*Klon nie przerywał swoich operacji. Wracał. Równie sprytnie jak wcześniej, w chwili kiedy jego ciało zasłaniało stolik, odłożył strzykawkę i zaraz odszedł  zupełnie inne miejsce pomieszczenia.*
Następny…
*Zastanowił się. Widać był to typ który nie przykłada dużej wagi do dowcipów, bo znał ich niewiele. lub po prostu nie potrafił ich przywoływać na życzenie w chwili takiej, jak ta…
No i większość dobrych Kawalów była teraz o imperialnych. a  tych pod groźbą śmierci nie wolno opowiadać*
Dwa ewoki upolowały banthe. Jeden mówi: popilnuj jej, bo ja ide po nóż żeby ją zabić. Poszedł po nóż a bantha uciekła. Wraca ewok z  nożem i pyta: gdzie bantha. Drugi mówi – uciekła. A pierwszy na to: kłamiesz, sam ją zjadłeś!

*Klon zatrzymał się w jednym miejscu i słuchał, jednak kiedy przyszła puenta, nie zaśmiał się. Znaczy chrząknął coś ze niby smieszne, ale chyba go nie rozbawiło. To klon, wiec może nie zrozumiał, ale coś kazało sądzić dlaczego T’kul postawił w kawale jedi na stosunkowo dobrej pozycji. Może po porostu tak ten kawał chodził…*
Znam inny kawał o jedi, ale…
*Nie dane było mu dokończyć. Drzwi się otworzyły, wszedł dowódca, Drugi, i lekarz, lub raczej – wykonawca wyroku*

*Nie było przemów. Były tylko ciche szepty miedzy soibą. Głownie dowódca do swojego faworyta, Pierwszego klona K77. Doktor zaaplikował T’kulowi zastrzyk. Zwykły taki, ze strzykawki, nawet nie z aplikatora. Nie bolało. Na początku nic się nie działo, potem skazaniec zaczął odczuwać dziwne uniesienie, jak po narkotykach, ale nie było w  tym euforii. przypominało troche orgazm, chwilowe wyłaczenie. Z tym ze tutaj to trwało i trwało. Było jak wyższy stan świadomości. Zrozumienie. Zaczęły przychodzić obrazy, powolne wracanie po sznurku. Same najlepsze rzeczy. W tych wizjach byli jedi. Ci, ktoiry byli zawsze przez całe długie dwustuletnie życie. przychodzili i odchodzili, długowieczny pau’anin wital ich i zegnał. Siedział z  nimi, debatując długo. na dziedzincu przed swiątynią na Couruscant bawił się z padawanam. Ścigał się śmigaczami na Tatooine z innym ambitnym rycerzem. Ćwiczył długo w emocjonujących sparringach. jeden na jednego, dwóch na jednego, trzech na dwóch, różne kombinacje: z zamknietymi cozami, ze związanymi nogami, z jedną ręką.
Na stołówce rzucali się jedzeniem… w bibliotece po cichu ukradkiem rysowanie na ostatniej stronie kształtów podpatrzonych w damskiej łaźni.
To wszystko teraz się kończyło. To, co dwieście lat zbierał i co było nim teraz odchodziło. przesrałeś życie, T’kul. Nigdy już nie będziesz młody. Nigdy już nie będziesz latał, nie będziesz przeżywal uniesienia, nie zaśpiewasz, nie wysikasz się na trawie, nie poczujesz charakterystycznej woni ozonu miecza świetlnego. To koniec. Ksiega się zamknęła. Kto zapamięta teraz wesołego, szalonego i niepokornego pau’anina, wieczneg młodzieńca, który na koniec swojego życia okazał się największym kretynem jakiego moc mozw wydać…
Trzy… dwa… jeden…
I nastała nicość*

http://www.swewok2.pun.pl/viewtopic.php … 790#p40790