-Skąd ta złość? Czy ja mówiłem o Cochrelu? Nie wspomniałem o Tobie, ani nikim innym kto nam pomógł! -powiedział dosadnym tonem i podszedł nieco bliżej by mógł spojrzeć Harisowi w oczy. -Wiedz, że jesteśmy Wam wdzięczni i nikt nie ma zamiaru tutaj nikogo zdradzać! -dodał. -I niepotrzebnie Pan tak wybucha złością Panie Haris! -dodał odsuwając się nieco. -Następnym razem proszę słuchać dokładniej bo nie wydaję mi się by takie naskakiwanie na kogoś kto w ani jednym słowie Panu nie ubliżył było uprzejme. -dodał. Nie wiedział zupełnie dlaczego Haris tak zareagował. Nash jedynie uogólnił, zarysował sprawę, a ten wybuchł jakby Nash cokolwiek mu zarzucił. Ehh niedopowiedzenia.

-Ależ nie miałem zamiaru Pana pouczać Panie Haris. Po prostu powiedziałem co uważam na temat pana wybuchu i nadmieniłem, że to było troszeczkę nie uprzejme wybuchać na kogoś bez powodu. -powiedział. Skąd miał wiedzieć, że Haris źle go zrozumie, nie mógł mieć pewności. -Nie chciałem by mnie Pan źle zrozumiał -dodał. Nash po prostu wolał być szczery, nie lubił nikomu słodzić ani udawać że nie słyszy kiedy ktoś wkłada mu do ust słowa, których nie powiedział. Skoro Haris uraził go wybuchając na niego bez powodu, to Nash po prostu poinformował go o tym, że nie było to zbyt grzeczne. Nie miał zamiaru tutaj nikogo pouczać. -Powiem to jeszcze raz. Niech Pan wie, że jesteśmy Panu wdzięczni za pomoc...-powiedział i zatrzymał się na chwilę. -Ale niech wie Pan, że nie będę się z tego powodu przed panem płaszczył. -dodał. Gdyby był Pan w podobnej sytuacji, pomógł bym Panu i sam nie wymagałbym Moc wie jakiej wdzięczności. -dokończył. Mówił to spokojnym przyjaznym tonem wyjaśniając swój stosunek do niesienia pomocy innym. Nash nie pomagał by samemu otrzymać potem pomoc czy dozgonną wdzięczność, pomagał dla samej idei niesienia pomocy. I to chyba było chyba jego najmocniejszą cechą jako Jedi.

-Jeśli Pana uraziłem to jeszcze raz przepraszam. Nie chciałem by Pan tak to odebrał. -powiedział. -Wychodzę po prostu z założenia, że wolę powiedzieć mojemu rozmówcy jasno co myślę, i jaki jest mój stosunek do danej sprawy niż pozostawiać pewne rzeczy niedopowiedziane. -dodał. -Przepraszam jeszcze raz i mam nadzieję, że nie będzie żywił Pan urazy. -powiedział. Przypomniał sobie o rozmowie, którą Haris prowadził jakiś czas temu. -Przepraszam, że spytam ale rozmawiał Pan jakiś czas z temu z pewną osobą. -powiedział zatrzymując się na chwilę. -Czyżby jakieś nowe wieści? Wiadomo coś więcej? -zapytał.

-Przesłuchanie powiada Pan? -zapytał z zaciekawieniem, które rysowało się na jego twarzy. Chwilę się zastanowił pomyślał czy to nie jego mają czasami zamiar przesłuchać. Jeśli tak to oby w lepszej atmosferze niż na Widmie. Wizja drugiego przesłuchania w tak krótkim czasie nie cieszyła go. Po chwili jednak wrócił myślami to aktualnej rozmowy. -Czyżby znaleziono jakiś trop? Jeśli tak to oby ta sprawa rozwiązała się jak najszybciej. -powiedział z nadzieją w głosie. Szybkie rozwiązanie sprawy dotyczącej Widma było chyba priorytetem dla wszystkich, zwłaszcza dla Windu i generała.

-Hmm rozumiem... -powiedział i przerwał na chwilkę. -Mam nadzieję, że wyciągniecie od niego wiele ważnych informacji. -dodał. -W razie potrzeby służę pomocą, choć sam niewiele wiem na temat tego co działo się na Widmie. Przybyłem tam na chwilę przed tragedią i to jeszcze nie z własnej woli. -powiedział. Po chwili zastanowienia ponownie się odezwał. -A może jest coś w czym mógłbym Panu pomóc? -zapytał. W końcu jednak wiele zawdzięczał kapitanowi.

-W takim razie pozostaje mi chyba tutaj czekać... -powiedział. -Wolę nie przeszkadzać Windu i generałowi. Chyba będę musiał poczekać, aż sami mnie wezwą. -powiedział. W prawdzie minęło niewiele czasu od tego jak dotarł tutaj na Kometę, ale już miał dosyć tego siedzenia w jednym miejscu. Za dużo nasiedział się na Nar Shaddaa by teraz znów stać bezczynnie.

Nash ukłonił się w geście pożegnania po czym wracał na miejsce. Rozmowa z Harisem była nieco dziwna, ale w gruncie rzeczy polubił go. Miał wyjątkowe podejście i to mu się w Harisie spodobało. Po jakimś czasie takiego siedzenia postanowił opuścić pomieszczenie i ruszył jednym z korytarzy Komety.

Ostatnio edytowany przez Nash (2010-05-03 17:27:38)

*Teraz już durosjanin czuł się lepiej, ale jego obrażenia były bardzo poważne. stłuczenia narządów, uszkodzenie kręgosłupa, liczne złamania, wstrząśnienie mózgu. Na szczęście to Cochrel. Obyło się bez przewożenia do stacjonarnego szpitala.
Teraz Rudi leżał sobie pogrążony w  depresji i wspominał wylatujące, palące się statki. Nie mógł pozbyć się tej wizji…*