Mężczyzna zaczął się powoli wybudzać. Machnął głową raz na prawo, drugi raz na lewo. Otworzył oczy, jego proteza lewego oka rozpoczęła restart oprogramowania. Zin czuł w głowie potworny ból głowy, związany nie tylko z prawdopodobnym uderzeniem o twarde podłoże, ale również ze względu na umieszczone w jego głowie liczne obwody pozwalające poprawnie działać protezie. Lekarz, który go operował powiedział, że to nieuniknione po tak skomplikowanym zabiegu. Kiedy już odzyskał wzrok na lewe oko i tak nie ujrzał za wiele. Czuł, że leży na zimnej, twardej powierzchni. Złapał się za głowę prawą ręką i przymknął powieki. Ból rozsadzał mu czaszkę. Przyszedł jednak czas na trzeźwe myślenie. Kiedy już Kobdar stłumił jako tako ból, podniósł się leniwie i siedząc na podłodze rzucił.
-Cholera.-Rozejrzawszy się po pomieszczeniu, widząc naprawdę niewiele ze względu na półmrok tutaj panujący.-Gdzie ja jestem?-Spytał. Miał tylko nadzieję, że ludzie Zandiego sobie o nim nie przypomnieli i go nie porwali, jeśli tak było, na pewno skończy się to nieciekawie. Podniósł leniwie zad, nadal trzymając się za głowę, która bolała go potwornie. Pociągnął nosem i rozglądał się nieprzytomnie po pomieszczeniu. Nie miał zielonego pojęcia gdzie się teraz znajduje.

Zin w końcu puścił swoją głowę. Nie tylko konsoleta była źródłem światła. Jego proteza dawała skromną niebieską poświatę, którą nietrudno dostrzec w całkowitym mroku. Zobaczywszy konsoletę, Zin nie odczuł specjalnej ekscytacji faktem, że będzie mógł nacisnąć kilka przycisków i przyczynić się do ewentualnej katastrofy tego miejsca. Nie wiedział nawet, że był na statku. Nie przypominał sobie niczego, co było związane z wydarzeniami przed obudzeniem się. Rzecz jasna, pamiętał kim jest. Nie znał jedynie szczegółów tych kilku sekund, minuty, być może godzin, przez które znalazł się tutaj. Widok konsolety wywołał u niego jedynie lekki uśmiech i nadzieję, być może dzięki niej wydostanie się stąd, dlatego też podszedł do niej. Kobdar bez większego problemu zrozumiałby pojawiające się na ekranie schematy, gdyby język ten był dla niego zrozumiały. Wtedy zaczęło do niego docierać, że nie został porwany ani przez ludzi Zandiego, ani przez Imperium, które ściga go za dezercję. Musiał być to ktoś, kogo Zin nie zna i nie pewnie nie będzie miał przyjemności poznać.
-Być może da się przywrócić pełne zasilanie do tego pomieszczenia...Tylko, kurwa, jak...Nic nie rozumiem.-Mówił sam do siebie i zaczął po prostu bawić się konsoletą. Naciskał przypadkowe klawisze, może dzięki temu coś zdziała.

Ujrzawszy hologram, Zin odsunął się. Nigdy takiego czegoś nie widział. Nie miał do czynienia z taką technologią. W życiu nie używał tak zaawansowanej technologii. Jakby tego było mało. Nie znał rasy przedstawionej na filmie instruktażowym. Oglądał uważnie ową projekcję i od razu zaczął rozglądać się za przedstawionym na hologramie panelu, który rzekomo miał uaktywnić jakieś dodatkowe funkcje. Do Zina zaczęły docierać kolejne rzeczy. Nie jest to ani Imperium, ani ludzie Zandiego. Statek nieznanej mu rasy go porwał.
-Mogliby pokazać, jak tu się włącza światło.-Powiedział pod nosem i ruszył w stronę panelu. Podobnie jak na filmie, ułożył dłonie na lekko świecących się gąbkach. Zin nadal czuł się niepewnie, ale jeśli tego nie zrobi pewnie straci szansę na przetrwanie. Cholera wie co jeszcze znajdzie na tym statku. Zaczęło go to coraz bardziej ciekawić.-Spróbuje później podłączyć tu swoje PDA, może wyciągnę coś z tego ustrojstwa, co będę mógł zrozumieć.-Zin postawił przed sobą kolejne zadanie, chociaż miał świadomość tego, że wszystkie sprzęty używane przez niego mogą być niekompatybilne z tym, które są na statku. Ta technologia zdecydowanie przerastała ówczesną. Statek wyglądał na stary i zaniedbany. Zin postawił sobie pytanie, kto mógł takie coś zbudować i jakie profity można uzyskać za poznanie owej technologii.

