*Gdy tylko tajemniczy frachtowiec z dwójką osób mocowładnych osiadł na prowizorycznym lądowisku, to wokół niego zgromadziła się małą grupka Jedi, gotowa w razie czego stawiać opór tym, którzy wyjdą ze środka. Początkowo podejrzewali, że to może jakaś grupka ocalałych członków Zakonu, ale nie dostali informacji o ich przylocie od Mistrza Windu, więc to było podejrzane. Tylko pozostawało pytanie, jakim cudem się tutaj znaleźli? Koordynaty tego miejsca były ściśle tajne...
Gdy rampa frachtowca opadła na ziemię, to na czele komitetu powitawczego stanęła dwójka rycerzy, stateczny i starszy ithorianin oraz stosunkowo młoda ludzka kobieta z ozdobną chustą na głowie, zasłaniającą oczy... nie, nie była człowiekiem, to miraluka. Oczekiwali oni na swoich "gości"*

*Gdy ich oczom, a raczej oczom ithorianina ukazała się sylwetka kaleesha to biedny rycerz nie wiedział co powiedzieć i jak to skomentować, bo w istocie był to widok niezwykły i zaskakujący. Jedynie kobieta u jego boku poruszyła się nieznacznie i pochyliła się ku swemu towarzyszowi szepcząc mu na ucho, tudzież organ słuchowy* Kto to jest? *Jako że miraluka postrzegają świat przy pomocy Mocy to nie zawsze są w stanie rozpoznać wygląd danej osoby. Z rasami jest akurat łatwiej, ale trzeba mieć jakiś "materiał" porównawczy, a ona go nie miała. Rozległa się basowa i nieco przeciągła odpowiedź ithorianina. Jako, że ta rasa posiada dwoje ust umieszczonych po bokach szyi* To kaleeshanin moja droga... i to dosyć niezwykły *Kobieta kiwnęła głową i "spojrzała" poprzez Moc na niego, nie wyczuwając w nim niczego groźnego, przynajmniej na tą chwilę. Ithorianin wysunął się nieco do przodu i zagaił, podczas gdy jego towarzyszka mimowolnie chichotała słysząc te wyjaśnienia jeśli chodzi o fiuta* Cóż... jako przedstawiciel męskiego grona wiem co to jest chuj i do czego służy... bardziej ciekawi mnie kim jesteś młody człowieku i co tu robisz? *Głos miał spokojny, bo jego rasa była pacyfistycznie nastawiona do życia, wiec póki co nic Seco nie grozi z jego strony*

*Ta dwójka spojrzała na siebie skonsternowana, bo nie wiedzieli o co chodzi, byli odcięci od informacji od kilku dni. Poza tym rozmowy międzyplanetarne ze względów bezpieczeństwa ograniczono do minimum, tak wiec tutejsi rycerze nic nie wiedzieli o Mandalore ani o tym, że maja na pokładzie dwójkę Jedi, chociaż już zostali o tym fakcie poinformowani, a przedtem tylko podejrzewali to* W takim razie wybacz Secorsho ale nic nie wiedzieliśmy o waszym przylocie i dlatego to przyjęcie jest takie chłodne, lepiej dmuchać na zimne. I jeżeli pozwolisz, to chcielibyśmy zobaczyć się z tą dwójką Jedi... *Powiedział spokojnie Ithorianin, gdy już Seco skończył swą rozbudowaną odpowiedź, która wrpawiła w lekkie zdumienie ową miralukiankę. Ale nim ktokolwiek wykonał jakiś gest to za plecami tej dwójki rozległ się piskliwy i trochę irytujący chichot, który sprawił, że rycerze Jedi się odwrócili, ukazując stojącą miedzy nimi maleńką zielonkawą postać o wielkich oczach, odstających uszach i siwych włosach, z drewnianą laską w ręku. Ubrany w jakieś łachmany patrzył z dołu na Seco a jego wzrok przewiercał się przez postać kaleesha* Ho ho ho, gościa mamy, tak, tak... dalej, dalej zapraszamy o tak, ja gośćmi się zajmę, wy odejść możecie...*Głos miał nieco piskliwy i najwyraźniej nie radził sobie z basiciem, bo dziwnie zdania budował. Ta dwójka bez słowa pokłoniła się maleńkiej istocie, pożegnali się z Seco i odeszli.* Hmm... hmm... opowiesz mi o przygodach twych może, co?

