no, ja myślę! *odparła, rozpierając stare kosci na oparciu ławeczki. Jak była młoda musiała być nie tylko wyśmienitym jedi ale tez piękną kobietą.* Mysle, ze jeśli usiądziesz pod kwaterą mistrza i zaczniesz medytowac, to on wróci, wszak chwile temu sam brał udzial w obradach na ten temat. Kto pierwszy cie spotka miał cie poinformowac, wiec Yoda lub Mace będą cie oczekiwać

*głupie, owszem. I może dlatego własnie nich Yoda sam o tym powie. Może mistrzyni całą misje za niezbyt madra uwazała? Dlatego tak zażarcie walczyla o Aru bdo naprawienia tego*
Niech Moc będzie z tobą i strzeże ciebie, co bys do nas cały i zdrów wrócił bo szkoda by było takiego przystojnego chłopca. No idź już, idx, stara mistrzyni musi pomedytpowac *strzepnęła ręką z dawno zardzewialą gracja, odganiając młodziana*

*No ale niestety samego mistrza Yody w środku nie było, mógł to Aru wyczuć sięgając po Moc, by przeskanować teren. Ale był on na jego szczęście na terenie Świątyni, tylko w innym miejscu. Jakiś korytarz lub komnata medytacyjna... albo i nawet nie, aura mistrza Jedi zaczęła się przemieszczać, kierując się powoli w stronę starej biblioteki, mieszczącej się w głównej części kompleksu. Trwały tam nadal prace archeologiczne i konserwacyjne. A więc zabrak musi się trochę pogimnastykować by go w końcu odnaleźć.*

*W wejściu do świątyni, szeroko otwartym dla każdego Jedi stanął Hakon. I nie był sam. W blasku jasnego słońca przed którym chronił oczy bardzo ciemnymi okularami o dużych szkłach stał obok olbrzymiej sylwety bojowego droida. Był ranek, jasny, rześki. Większość jedi wybyła ze świątyni, Hakon z premedytacją wybrał taki moment.
Droid obok niego to ów sławny Ed. Nie, nie dostał środka uspokajającego. To była ostateczność. Hakon trzymał go za paski na lewym dziale. Prawą ręką za pasek, lewą za lufę. Ale i to nie wszystko. Całą siatka sensoryczna była szczelnie okryta… kocem!
Przyklejona taśmą, by się nie zsuwała, sukcesywnie uniemożliwiała Edowi widzenie czegokolwiek.
Hakon ruszył, ciągnac ze sobą towarzysza*
No chodź, to już świątynia, jesteś w świątyni Jedi, tu jacyś padawani chodzą, mogą do nas podejść więc spokojnie.

*Owszem, o tej godzinie Świątynia była prawie opustoszała. Prawie, bowiem jakaś twi'lekańska mistrzyni Jedi prowadziła lekcje o historii Zakonu dla młodzików, którzy zbici w grupkę wokół niej nie zauważyli pojawienia się Hakona i ED'a. Mistrzyni właśnie opowiadała o pewnym wielkim Jedi sprzed tysięcy lat, pokazując im jego posąg, który stał w korytarzu, gdy w końcu dostrzegła gości. Oczywiście poznała Hakona i ED'a tylko dlatego, że Rada nakazała im nie przeszkadzać, gdy będą spokojnie sobie egzystowali na skraju terenów Świątynnych. Gdy jednak teraz tak się tutaj pojawili to nie mogła ich zignorować, bo co to by był za przykład dla młodzików?* Witam ciebie, mistrzu Hakonie oraz twego gościa w Świątyni Jedi. Dzieci, przywitajcie się grzecznie *Zerknęła na grupkę wokół niej. Wszyscy bez wyjątku pokłonili się i grzecznie przywitali z gośćmi. Grupka ta składała się z dzieci bardzo wielu ras, często bardzo egzotycznych i niespotykanych na co dzień. W ostatnich kilku miesiącach przybyło mieszkańców Świątyni, ratowani przez Jedi w różnych zakamarkach Galaktyki.* Mogę w czymś wam pomóc?

*Ed był bardzo grzeczny, i tak dalej i tak dalej i…
No musiało to nastąpić! Usłyszał obcy głos, obce kroki. Reakcją było warkniecie, szarpniecie i… jeden krok do tyłu. Próbując rozglądać się, oczywiście bezproduktywnie ciągał tego biednego „mistrza”. No ale patent pomógł. „Atak” agresji skończył się, bo zabrakło bodźców.
Olbrzym zaskakująco szybko złagodniał, opuścił działa, dając tym samym odetchnąć Halonowemu ramieniu i nagle stwierdził ze jest zupełnie skołowany. Nie wie co się dzieje,, na kilkanaście sekund ma dziurę w pamięci, nie wie kogo spotkali i w jakich okolicznościach.
Opadł na wysięgnikach nóg i wydal z siebie takie osobliwe, zawstydzone „oummm…”*

*No i znowu to samo, ale teraz Hakon trzymał go oburącz, wiec ramienia nie miał wyrywanego. Też się uczył, a wbrew pozorom ból na dżedaja też działa. Kiedy Ed się uspokoił, został zaraz poklepany, po dziale, nie po kocu, żeby znowu nie zaczął wierzgać, bo Hakon nie wykluczał, ze Eda na to stać*
No, pierwsze lody przełamane. Teraz ty się przywitaj, Edziu
*Znowu poklepał, dość gwałtownie. Mocno, by Ed nie miał czasu wymyślić sobie kolejnego powodu do tańca*
Na górze… eh. Nie dobrze, on po schodach nie pójdzie… *Głośno myślał. Nie miał pojęcia czy w świątyni są windy, ale podejrzewał, ze nie* Chyba będę musiał go zaprowadzić do statku…

*Dzieci były trochę zdziwione, słysząc owego Edwarda, ale wykazywały pewne całkiem zdrowe zainteresowanie. Były po prostu ciekawe kim on jest i tak dalej. Nie miały jeszcze większości uprzedzeń dorosłych, a ich opiekunka dbała, by ich nie miały w ogóle.* Jeżeli schody to przeszkoda to można mistrzów przywołać do sali na parterze. To nie powinien być wielki problem *Zaproponowała twi'lekanka, bo jeśli oboje mieli sprawę do mistrzów Windu i Yody, to zawsze jakieś rozwiązanie się znajdzie.*