Oczywiście Kobdar próbował wyrwać swoje dłonie z dziwnego panelu. Oczywiście jego instynkt mu tak kazał. Wyrywał je z całych sił, jednak nic to nie dawało. Owszem, odczuwał ból i swędzenie, chciał się nawet podrapać, ale nie minęła nawet minuta, a wszystko ustało. Na hologramie pokazano, że po użyciu tego panelu można było uzyskać dostęp do kolejnych funkcji panelu. Jak dla inżyniera, którego niedawnym zadaniem było szukanie nowych rozwiązań technicznych, był to istny raj. Aczkolwiek jego ekscytacja nadal była tłumiona przez niepokój i nieufność do tego co tu widzi. Nie miał pojęcia, co owe poduszki mu podały. Może truciznę? A może jeszcze coś gorszego? Mniejsza z tym, pora działać. Znowu podszedł do konsoli, przy której usiłował coś zdziałać wcześniej. Usiłując uaktywnić hologramy, znowu wciskał klawisze przypadkowo. Być może znowu coś z tego wyjdzie. Jak widać, szczęście dopisuje Kobdarowi. Pytanie jednak. Na jak długo.
-Pokaż kotku, co masz w środku.-Powiedział pod nosem, nadal namiętnie wciskając klawisze, mając nadzieje, że komputer udostępni mu kolejne instruktażowe projekcje czy dostęp do innych systemów tego miejsca.

Kobdar nie dowierzał w swoje szczęście. Z logicznego punktu widzenia jasno wynika, że szansa jest naprawdę niewielka. Podrapał się po głowie i zastanawiał się nad innym scenariuszem. Może ktoś mu pomaga? Może rasa ta patrzy na niego przez jakieś kamery i włącza podsystemy z innego punktu na statku? Być może, wzruszył jedynie ramionami i rzucił.
-To tak, jakby wygrać w loterii...-Rozejrzał się po pomieszczeniu i krzyknął.-Jest tu ktoś?!-Czuł się obserwowany, co chyba nie jest dziwne. Raczej nie pozwolono by mu tak po prostu korzystać z konsolet. Co to to nie. Podszedł do hologramów wykresów. Przyjrzał się schematom. Elementy przedstawione na schematach nie przypominały elementów, które masowo używano w budowie dzisiejszych statków. Najpierw trzeba było rozszyfrować czym są te elementy. Kobdar domyślił się, że miejsca uszkodzone są zaznaczone na czerwono. Podrapał się jeszcze raz po głowie.-Co to, kurde, może być?-Zastanawiał się.

Według norm utrzymujących się od czasów Republiki, żaden statek, którego systemy są sprawne w 50% nie może być doprowadzony do użytku. Dlaczego zatem ten statek jeszcze nie został naprawiony lub zezłomowany? Kobdara zastanawiał ten fakt. Być może kapitan tego statku dobrze ukrywa swoją obecność w galaktyce i żaden ze statków Imperium jeszcze go nie dopadł. Jeśli systemy bojowe statku są tak zaawansowane jak te hologramy, prawdopodobnie były próby zakończone fiaskiem. Zin skrzywił usta, postanowił powiększyć element zabarwiony na czerwono, może uda mu się odgadnąć co tak naprawdę jest popsute. W gwoli ścisłości, chodzi o największy zabarwiony element, przypominający kształtem generator. Zindarad wyciągnął niepewnie ręce w stronę hologramu i ruchem obu dłoni próbował powiększyć element, tak jak na filmie. Jeśli mu się uda, to dobrze, jeśli nie, to ruszy dalej w poszukiwaniu kogoś, lub czegoś co zna język wspólny i wytłumaczy mu co jest grane.

Nadal jednak nic nie rozumiał, a to przecież niedopuszczalne. Zinowi zaczęły powoli puszczać nerwy. Puścił rzeczony element, podrapał się po głowie i myślał co to może być za część.
-Pierdolone ustrojstwo! Jeśli zaraz mi, kurwa, czegoś nie przetłumaczysz ty nieumyty, wyruchany przez Rancora, pierdolony pedale, chamie, debilu, to wyrwę cały panel i znajdę Ciebie i wsadzę Ci to w dupę.-Nie wytrzymał, musiał to z siebie wyrzucić. Może to coś pomoże, pewnie go obserwowali i nasłuchiwali. I dobrze, niech wiedzą, że działają mu na nerwy. Udostępniają ważne schematy, ale nie przetłumaczone.-Gdybyście byli inteligentniejsi ode mnie, to byście się zorientowali, że ja ni chuja, nic nie rozumiem.-Mruknął jeszcze pod nosem, patrząc się w schemat. Próbował wychwycić coś, co mogło mu dać jakiś punkt zaczepienia do odgadnięcia tej części. Był inżynierem, przecież dla niego to drobnostka.