Monroe ignorował wszelkie docinki. Obydwaj wiedzieli, że potrzebuje Zina, żeby opuścić to miejsce. Chociaż z drugiej strony, za dezercję jest pewnego rodzaju kara, a tutaj nadarza się okazja awansu. Imperialny przechylił lekko głowę. - Zapięcie pod wypustką jest stopione. - powiedział przechodząc nieco dalej i opierając się plecami o ścianę. Czuł się nieco jak w jakiejś Coruscańskiej holo-projekcji, ale cóż tutaj chodziło o jego życie. A historia Zina była bardzo wygodna. - Mocno uderzyć, taa...? - zapytał imperialny z nieukrywanym niedowierzaniem. - Żadnych szczegółów? Czym tutaj przyleciałeś? Nic? Nic nie pamiętasz i wogóle Cię to nie martwi? - zapytał Tac nieco nerwowo, ale powoli. Starał się narzucić głosowi ton tego przesłuchującego.

Monroe'a też coś niepokoiło. Przykładowo to jak Zin dobrze potrafi obsługiwać urządzenia tego statku, oraz to, że mówi do siebie. Były dwa rozwiązania, choć Tac nabierał przekonania, że Zindarad był szaleńcem. Z drugiej strony jeśli był porwany był tu krótko, w przeciwnym razie nie miałby już papierosów. Chyba, że ma ich aż nadto bo tutaj mieszka. Pilot obserwował działania mężczyzny. Pod maską uspokoił się już znacznie i rozluźnił. - A więc znasz dobrze te systemy... - powiedział tonem prawnika, który wytyka kolejny dowód przeciwko oskarżonemu. Imperialny przerzucił funkcje blastera na ogłuszanie, ale upewnił się, że Zindarad tego nie widzi.

-Czasem trzeba się postawić przełożonym. Ale imperialny przecież o tym nie wie.-Zin poznał wszystkie systemy statku przez przypadek. Tłumaczenie interfejsu również nastąpiło przez przypadek, aczkolwiek później było już z górki. Zin zaczął manipulować mapą i ułożył sobie jej hologram dokładnie na wysokości swojej twarzy.-Odstaw tego gnata, trzeba ruszać. Z tego co pamiętam, to na swoim statku mam jakiś prowiant. Powoli zgłodniałem, a głodny ja, to zły ja.-Powiedział ze zgryźliwym uśmiechem na ustach.-I odstaw na bok ten prawniczy ton, na pewno nie udowodnisz mi, że Cię porwałem. Ten statek nie daje mi dostępu do swoich paneli sterowania.-Zin zgasił papierosa. A propos papierosów, Zin miał gdzieś schowaną jeszcze jedną paczkę na swoim frachtowcu. To kolejna motywacja, dla której warto było ruszyć zad na drugi koniec statku. Podrapał się po głowie i zaczął kontemplować na temat tej mapy.-To jak translator HoloNetu. Gówno rozumiałeś i i tak gówno rozumiesz...-Mruknął pod nosem i ruszył w stronę grodzi, którą wszedł na pokład hangarowy. Jeśli pilot nie będzie chciał iść za nim, to jego sprawa.

Posiłkując się w dużej mierze na mapie, Zin dalej podążał w stronę hangaru, w którym to znajdował się jego mały frachtowiec. Denerwował go fakt, że ten nadal do niego mierzył z blastera. Zin nadal nie rozumiał dlaczego. Przecież są tutaj sami, nie mając żadnej perspektywy na ucieczkę. Rzecz jasna póki co. Winni ze sobą współpracować, a nie rywalizować.
-Ja nie lubię Ciebie, ty nie lubisz mnie, ale to nie jest od razu, by mierzyć do mnie z blastera. Jeśli chcemy się stąd wyrwać, na razie musimy współpracować. Rozumiesz? Czy twój imperialny móżdżek jeszcze tego nie pojął?-Jak zwykle Zin musiał wsadzić w swoją wypowiedź jakąś zgryźliwą wzmiankę na temat imperialnych. Można powiedzieć, że Zin gdyby nie został dezerterem, na pewno sam byłby imperialnym. Los jednak chciał inaczej, ot co. Maszerował tak, by Tac za nim nadążał. Przecie nie wiadomo, kiedy ten pilot z bożej łaski się zgubi. Statek przecie ogromny, a ten nawet nie wie gdzie jest hangar.

