*Przyjście trójki jedi, całkiem z zaskoczenia (po iluś powtórzeniach raczej spodziewa się tego co zawsze, czyli droida) jakby nie było jest zastanawiające. Ale tylko trochę, bo wiadomo, o co chodzi.
I nie odeszli, czyli pewnie to oni zaraz zabiorą go przed tą ich całą radę.
Cichy zachowywał się cały czas jak senator w pracy, bo senator na wakacjach chociaż w golfa gra.
Powiódł spojrzeniem przymkniętych oczu za trójką jedi, zastanawiając się, co zrobić. Co by przyniosło największe zadowolenie mistrzowi? Jakby ich zabił. Ale się nie da. Mógłby próbować, ale to z  kolei by było głupie a  Cichy nie robi rzeczy głupich z założenia. Dlatego tez nie pyskował i nie rzucał się tutaj.
I teraz się zastanawiał. Iść po dobroci, czy pokazać jak bardzo ma ich w dupie i niech go siła zaciągną?
Naprawdę sam nie wiedział. Miał ochotę poskakać, pokazać zęby, jak to nastolatek, co to nie ja.
Ale jednocześnie wiedział ze porywanie się z bijką na muchy na gundarka sprawi, ze nie zyska chwały, a  miano głupka.
Co wiec zrobił? Nic, na razie nic*

*Kiedy przyszli, zastali duga na łóżku. Chyba się jeszcze nie zastanowił. Czas się wlókł, ale od kiedy ci jedi przyszli, to pól godziny minęło jak kilka sekund.
Cichy spędził już kilka dni w tej celu. Przez te kilka dni nie był specjalnie aktywny, ale też nie dbał o siebie. Efektem był może nie tyle smrodek co charakterystyczna nieświeżość. W szafie wszystko było za duże. Z resztą co tam kogo oszukiwać – on do tej szafy nawet nie zajrzał.
Teraz popatrzył po Jedi jak na jakiś średnio interesujący eksponat.
Oczywiście przez wszystkie lata swojego życia był już przyzwyczajony, ze na każdego patrzy z  dołu. Ale jakkolwiek nikto jedi by nie był wysoki – i tak nie był tak wysoki jak Nemedis.
Mogli za to poczuć, kiedy znaleźli się już poza ta sztuczna bariera, ze szybciutko, subtelnie zostali  Mocy „obwąchani”. Padawan i większość rycerzy by tego nie zauważyło.
Dug zorientował się, jak są przygotowani. Kim oni są. Jak wygląda to, co robią.
I nic, nie było żadnego ataku, żadnego oporu.
Z trochę irytującym przeciąganiem, ale zwlókł się, bo nie można było nazwać tego wstaniem, ze swojego :gniazda” bo to już łozko przypominało. Stanął przy nim, z łbem przychylonym, wzrokiem wbitym gdzieś tępo przed siebie, niczym nie zainteresowany, z  uszami odchylonymi do tyłu.
Strasznie by l mały, chudy, nędzny, taki szczurek. Chyba nikt z tej trójki nie spodziewał się, ze wielki Nemedis może mieć takiego ucznia*

*Nie był przyzwyczajony do takiej dyscypliny jak chodzenie gęsiego, toteż przez chwilę wyglądał jakby jeżył sierść na karku. Na szczęście nie miał sierści, wiec nie było to tak oczywiste i można było uznac, ze tego nie było. Nie był specjalnie chętny, ale ostatecznie poszedł. Nie spieszył się, o nie. Dugowie potrafią poruszać się bardzo szybko, ale on tym razem miał swoje tempo i nie dawał się poganiać.
Nie próbował sztuczek. Może dlatego, ze po drodze nie nadarzyła się żadną ku temu okazja która dawałaby mu szansę. Z Autodestrukcji tez nie próbował uciekać do chwili, kiedy moc podesłała mu jedną kretynke do wykorzystania.
Na razie jednak nie było kretyna na horyzoncie…*

*nawet jeśli był zainteresowany to robił wszystko, by tego nie pokazać. Czyli nie robił nic. Szedł spokojnie, patrząc gdzieś na okolice kolan rodanina za którym podążał. I tyle. Ktoś bardzo biegły w Mocy mógłby wyczuć, że się denerwuje. Nie można być tak opanowanym w jego wieku, by będąc w niewoli nie denerwować się na spotkanie z istotami od których zależy twoja przyszłość. Sithowie nie zachęcali swoich uczniów do zbytniego opanowania, wiec prawdopodobnie ten „spokój” to cecha charakteru.
Kiedy znaleźli się pod drzwiami do Sali Rady, po raz pierwszy Cichy zareagował nieco żywiej  -postawił uszu. Co, tylko trzech, tak mało?
Ale to nie było rozczarowanie. Lepiej trzech niż chociażby czterech.
Kiedy drzwi się otworzyły, to wszedł. Nie był chętny do słuchania powtórzeń, zwłaszcza przez jedi, to go irytowało. W każdym razie – wszedł*

Mistrz Windu napisał:

Tak więc tak jak poprzednio Cichy wędrował tymi samymi korytarzami w towarzystwie tych samych strażników w takiej samej konfiguracji. Nic się nie zmieniło, nikt też niespodziewany nie pojawił się na trasie ich przemarszu. I tak dotarli do piwnic, gdzie mieściła się cela duga.

Cichego przyprowadzono do jego celi, która generalnie nie zmieniła się pod jego nieobecność. Wszystkie rzeczy jak leżały tak też leżą, niczego nie ubyło, niczego też nie przybyło. Strażnicy wprowadzili go do środka, następnie wyszli i ponownie aktywowali pole siłowe, które bucząc cicho odgradzało młodego duga od wolności.
Trójka Jedi nie siedziała zbyt długo w podziemiach, ulotniła się zaraz a na straży pozostał jeden wartownik, stojący w milczeniu pod ścianą. Cichy po raz kolejny skazany był tylko i wyłącznie na swoje własne towarzystwo.