Zbliżali się bardzo powoli, ale metodycznie. Pozostali Mando polowali w innych częściach polanki. To polowanie było też forma zawodów, bo mogli ze sobą zabrać jedynie dwie zdobycze, więc kto pierwszy ten lepszy. A gdy osiągnie się już limit to wtedy pozostali muszą się wycofać.
Dral był już bliski oddania strzału, gdy w słuchawce rozległ się głos zastępcy wookiego.
- Mamy dwie ofiary, reszta się wycofać
Tracyn warknął, ale odstąpił. Zabicie kolejnego zwierzęcia byłoby tylko marnotrawstwem, a sam na swoich plecach takiego bydlaka nie poniesie.
- No to koniec zabawy... Malkit, nie musisz się już chować
Bracia byli trochę zawiedzeni, no ale niestety takie życie.

- Nie weźmiemy ze sobą więcej niż dwóch upolowanych zwierząt. Jedna taka gadzinka waży z 60 albo i 70 kilo, we dwóch trzeba nieść.
Tracyn wyprostowany już wracał do grupy, podczas gdy Dral pilnował Malkita. Zauważył jego kolejną ofiarę i uśmiechnął się pod hełmem. Smykałkę do polowania ma, w przyszłości byłby z niego świetny łowca. Może nawet taki jak ich przewodnik. Growhar był legendą wśród Mandalorian, urodził się ponad dwieście lat temu a od stu był Mando. Przez ten czas stał się chyba jednym z najlepszych łowców w Galaktyce i powiadają, że nigdy nie przegrał żadnego pojedynku. Nie interesuje go jednak polityka czy wojny, jedynie polowania.
- Chodź Malkit, popatrzysz sobie z bliska na naszą zdobycz

W końcu dotarli do małej polanki (nazwijmy ją tak umownie) gdzie zebrała się już reszta grupy. A po środku leżały dwa ciała martwych zwierząt, oba miały przestrzelone gardła, z których sączyły się resztki krwi. Wookiee trzymał w ręku wielki nóż i przygotowywał się do sprawdzenia zwierzyny. Przyklęknął przy pierwszym ciele i wprawnym ruchem rozciął brzuch.
- Będzie sprawdzał wątrobę, jeśli jest zdrowa to zabieramy ze sobą ciało, jeśli są ślady choroby to zostawiamy
Poinformował Malkita Tracyn, bo ten pewnie będzie ciekaw czemu brzuch jest rozcinany teraz a nie w obozie.

Malkit dobrze rozumował, im więcej zbędnych narządów teraz wywalą, tym łatwiej im będzie nieść całe ciało. A te resztki zjedzą jakieś ścierwojady, których pełno tutaj było.
Dzisiaj mieli szczęście, bo oba martwe osobniki były zdrowe. Wookiee wstał i wytarł ręce o wystającą trawę a tymczasem czwórka Mando przyniosła dwa grube badyle, do których przywiążą ciała, by łatwiej się je niosło. Flaki tymczasem walały się po ziemi i nikt się tym nie przejmował.

- Niezła zdobycz
Pochwalił Mando, nie przerywając swojej pracy, która polegała na przywiązaniu nóg do kostura za pomocą cienkiej linki. Jego towarzysz robił podobnie z rękoma. Tak wiszące ciało lepiej balansowało podczas noszenia.

Po kilku minutach w końcu wszystkie przygotowania zostały ukończone i reszta ekipy była gotowa do drogi. Młodzi Mando trochę biegali po polanie i sami sprawdzali różne zakamarki, obserwowali zwierzęta, ale gdy zarządzono wymarsz to od razu stawili się przy ojcach.
No i wyruszyli, gęsiego. Wookiee szedł na przedzie a za nim dwójki z martwą zwierzyną. Między nimi swobodnie poruszali się chłopcy a pochód zamykali bracia i pewnie też Malkit.

Droga powrotna mijała już w znacznie luźniejszej atmosferze, można było nieco oddalić się od grupy, rozmawiać głośno, pytać co i jak. Na szczęście nikt ich nie atakował, chociaż Dral z Tracynem widzieli jak małe stadko maalraasów podąża za nimi, skuszone zapachem łupów Mandalorian. Ale najwyraźniej nie czuły się na siłach, by zaatakować większą grupę.