Po co miałby się przedstawiać. Skoro Tac jest imperialnym, to pewnie czytał kartotekę Zina. Pewnie wszyscy żołnierze czytali kartoteki dezerterów. Zin nie odczuwał potrzeby przedstawienia się, poza tym...Niech pilocik najpierw zdejmie hełm, a dopiero później zwraca uwagę.
-Wiesz, byłoby prościej gdybyś zdjął ten hełm i pokazał twarz. No chyba, że jest tak paskudna, że nie chcesz bym wymiotował. Altruistyczne podejście, doprawdy.-Powiedział do niego. Dalej przemierzał spokojnym krokiem tunele techniczne.-Czy to nie fascynujący statek? Aż dziw bierze, że nie ma na nim żadnej załogi.-Inżynier nie chciał wyjawić żadnych tajemnic, które poznał, idąc do Taca. Uważał to za zbędne. To przecież imperialny, nie zrozumie dziedzictwa, które niesie ze sobą ten statek. Imperator, gdyby się dowiedział, pewnie kazałby zestrzelić ten statek, by nikt nie dowiedział się o nim. Przecież to takie niebezpieczne. Okazałoby się, że ktoś w końcu ma lepszą technologię od Imperium. A było to tyle lat przed nim...Śmieszne...

Tac niczego nie zauważył, bo jak przystało na pilota był roztrzepany i umykały mu takie szczegóły. Zin myślał chyba, że jest bardziej sławny niż było to w rzeczywistości. Dezerterów było dosyć wielu, Monroe wiedział o nim tylko dzięki ich spotkaniu na Nar Shaddaa. Jednak kolejna przymówka w kierunku Imperialnego poskutkowała jednym: w korytarzu rozległ się charakterystyczny dźwięk strzału blastera. Bolt pomknął jednak obok w ścianę. - Powiedz jeszcze słowo... - powiedział głęboko zniesmaczony. - Obrażanie mnie nie jest chyba najlepszym co możesz robić w tej chwili. - zwrócił uwagę na to, że to on tutaj ma broń i jaknajbardziej jest to duży argument jesli chodzi o zadawanie pytań. Obrażanie kogoś kto w Ciebie celuje? Raczej niezbyt rozsądne. Jeśli zaś chodzi o Imperatora, to zapewne ten nie był głupcem, aby niszczyć zaawansowaną technologię najpewniej spróbowałby z tego wyciągnąć najwięcej. Ale cóż nie pilotowi i inżynierowi oceniać co zrobiłby ktoś, kto dał radę przejąć władzę nad galaktyką bo na pewno był to wyższy poziom myślenia.

Ostatnio edytowany przez Monroe (2011-04-13 14:48:11)

Gdy rozległ się wystrzał z blastera to z głębi okrętu znowu rozległy się jakieś zgrzyty i trzaski, przypominając nieco pomruk jakieś bestii, a wszystkie światła na ich drodze momentalnie pogasły, tak jakby statek wyrażał swoje głębokie niezadowolenie z tego, że ktoś strzela w jego wnętrzu. Po chwili jednak lampy znowu zaczęły działać i stopniowo rozpalały się na drodze przed nimi, jednakże daleko przed nimi mignęła jakaś biała, świetlista postać przypominająca zjawę, która przeszła z jednego boku tunelu na drugi i zniknęła. Po chwili sytuacja całkiem się unormowała... w miarę, bo zgrzyty i trzaski dalej gdzieś było słychać w oddali.

Ostatnio edytowany przez Darr tah (2011-04-13 15:04:25)

Proszę wyobrazić sobie minę Zina, gdy pilot wypowiedział jego imię. Poczuł się cholernie sławny, ale jego ego nie urosło jak stąd do świecącego się Nar-Shaddaa. Wzruszył jedynie ramionami i rzucił.
-O miło, że znasz moje imię. Jednak czytałeś moją kartotekę...-Powiedział z nutką ironii w głosie. Na widok zjawy, Zin zatrzymał się na moment. Zrobił wielkie oczy, a później ruszył przed siebie.-Boisz się? Ty? Nieustraszony pilot, niepokonanego Imperium?-Zapytał się jeszcze bardziej ironicznie. Po chwili odchrząknął, gdyż przypomniał sobie, kto ma tutaj blaster. Zin chciał w jakiś sposób odczytać przesłanie wiadomości statku.-To coś chciało nam powiedzieć, żeby nie używać broni w głupim celu. Pewnie następnym razem, wyrzuci Cię w próżnię.-Przestrzegł swojego towarzysza i szedł nieco szybszym tempem, gdyż widział jak pilot się boi. A HoloNet podaje, że wojska Imperatora są przecież takie doskonałe...Tia...Akurat.