Cyberneurologię i psychiatrię, zrobiłem tez fakultet z psychologii robotów *odparł spokojnie Mac. Łatwo teraz było domyślić się, co on tutaj robi, chociaż dla Tane’a jako jedi było jasne ze Ed nie jest droidem.*
Ciężko było na początku, bo miałem dość płaczliwy charakter, z resztą byłem i jestem jedynakiem. Po jakimś czasie zaprzyjaźniłem się ze studentami ze swojego roku, i już było dobrze. Jako istoty społeczne szukamy cały czas związków, to naturalne dla większości gatunków i sam to na sobie przetestowałem.

*Mac znowu się uśmiechnął i teraz, w  pozycji siedzącej jakoś lepiej było to widać na jego ryjku*
Tak, on się lubi dobrze czuć, z  resztą – kto nie lubi. Ale w jego przypadku to tak troszeczkę inaczej wygląda. Można powiedzieć ze niektóre charaktery tak się mocno ścierają z charakterem Eda ze to by było niebezpieczne, dlatego załoga tutaj dobierana była według testów psychologicznych, które z reszta prowadziłem. 90% załogi to byli pracownicy kompleksu na Hypori, w tym ja. Ja na Hypori pracowałem w przychodni psychiatrycznej dla robotów i cyborgów jeszcze przed rozpoczęciem wojny, tam tez poznałem, Eda, już dużo później. Teraz, kiedy bazy już nie ma moja żona i córka korciły na Rodię. Żona wcześniej pracowała, teraz ja utrzymuje ich tam, na Rodii za pieniądze które zarabiam tu…

Na bazie SI powstaje po pewnym czasie coś, co nazywamy osobowością, jeśli procesor jest wystarczająco duży i parametry pozwalają, wykształca się coś, co jest bardzo i w budowie i funkcjonowaniu podobne do impulsów nerwowych naszych mózgów. Są droidy, którym naprawdę nic nie brakuje do ludzi, prócz tego ze ludźmi nie są. Jest to bardzo dobrze płatne, bo mamy wiele oszołomów którzy kochają swoje droidki, i jest to raczej na zasadzie psychologa dla zwierząt: ten materiał który przychodził raczej nie potrzebował pomocy, ale co ja się będę z klientem kłócił, prawda? *Zaśmiał się, zrobił lekką pauzę i dalej mówił*
Mnie bardzie pociągała cyberpsychiatria i to robiłem w przychodni. Miałem troche mniej klientów, ale za to jakich!
*Zapewne tu miał na myśli Eda*
Czy się cieszą… nie wiem, pewnie by wolały żebym na miejscu na budowie robił, niż miliardy parseków na jakimś statku za Edem latał. Ale obecnie,z  logistycznego punktu widzenia – nie ma innego wyjscia, na Rodii jak był kryzys za Republiki tak teraz jest jeszcze większy

*zaśmiał się, ale był to bardzo gorzki śmiech, taki czarny humor*
Regina wspominała, ze ty nic nie wiesz… widzisz, mamy teraz taki ustrój, że zażegnać to my możemy teściową jak wychodzi z  odwiedzin
*Oczywiście Mac miał nadzieje, ze tak jak Republika miała Rodię w dupie tak i Imperium będzie ją tam miało*
Oj, to zasadnicza różnica. Polega mniej więcej na tym, czym się różni droid od cyborga. Droid to jest regularna maszyna, zbudowana w fabryce, często ma swoją osobowość ale nie ma w sobie nic żywego. jak to wy byście powiedzieli – nie ma w sobie mocy. Cyborg Moc w sobie ma, bo zawiera w sobie żywe stworzenie. Praca z cyborgami jest fascynująca, ale przeważnie bardzo smutna. Widzi się jak te istoty bardzo cierpią. A z takich najciekawszych klientów to właśnie nasz wspaniały Ed. Ed nie jest typowym cyborgiem, jest biodroidem, ale nie jest droidem.

