*Edowi dziwnie się patrzyło na swoich „komandosów” teraz, kiedy wygrzmociła ich jedna osoba. tak, było mu wstyd za nich, ale na szczęście po Edzie nie widać. Stał nieopodal Sparka, przysłuchiwał się, nie podchodził bliżej, i aż do końca omawiania raczej to się nie zmieni*

"Ogoniasta" tylko spojrzała na Urgę, ale nie skomentowała. Zdziwiło ją to, że to zwierze mówi łamanym Basiciem, ale o to zapyta innym razem. Teraz oczekiwała na odpowiedź komandosów żółtodziobów.
- Ekhm... pozwoliliśmy się przygwoździć?
Zapytał w końcu jeden z nich i to dosyć nieśmiało. Shae natomiast uśmiechnęła się kpiąco, bo ta odpowiedź jej nie zadowalała, ale najwyraźniej nic nie wydusi z nich.
- W największym skrócie to tak. Wy zamiast atakować mnie i polować na mnie pozwoliliście, by role się odwróciły. Brak wam zgrania zespołowego... nie tylko czwórkom czy dwójkom, ale wam wszystkim. Dlatego mam dla was ćwiczenie...
Pochyliła się by podnieść coś spod stołu a jej głowoogony od razu poleciały do przodu, zachowując się podobnie jak włosy. Było to trochę irytujące, ale nic z tym zrobić nie umiała, nie miały one w końcu na tyle wykształconych mięśni by móc je świadomie kontrolować w środowisku lądowym. W wodzie jeszcze się dało.
Gdy Shae się wyprostowała to trzymała w ręku średniej wielkości piłkę.
- Umiecie grać w Bolo-balla?
Zebrani pokiwali głowami, chociaż niemrawo. Jedni znali zasady, inni grywali od czasu do czasu.
- Świetnie, zagracie w Meshgeroyę, Mandaloriańska odmianę bolo-balla. Zasady generalnie są te same, prócz tych dotyczących fauli. Możecie do woli się napieprzać, bylebyście tylko się nie pozabijali. Podział zespołów tak jak na ćwiczeniach.
Rzuciła im na stół piłkę, jednak reakcja była dosyć niemrawa. Mando od razu by się rzucili na nią i pognali grać, to był ich ulubiony sport. Gra była brutalna i kontaktowa, często zawodnicy trafiali potem do ambulatorium na szybkie składanie.
- Co jest z wami?
- Jesteśmy zmęczeni...
- Wy leniwe łajzy, precz mi sprzed oczu! Wśród Mandalorian nie przeżylibyście nawet godziny, bo by was żywcem pożarli i to dwunastoletnie dzieci! Ruszać się i nie wracać mi dopóki nie będziecie umieli chodzić z powodu braku sił! Jazda!
Wszyscy komandosi się pozbierali i dwójkami zaczęli opuszczać pokój, a Shae podsunęła sobie krzesło i opadła na nie oddychając ciężko. Przypomniało jej się właśnie czemu zawsze uważała okrętowe siły ochrony za łamagi. Byli po prostu zbyt rozleniwieni i szkoleni do walki na pokładach statków.
gdy już ostatni członkowie ochrony wyszli to wtedy spojrzała w stronę Sparka i Eda.
- Bez obaw, tragicznie nie wyszło, ale trzeba ich porządnie przycisnąć by dali z siebie wszystko.

Odgruchała mu po swojemu i przekrzywiła łepek.
- Urga ma dusho ogony?
Spytała po namyśle. Widać jakąś świadomość siebie miała, co było już kiedyś udowodnione, ale nie wiedziała jak to z ilościami wygląda. A przynajmniej zajęła się znów czymś intelektualnym, chociaż breloczka nie puściła. umiała pilnować swojego.
A kiedy mando się pochyliła, Urdzia zaczęła tuptać i terkotać rozbawiona zachowaniem jej głowoogonów.
Potem ofukała wychodzących i w końcu razem z Edem się zbliżyła, przez co łypała na mando z góry jednym okiem.