Hmm... hmm... w gębie języka zapomniałeś, co? Ze strachu czy ze śmiechu, hmm...? *I znowu się roześmiał w ten swój zabawny, charakterystyczny sposób i powolutku, kroczek za kroczkiem podszedł do kaleesha, który znacznie nad nim górował, ale w jego przypadku to wzrost i siła nie mają znaczenia.* Cieszy mnie to, że braci naszych do nas przywiozłeś, odwdzięczyć się możemy, jeśli możliwość taką mieć będziemy... *Cóż, jakby nie patrzeć, to Seco dostąpił nie lada zaszczytu, rozmawiając sam na sam z Yodą. Dawniej, za czasów Republiki to każdy chciał chociaż na chwilę z nim porozmawiać, sądząc, ze przyniesie im to szczęście. Takie małe przesądy... A on sam nie był nigdy tym zainteresowany, a teraz z ciekawością przyglądał się kaleeshowi, bo dużo słyszał o tej rasie a sam chciał się przekonać niejako na własnej skórze, czy te pogłoski są prawdą, czy nie*

*Yoda spojrzał na niego z rozbawieniem, opierając się ciężko o swoją laskę, przez co wyglądał na jeszcze starszego niż w rzeczywistości, a to raczej trudne jest, zważywszy na jego mocno zaawansowany wiek. Bądź co bądź miał 900 lat* Hmm... hmm... pełny żołądek ważna rzecz, o tak, myślę, że znajdzie się coś dla ciebie i przyjaciół twych, ale dużo obiecywać nie mogę, starzy gospodarze domu nie popisali się *I znowu się roześmiał głośno, zaglądając ciekawskim wzrokiem do wnętrza statku. Yoda wcale nie wyglądał na takiego potężnego, mądrego i szanowanego mistrza Jedi jak o nim mówiono, ale to tylko taka otoczka, skorupa*

*Yoda na chwilę oderwał wzrok od wnętrza statku i przyglądał się spokojnie oczom kaleesha, taki pojedynek na spojrzenia, kto dłużej wytrzyma? Jeśli byłyby zakłady z tego powodu to zapewne największe szanse miałby właśnie Yoda* Hmm... Imperium powiadasz, tak? Opowiedzieć mi musisz co wydarzyło się złego, że przylecieliście tutaj *Nie mieli informacji od Mistrza Windu, więc trzeba je zdobyć drogą pośrednią niestety* Ja? Ja stary jestem oj stary, gdybyś tak stary jak ja był to byś wysuszone drzewo przypominał, o tak... 900 lat liczę sobie już *I wydał z siebie kolejny stłumiony chichot, co świadczyło o tym, że ta rozmowa jest taka nieformalna i można sobie pozwolić na takie swobodniejsze zachowanie*

*Tak, te złote oczy przywodziły na myśl Grievousa, ale nikt nie powinien sądzić po pozorach i od razu wyrabiać sobie opinię na temat danej osoby w oparciu o znajomość tylko jednego osobnika, który jakby nie było nie zapisał się chlubnie na kartach historii, choć to zależy od punktu widzenia* Rozumiem, rozumiem... o przylocie waszym poinformowani nie zostaliśmy, dlatego ostrożność nasze działania cechowała... *Stwierdził cicho Yoda, zamyślając się i pochylając nieznacznie swoja głowę. Jego nieco oklapnięte uszy zdradzały, że zamartwiał się czymś. Tyle niewinnych ludzi zginęło przez Imperium... trzeba to zakończyć jak najszybciej. W końcu głowę podniósł i nieznacznie się uśmiechnął, po czym szturchnął swoim kijem kaleesha* Nie, nie dożyjesz... i cieszyć się powinieneś, długi wiek niesie ze sobą trosk wiele i bólu, gdy obserwuje się, jak bliscy odchodzą a ty iść dalej musisz. Ha, jak staruszek już gadam, co? Hmmm... *Te ostatnie "hmmm..." przeciągał długo aż w końcu nerwowo zachichotał jak chochlik jakiś*