Tak, Ed jest jednym, z bardziej drastycznych przypadków, nie przez nawet sam zabieg wszczepienia go w to ciało, ale przez to jak był traktowany wcześniej.
*Rodianin na chwilę się zamyślił, jakby wspominał*
Teraz nie, wiesz, on jest w trakcie terapii, najtrudniejszy okres ma już za sobą,  ale jak do nas trafił to to było… *Machnął ręka* Po prostu strach wspominać. Do niego nie można było podejść, był strasznie agresywny, wystraszony, taki rozszarpany wręcz. Teraz jest naprawdę, naprawdę dobrze. Bardzo dobrze, choć jeszcze długa droga przed nami. Myśle, ze do tego bólu jaki czujesz w Mocy on jest w jakimś stopniu przyzwyczajony. Teraz można powiedzieć, ze zachowuje się normalnie. Ale nadal trzeba mieć na względzie, ze on jest niebezpieczny, bo prócz tego ma tez zdiagnozowaną schizofrenię, wszyscy na statku o tym wiedza, wiec i przed tobą nie będę zatajać. Wszyscy podpisywali oświadczenie ze nie będą dochodzić roszczeń w razie jakby Ed w szale kogoś połamał.

No bo on jest przyjazny, kiedy udało nam się zdjąć z niego większość tych impulsywno - konwulsywnych zachowań, to on nam się zaczął pokazywać, to, jaki jest naprawdę i wszystkich z miejsca oczarował. Bardzo fajne metody mieliśmy do pracy z nim, sesje trwały często po kilka godzin, bo trzeba go było jakoś spacyfikować, udobruchać i w końcu dotknąć. Zaganialiśmy go wtedy do mojego gabinetu i w kilka osób na zmianę go głaskaliśmy tak trzy godziny cały czas *Tutaj z uśmiechem począł gestykulować, głaszcząc powietrze z góry do dołu, jak to często przy żywej rozmowie się robi*
…z sercem w gardle cały czas bo to są dwie tony metalu, jakby chciał to by nas po ścianach rozsmarował. A ty… wiesz, jak on cie zaakceptował to w sumie nie musisz się za bardzo pilnować bo Ed jest asertywny i jak coś mu się nie spodoba, to cię sam skoryguje. Natomiast jeśli poczujesz od niego chociażby w  mocy coś co wygląda na… szał, jakieś nieprawidłowości, albo jakby był chory, to wtedy trzeba uważać. Jak będzie głupoty wygadywał to nie dyskutować z nim, postarać się go uspokoić, ugłaskać, a jak zaatakuje to uciekać najlepiej do hangaru, na otwartą przestrzeń bo w korytarzach to my nie mamy z nim szans…

*Mac, wysłuchawszy tego spostrzeżenia w milczeniu, nagle zaśmiał się głośno i naprawdę szczerze*
O, no proszę. Tak, lubi, bardzo lubi. Każdy chce być chwalony. Tez zależy jak zaczniesz, ty zacząłeś bardzo dobrze wiec teraz w sumie możesz chwalić wszystko i będzie to dobrze odbierane. Przeważnie Eda nowa osoba musi trochę przyzwyczaić do komplementów, bo jak zacznie zaśmiało, to on się będzie doszukiwał drwiny w tym. Zatem ważne co się chwali i jak, no i tez żeby nie pomyślał ze mu w dupę włazisz. Teraz można powiedzieć, że n jest przystępny w kontakcie, nie boi się, lezie do każdego, ciekawski jest. Ma swoje takie różne dziwne nawyki, które prędzej czy później poznasz

Tutaj załoga była dobierana tak, by charaktery pozwalały na taka rodzinną atmosferę. Sam układałem testy *Wzruszył ramionami w geście „to takie naturalne”*
Ale wiesz co, wydaje mi się, ze ty tez tutaj pasujesz. Sympatyczny gośc z ciebie