- Postraszę postraszę
Spark ich tam przyciśnie, ale był realistą i raczej nie wierzył, by dorównali oni swoim starszym kolegom. Ci w końcu brali udział w niejednej strzelaninie, mieli doświadczenie no i co najważniejsze, nie palili się do walki. Oni woleli, by taki spokój panował cały czas. Młodzi z kolei chcieli się sprawdzić, zaimponować reszcie, a to zwykle nie kończy się za dobrze.
- Robiłam to z nudów, dawno się tak nie bawiłam
Było to takie osobliwe "nie ma sprawy". Nautolanka wstała bez problemu, odpoczęła już po tym wysiłku. Nie wyszła jednak od razu z sali, tylko skierowała się w bok, gdzie na ziemi leżał jej hełm. Spark od razu w tamtym kierunku spojrzał a to co zobaczył go zaskoczyło. Ciekaw był w jaki sposób nautolanka chroni swoje głowoogony? Odpowiedź była zdumiewająco prosta, miała coś w rodzaju worka ochronnego doczepianego do hełmu, który miał otwór z tyłu głowy. Zakładanie tego pewnie było mordęgą, ale ważne, że chroni wszystko.
W końcu Shae wyszła z sali a Spark odczekał chwilę aż drzwi się zamkną, nim się odezwał.
- Cóż, nasz gość najwyraźniej nie przepada za tobą Edziu
To było aż nadto widoczne.

[puszczam]

Może to dlatego że rzeczywiście nie jestem takim kapitanem jak w mandalorianskich bajkach *Ed wiedział, jak to może być postrzegane, zwłaszcza przez ludzi spoza ich hermetycznego środowiska.
Ale kiedy rozmawiali – patrzył za mandalorianką. Nie, nie zauważył, żeby nie był szanowny. Może dlatego ze nie było sytuacji w której to by było widać wyraźniej. Najbardziej zapamiętał pierwsze spotkanie, kiedy się go bała.*
Zawsze mogę jej niechcący na nogę nastąpić, poprawi mi to humor a ona będzie miała konkretny powód do nielubienia mnie. Natomiast od dłuższego czasu już na szczęście nie narzekam na brak ciepłych uczuć. Prawda Urga? Kogo Urga kocha? *zapytał, i znowu nastąpiło to dziwne coś, kiedy Ed patrzy na jednego a mówi do drugiego*

- Jeśli mam być szczery, to zdecydowanie odstajesz od ogólnie przyjętego wizerunku kapitana okrętu wojennego
Nie chodziło tu jedynie o Mandalorian ale i o ogół. Sparkowi to nie przeszkadzało, dlatego chyba został wybrany na to stanowisko, bo mu nie przeszkadzał Ed. Ale znał swoje środowisko i wiedział, że znaczna część wojskowych nie byłaby zadowolona z takiej sytuacji, w jakiej on się znalazł. Wojskowi to osobna grupa i raczej mało tolerancyjna.
-  Rób jak uważasz Edziu, droczyć się z nią możesz, ale lepiej zachować umiar. Lepiej nie robić sobie wrogów z Mando
O Shae nic nie wiedzieli, kto wie jaką pozycję zajmuje w ich społeczeństwie? Może być wyrzutkiem a może być kimś ważnym i do tego mściwym. Co prawda na Autodestrukcji by im nie zagrozili, chociaż słyszał plotki, które mówiły że kiedyś Cochrel współpracował z Mandalorianami a oni zdobyli dla nich dwa Imperialne Acclamatory. Wierzyć w to nie chciał, bo to mu wyglądało na zdrową przesadę.
- No macie mały kącik wzajemnej adoracji. Dobra Urga, ładna Urga

Jej te wszystkie poważne tematy nie obchodziły. Była wolna od wielkiej polityki, zastępując ją swoją własną, małą polityką będącą stosunkiem do osobników spoza stada.
Także teraz prężyła się dumna z pochwał i terkotała jak nakręcona. Przynajmniej ktoś jest szczęśliwy.
I słusznie Edzio przewidział, że będzie chciała pacnąć Starka. Ale nie zdążyła, więc burknęła i znów zajęła się prezentem. Była typowym przykładem na "małe a cieszy". A to, że nie była agresywna gdy Ed był bliżej szefa ochrony znaczyło, że w miarę go toleruje. Zresztą nawet mówiła że lubi. Chociaż to było takie chwilowe,bo do prawdziwego lubienia jeszcze daleko.

No, to by w nienajlepszym świetle nas stawiało, takie zabicie faceta podczas gry. I tak przydałoby się rzucić okiem na te nasze żarówki *Ed cały czas się uczył. Miał swoje cele, nie takie jak większość kapitanów ma, ale tez niczego nie wykluczał. Rozwój jest ważny*
Idź i zrób z nimi porządek. Choć pewnie już starsi przyszli i zdarli z nich łacha. A ja wracam tam, gdzie jest nienormalnie. Definicji normalności ci nie podam bo mnie nie dotyczy

- Przypilnuję ich... ciekaw jestem jak ta Mandaloriańska wersja się sprawdza. Sam kiedyś w bolo-balla grywałem, liga uczelniana
Pochwalił się swoim doświadczeniem. Nie było może jakimś super zawodnikiem, szans na zawodową karierę nie miał, ale doświadczenie jakieś miał. Może nawet urządzą kiedyś mały turniej, tak dla podbudowania morale załogi. Wzajemne współzawodnictwo może czynić cuda.
- Wątpię, to nie są młokosi, by się z kogoś ponabijać.
Spark wielu z nich znał osobiście, bo razem służyli w planetarnych służbach ochrony. Z tych formacji wywodziło się większość członków ochrony Autodestrukcji, bo jeszcze parę lat temu wojsko zawodowe praktycznie nie istniało, jedynie na światach nie zrzeszonych z Republiką.
- Oj przepraszam, nie mam zabawek. Ale następnym razem postaram się coś wymyślić. To wszystko?
Ostatnie słowa oczywiście do Eda skierował. W końcu miał ludzi do pilnowania.

Na moment wyraźnie posmutniała. Ale Edzio uratował sytuację i jej humorek, więc się do niego przytuliła boczkiem i zaczęła tuptać w miejscu jedną łapką, żeby nie zgubić breloczka.