*Hakon miał jednak tak bardzo zakorzenioną tą swoją Halonową skromność, że nie przeszło mu przez myśl by fatygować mistrzów do zmiany komnaty z powodu tak błahej sprawy jak on. Czy oni. No, jakby umierali to może i by o tym pomyślał. Ale tak o – w życiu!
Na poprawionej chirurgicznie twarzy wymalowało się zakłopotanie*
Nie śmiał bym przeszkadzać Mistrzom. Nie zapowiedziałem się, to by było wydaje mi się, że niegrzeczne *odparł bardzo dyplomatycznym tonem. Zaraz tez odchylił okulary na czoło, bo byli już w pomieszczeniu. Ukazały się lawendowe oczy, z odległości jaka dzieliła Hakona z rozmówcami – nie do poznania czy to sztuczne, czy nie. Zerknął na dzieci. Miał ochotę je zawołać by Eda poznały, pogłaskały, posłuchały w Mocy, bo takie dziecko bardzo bezpośrednio przyjmuje sygnały takie jakie dawał Ed. No ale samego Eda nie był pewny.*

To może zaczekacie jakiś czas? Mistrzowie przechadzają się zazwyczaj po Świątyni przed południem. Możecie ten czas poświęcić, by pozwiedzać cały kompleks, korzystając z tego, że jest prawie opustoszały *Zaproponowała mistrzyni, bo przecież mogą skorzystać z okazji, że teraz nikt im przeszkadzać nie będzie. Wnętrze Świątyni może i nie imponowało czystością i wykończeniem, miejscami ściany były mocno podniszczone, pokryte bluszczem i mchem, ale w pewien sposób było to fascynujące. Uspokajająca aura działała na wszystkich i może też Edowi się ona udzieli.* Osobiście uważam, że warto obejrzeć niektóre sale *Uśmiechnęła się serdecznie i zerknęła na dzieci, które były coraz bardziej ciekawe owego droida. Nigdy takiego nie widziały, a jego nieco kiepski stan im nie przeszkadzał, a nawet wręcz przeciwnie! Były ciekawe skąd ma te ślady po trafieniach, czy zna jakieś fajne historie albo też czy lubi się bawić. Dochodziło nawet do tego, że najmłodsi chcieliby nauczyć Edka grać w piłkę.*

*Nie był tego świadom, ale spokój mu się udzielał. Do tego dochodził spokojny głos, pełne serdecznego zainteresowania szepty i ogólna atmosfera w której nie wyczuwało się wrogości do Eda. To miało ogromny wpływ na jego okaleczoną psychikę.
Kiedy Hakon pożegnał się standardową „niech moc będzie z wami” Ed dodał od siebie*
I z duchem twoim *I poczłapał posłusznie za przewodnikiem, jednak jakoś tak inaczej, bo podłoga była gładka, kamienna czy jakaś tam marmurowa, z czego wynikało pewne spięcie. No ale piłka by przeszła. Wożenie na grzbiecie i inne zabawy*

*Szczerze powiedziawszy Hakon nie miał ochoty na zwiedzanie. Nie teraz. Miał o to do siebie pretensje, bo nawet nie próbował podziwiać. Postanowił, że dobiją do schodów i tam będą czekać. Tak wiec pozwolił by poprowadził ich korytarz. Cały czas trzymał Eda mocno, bo z nim nigdy nic nie wiadomo, tak samo nie wiadomo jak długo daje rady jego odporność na stres.
Hakon zatrzymał Eda kiedy dotarli do podnóża schodów*
Dobra, Edziu, tu poczekamy

