Jednak nie odważyłaby się zrobić tego, co Mac. Nie to, że nie ufała Edowi, po prostu miała instynkt dbania o części swojego ciała.
- Ja nie wie. On nie był mówił.
I dalej obserwowała co się stanie. Choć na zdrowy rozum brała to, że Ed nie zrobi Macowi krzywdy.

No, wszyscy się boją Zahaka *I nagle uszy mu trochę drgnęły, po czym na małym ryjku pojawił się uśmiech. A to ciekawe – pomyślał, wyczuwając ręką te malutkie wypustki, które dziwnie reagowały. Tego o Edzie nie wiedział.*
teraz spokojnie, Ed… *to powiedziawszy pchnął od dołu na podeszwę Eda żeby sprowokować go do podniesienia nogi, po czym położył się, najpierw na bok, potem na plecy…*

Zahak boi się gadających drzew? *zdumiał się Ed, który był teraz całkiem spokojny, pozwalał sobie na wszystko, Na Maca próbował patrzeć, ale nie za wszelką cenę, żeby nie stracić równowagi, wiec patrzył na Missay. Mimo wszystko jednak: kiedy wyobraził sobie gadające drzewo sam poczuł strach… Tym bardziej ze Ed drzew nie lubił*

-Tak. Ja widziała.
Odpowiedziała Edziowi, dalej zgrywając tą dzielniejszą. W końcu córce szamana nie wypada się bać.
I dla niej to patrzenie pod stopę Eda ie miało sensu bo nie wiedziała co tam jest. Ale Mac ją oświecił.
- Co to sensory? Ja musieć tak jak Ty?
Spytała podejrzliwie.

Jeśli chcesz je zobaczyć, to tak *odparł rodianin. Przyszła szansa by Missay udowodniła jak bardzo jest „odważniejsza”, choć znając życie Aru by był tu pierwszy pod tą noga i naciskał sensory paluchem*
Ed, spokojnie, to była guma… *wysunął rękę na zewnątrz by poklepać Eda po blasze*

*A Ed był bardzo cierpliwy. Mac mu podkowy sprawdzał, gmerał tam, dotykał, oddzialowywał na Eda układ nerwowy” i tak dalej. No i trudno było o bardziej wymowne okazanie zaufania Edowi. Oraz sympatii i szacunku ze strony Eda*
Sensory… każdy ma sensory… różne, niektórych nie widać, inne tak. Sensor to takie coś co… czym odbiera się świat… widzi się go, czuje, słyszy… to są zmysły, a żeby zmysły widziały, to co widza, czuły i tak dalej, to potrzebne są sensory. Oko to sensor żeby widzieć. A widzenie to zmysł. Wiem, za dużo słow na taką prostą rzecz…
*Missay teraz powinna szybko się domyśleć, ze te sensory w nodze to właśnie rozwiązanie zagadki zadziwiającej delikatności Eda, który jest przecież taki duży*

Zrozumiała, o czym świadczyło energiczne pokiwanie głową i słowa.
- Ja rozumie. Zmysły widzieć świat przez sensory?
Jeszcze się chciała upewnić, ale brzmiało jej to nawet dość logicznie. Chociaż nie zastanawiała się nigdy jak to jest, że czuje zapachy, dotyk, że widzi, słyszy czy ma smak.
Podejrzliwie spojrzała na Maca, niepewna czy temat wchodzenia jej pod nogę umarł śmiercią naturalną, czy się przypomną z tym.

*Otrzepał się i spojrzał w  kierunku jakże sympatycznych dzieciaków*
No dziękuje bardzo, jesteście niezmiernie mili *Nie mówił tego ze złością, jednak zaangażowanie wykrzykiwanych zachęt by rozdeptać Macowi łeb było już teraz trochę niepokojące jeśli mowa o przyszłości tych chłopaczków*
To co, Missay, chcesz zobaczyć sensory czuciowe?