachwinę - ból wypalanej tkanki podobno jest niemiłosierny a w dodatku miesza się z zapachem spalenizny, która przyprawia o wymioty.

Cała ta sytuacja wydawała mu się dość niezwykła i niezbyt logiczna. Dwoje osób, które powinno ze sobą współpracować, jeśli są sami, a na dodatek porwani przez to coś. Notabene, jeden z nich chce się rzucić Zinowi do gardła. Zin oczywiście próbował wszystko załatwić na zasadzie dyplomacji, a jak wszyscy wiedzą, Zin do najlepszych w tym fachu nie należał. Sięgnąwszy i odbezpieczywszy swój blaster, Zin nadal kleił się do ściany.
-Jak możesz się odezwać, to się odezwij. Ja Ci nic nie zrobię. Sam zostałem porwany przez to cudo.-Rzucił. Nadal dla bezpieczeństwa nie wychylał głowy zza grodzi.-Chyba nie chcesz, byśmy sobie krzywdę zrobili, nie?-Spytał, choć nie usłyszał wcześniej odpowiedzi swojego domniemanego rozmówcy. Pociągnął nosem. Postępował tak, jak uczono go na wielu szkoleniach w WAR-ze. Dobra osłona przed ogniem to podstawa, takie szkolenia przechodził każdy inżynier WAR-u, na wypadek, gdyby Separatyści próbowali przejąć Coruscant i min.: Siedzibę Główną WAR-u.

No, w końcu osobnik się odezwał. Można było stwierdzić, że był raczej jednym z ras, które Zin przynajmniej kojarzył. Raczej nie należał do tej dziwnej rasy, którą widział dziś na tej holoprojekcji. Kobdar był być może zbyt ufny, przecież osoba ta mogła go teraz bez problemu zastrzelić, ale Zin wyszedł ostrożnie z grodzi, rzecz jasna blaster trzymając przed sobą, będąc jednocześnie gotowym do oddania strzału.
-A teraz ty się pokaż, nie mam zamiaru gadać do pustej ściany! Robiłem to przez dobre dwie godziny i trochę już mnie to znudziło!-Z tego powodu, że w pomieszczeniu panował jako taki półmrok, u Zina najlepiej widoczną częścią ciała była proteza oka, która świeciła się na niebiesko i całkowicie mechaniczna proteza ręki z kilkoma diodkami na wierzchu.-Wiem, że jestem szpetny, ale nie musisz od razu strzelać.-Zażartował sobie z siebie. A może nie? Cholera go tam wie. Ważne jest, że Zin w końcu wyszedł z ukrycia.

-Oddam Ci broń, tylko dlatego, że jesteś imperialnym kmiotkiem. Gdyby był to ktoś inteligentniejszy, to zastanowiłbym się nad tym.-Powiedział prosto z mostu do osoby, z którymi pewnie by pracował, gdyby nie uciekłby z Coruscant. Tak, Zin to dezerter, ścigany przez imperium za to właśnie przestępstwo. Nie można mylić Zina z jakimś żołnierzem, jest to tylko inżynier, przeszkolony w zakresie podstawowym negocjacji i samoobrony.-Nawet nie musisz prosić.-Zin zabezpieczył broń, obejrzał ją jeszcze kilka razy, gdyż wiedział, że to ostatni raz. Rzucił broń w jego kierunku i ruszył w jego stronę. Nie miał zamiaru robić mu krzywdy.-Możesz zdjąć tu maskę, filtry powietrza działają. Przynajmniej tak podaje to dziwne PDA.-Rzucił i wyłączył mapę, którą ukazywało to dziwne urządzenie. Zin nie miał zamiaru powiedzieć imperialnemu niczego, czego się dowiedział o tej maszynie. Musiał odpocząć, to się teraz liczyło. Od jutra czeka ich ciężka praca.-Palisz?-Spytał i wyciągnął papierosa z paczki, oczywiście trzymał ją w gotowości do częstowania.

Zin nie był zdziwiony zręcznym złapaniem pistoletu. No cóż. Zin dobrze ukrywał swoje zdenerwowanie. Może w ogóle zdenerwowany nie był? Informacje, których udzielił mu statek, bardzo go usatysfakcjonowały, stąd ten uśmiech na jego twarzy. Kobdar włożył sobie papierosa do ust i odpalił go. Po wykonaniu jednego macha, rzucił.
-Ci dzisiejsi wojacy, zręcznie łapiecie wszelkie gałki, nie?-Kolejna docinka wobec imperialnego. Zapowiada się na bardzo ciekawą znajomość. Dlaczego? Zin po prostu nie lubił imperialnych, łamali oni wszelkie zasady demokracji, w które Kobdar przecież tak wierzył.-Nie widzę żadnego uszkodzenia.-Rzucił, po krótkim rzucie swoim profesjonalnym okiem na hełm. Wykonał kolejnego macha.-Nie pamiętam. Musiałem w coś mocno uderzyć, ot co.-Dodał po chwili. Zin starał się dać do zrozumienia, że to on ma tu większe umiejętności. Nie tyle bojowe, co inżynierskie. Skoro czytał jego kartotekę, to na pewno o tym wiedział. Jeśli Tac chciał się stąd wyrwać, musiał z nim współpracować.