*No to skoro czekali na mistrzów to ci pojawili się pół godziny później, schodząc wspólnie ze schodów. A właściwie to tylko mistrz Windu szedł, bo Yoda przycupnął mu na ramieniu, nie chcąc nadwyrężać swoich starych kości, zwłaszcza, że jeszcze niedawno odbył sparing z Mace'm. Obaj chcieli sprawdzić w jakiej byli formie i o dziwo, wyszło, że w bardzo dobrej, chociaż regeneracja sił była wolniejsza w przypadku Wielkiego Mistrza Jedi. Tak więc schodzili po schodach, rozmawiając ze sobą, gdy wyczuli a potem dostrzegli Hakona i Eda. Od razu się domyślili, że ci mają do nich jakąś sprawę.* Witaj Hakonie oraz ty Edzie. Co was sprowadza do Świątyni? *Zapytał Mace, bo Yoda zwykł milczeć i się przysłuchiwać. Siedział tylko na prawym barku ciemnoskórego Jedi, trzymając się mocno jego szaty. Z ciekawością spoglądał to na barabela to na droida, natomiast Mace zachowywał chłodną powagę i dystans, ale w jego przypadku to była typowe zachowanie.*

*Była kartka. Na lewym dziale, wieć troche zasłaniana przez Halonowy łeb. Na kartce odręcznie przez Hakona wypisane:

„strach wiedzie do gniewu,
gniew do nienawiści,
nienawiść prowadzi do cierpienia”
                           (mistrz Yoda)
- Nie skreślaj mnie,
Popełniam błędy ponieważ żyję
P.S.: Nie wiem, ze mam tą kartkę:)

I oczywiście było to potrzebne i mówiło prawdę, bowiem skoro tylko pojawil się bodziec zwiastujący przybycie obcej osoby (słyszał tylko jeden głos), nastąpiło szarpniecie do przodu, ale to takie gwałtowne, ze po uderzeniu stopą w schodek Ed się zachwiał. Do tego oczywiście ryk i cała otoczka towarzysząca przede wszystkim silnej reakcji emocjonalnej: silne zdenerwowanie, agresja. Pochodne strachu.
Hakon wie, ze tego nie tak łatwo się pozbyć.
Jednak teraz Ed był już wystarczająco długo wystawiony na działanie odmiennego środowiska, do tego oczy mu zakryli, że… odpuścił jeszcze szybciej niż zaczął, i za chwile już kulił się dwa kroki dalej, jakby chciał pokazać jaki to on malutki i niegroźny*
Witam. Przepraszam. Ja tu jako droid towarzyszący… z dobrym stanem umysłu…

*W przypadku Mistrza Windu takie akcje były mniej stresujące, bo wiadomym było ze doświadczony jedi Eda nie sprowokuje. Dobre zestawienie. Acz oczywiście wyczul obawy Mistrza Yody, jednak nie był w stanie na tą chwile stwierdzić czy zatroskanie dotyczyło samego Eda, w charakterze współczucia, czy może obawę przed tym co on może zrobić chociażby Hakonowi.
Puścił droida. Niech sobie chodzi, w tym towarzystwie na pewno nic nikomu nie zrobi, bo cóż może zrobić nieuzbrojony droid mistrzowi Jedi*
Właściwie tak, tylko jeden mały epizodzik był ale ostatecznie został przykładnie zwalczony i wzmocniło to nas obu

*Odczucia Yody były oznaką współczucia wobec ED'a i jego okaleczenia. Nie obawiał się on o to, że droid może komuś coś zrobić, wszyscy byli odpowiednio ostrzeżeni o niebezpieczeństwie a nad spokojem wśród młodzików i padawanów czuwali rycerze i mistrzowie. Co może pójść nie tak? A jednak. Na wzmiankę o jakimś epizodzie to brew mistrza Windu nieco się uniosła a jego spojrzenie stało się bardziej badawcze.* Mały epizodzik Hakonie? Mam nadzieję, że to nic poważnego *Cóż tym stwierdzeniem Hakon wywołał tylko zainteresowanie u Mace'a, ale wypyta o to przy stosowniejszej okazji.* Nadzieję mam, że Świątynia do gustu przypadła wam *Mruknął weselej Yoda, mrugając porozumiewawczo do Hakona, bo to dla niego pierwsze spojrzenie na budynek, który sam odkrył.*