Nie, Urga ma jeden ogon. Mało *Nie pocieszył Urgi. Ale lepiej jeden konkretny własny ogon niż brak ogona. Tak jak i przy Sparku wcześniej, tak teraz przy Shaw, rozmawiał z  Urgą bez krępacji, choć nie zmieniało się położenie jego głowy, i kiedy tak patrzył na jedną osobę a mówił do Urgi to musiało być dziwne.
A teraz patrzył na mandaloriankę*
Tak, prawdopodobnie tego się właśnie spodziewali. Trzeba będzie pomyśleć o przegrupowaniu, pomieszać ich ze starszymi. na razie statek lata od dwóch tygodni, każdy szuka dla siebie najodpowiedniejszego miejsca.

Ach więc się nazywa Urga - odnotowała sobie w myślach Shae i w końcu spuściła wzrok. Nie zależało jej na rzucaniu jakiegoś wyzwania, generalnie miała to gdzieś. Podobnie jak i Eda.Nie miała zamiaru do niego się zbliżać, więc Urga jakichś wielkich powodów do zazdrości nie miała.
- Najpierw pomyśl sobie co chcesz osiągnąć kapitanie...
To ostatnie słowo wyszło jej nieco kpiąco, co też od razu wyczuł Spark i posłał jej ostrzegawcze spojrzenie. W końcu nie będzie tolerował nabijania się z Eda. Ale też zrozumiał o co chodzi nautolance
- Komandosów się z nich nie zrobi, prawda?
- Nie ma szans. Komandosi to najlepsi z najlepszych a szkolenie jest piekielnie trudne i strasznie obciąża psychikę. Ale zwykli szeregowi jak najbardziej, tylko...
- Muszą się nauczyć współpracować, zauważyłem. Dlatego ta gra?
- Tak, na początku będą się tłuc bez ładu i składu, ale w końcu dojdą do wniosku, że wygrają tylko dzięki współpracy i tak się to potoczy. Najstarszy sposób świata, nauka przez zabawę
Shae nie była całkowicie skupiona na rozmowie, rozmyślała nad czymś innym, co było widać już na pierwszy rzut oka. Ale jakoś udawało jej się rozmawiać z nimi.

Urdzia nie wiedziała co to kpina, ale wyczuwała emocje. Mniej może te Sparka, bo go przecież nie znała, ale na reakcje Edzia była wrażliwa, podobnie jak na jego warknięcia. Była grzeczna, więc nie wzięła tego do siebie. A skoro w towarzystwie jest obca samica, to dla Urgi w tym momencie oczywiste było, że to jej wina. Pancerz więc się trochę podniósł i ogoniasta zasyczała ostrzegawczo. Nie rzuciła się, bo wiedziała że nie ma Edzia stale bronić, ale sygnalizowania "niepodobania się" nikt jej nie zabronił.

Postrasz ich sankcjami po pensji, powiedz ze kapitan jest niezadowolony *Odmruczał do Sparka, już zupełnie innym tonem, wiec wniosek Urgi odnośnie tego kto podpadł był słuszny.* Pozbierają się. Jeszcze będa lepsi od tamtych *Ed w przeciwieństwie do Darvena nie wierzył, ze załoga pragnie służyć idei. Załoga chce zarobić kasę. Ci co mieli wartości pracowali na wyższych stanowiskach.*
A pani bardzo dziękuje. Będę o tym pamiętał przy pożegnaniu *Bez dwóch zdań mówił tu o kwestii finansowej, mimo iż umowy nie podpisywali. Było to też sugestią na zakończenie rozmowy z  nią. Czyli takie „wolna jesteś, możesz isc”. Jak miał rozmawiać o swoich „komandosach:” t wolał by mu na boku nie dogryzano bo jeszcze by się krzywda komuś stała…
Ed mimo wszystko jeszcze na swój sposób lubił ta mandaloriankę choć wyczuwał, ze ta wcale tego nie docenia. Ale wiadomo – jest zmęczona, zestresowana niekomfortową sytuacją i tak dalej*