Oczywiście, ze nic poważnego, mistrzu, nie denerwuj się *odparł Hakon łagodnie, spokojnie, ale mówił jak ktoś, kto nadal utrzymuje, ze zdarzył się epizodzik. Po puszczeniu EDa sam wspiął się na schody do wysokości mistrzów (a jeśli są już na dole to poprosi ich o wejście wyżej)*
Przepraszam za śmiałość, Mistrzu Windu, czy możesz usiąść, tutaj, na schodku, obok mnie? *poprosił i od razu przysiadł sam. Zapewne chodziło o Eda. Przy tym szczególnym przypadku każdy ruch ma znaczenie, a  pozycja to już w ogóle.*
Świątynia, Mistrzu jest cudowna. Wczoraj wieczorem pierwszy raz na nią spojrzałem *odpowiedział Yodzie teraz już z naprawdę szczerym uśmiechem*
[i[No i jak wyszliśmy z Edziem obejrzeć świątynie na tle zachodu słońca, i szliśmy sobie ogrodami to… no, zdarzył się epizodzik[/i]

*Takiego mistrza jak Windu nie dało się łatwo zwieść, no ale skoro Hakon nie chce na razie o tym mówić, to naciskać nie będzie. Może kiedyś sam o tym wspomni z własnej woli.* Jak najbardziej *Odpowiedział na zapytanie Hakona. W końcu siadanie na schodach to nie było przecież poniżej jego godności. Odczekał chwilę, by barabel usiadł w wygodnym dla niego miejscu, podczas gdy Yoda zeskoczył zgrabnie na ziemię, by nie przeszkadzać Mace'owi w tym manewrze. W końcu nachylanie się z takim balastem na barku nie jest najwygodniejsze.* Owszem, to miejsce jest szczególne o bogatej przeszłości. Szkoda, że Zakon na tak długo o nim zapomniał *Powiedział Mace, rozglądając się po korytarzu, by ostatecznie jego wzrok spoczął na biednym Edzie.* Epizodzik, tak? *Mruknął mistrz Windu i spojrzał wyczekująco na Hakona, podczas gdy Yoda spokojnie przycupnął na schodku i obserwował to barabela to droida.* Znęca się on, tak? Oj niedobrze, niedobrze... *Mruknął wesoło.*

*Dla Eda to było jak wiatr. Tylko ten trach taśmy klejącej i już welon poszybował a  Ed stwierdził, ze widzi kawałek podlogi i biegnące w górę schody.
Chwile stał kompletnie nieruchomo.
Okazało się ze pod kocem jest lśniąca część pancerza wyglądająca jak grubo pleciona siatka. Pod tym musiały być fotoreceptory. W tym przypadku jeden. I zielona lampka statusu migająca żywo,  energicznie, nie nerwowo.
Warknął zaintrygowany, nie agresywnie i podniósł łeb z cichym szumem starego żelastwa i oto – dostrzegł ich, i nic się nie stało. Stał, patrzył. Mruknął, odstawił nogę, spojrzał w lewo… kilka sekund, w prawo – kilka sekund. I na nich – lekko do góry. I nadal nic się nie stało*

*Ależ Hakon się źle nie wypowiadał. To znaczy – no cóż, wypowiadał się zgodnie z rzeczywistością, a nawet troszeczkę starając się Nasha wybielić. No ale faktów nawet taki Hakon nie zmieni.*
Ale jakie konsekwencje, mistrzu? To dorosły człowiek. On… po prostu, jak ten oto ciężki przypadek *wskazał ręką na Eda. Nie był to przykład reprezentacyjny, ale pozwalał dystansować się do przykładu właściwego. W pewnym sensie Ed był lżejszym przypadkiem niż Nash. ED był według Hakona – do terapii i nawet do całkowitego przywrócenia sprawności psychicznej. A Nash…*
Ktoś wcześniej, ze tak powiem językiem cochrelowskich techników: poszedł po bandzie. Wydaje mi się, że Nash powinien powtórnie przejść szkolenie. Mówię to jako ktoś całkowicie neutralny, jako obserwator w różnych środowiskach. Nie chce Mistrz wiedzieć jak się o nim mówi na Widmie. Szkoda chłopaka, a nas jest niewiele

Bycie Jedi wiąże się z pewnymi wymaganiami oraz obowiązkami. Nash niestety nie przystaje do naszych standardów *Zawyrokował mistrz Windu, który z problemem Nasha zmagał się już od jakiegoś czasu. Już wiele osób wyrażało swoje opinie odnośnie jego osoby, jednak cały czas Mace miał nadzieję ,że jednak się on zmieni. Ale powoli miarka się przebierała.* Owszem, powtórne szkolenie może przynieść jakiś skutek, jednak będzie to trudny proces, bo nie będzie on dotyczył jego umiejętności panowania nad Mocą czy też fechtunku. O wiele trudniej jest zmienić sposób myślenia dorosłego niż młodzika, który nie jest jeszcze ukształtowany *Mistrz Windu rozsiadł się wygodniej i oparł łokcie o swoje kolana, nachylając się nieco do przodu. Rozmyślał nad sprawą Nasha, ale do podjęcia decyzji będzie potrzebna zgoda reszty członków Rady. Tymczasem Yoda nie wtrącał się do rozmowy, słuchał, analizował, opinię swoją już kształtował. wagę swoją dzielił równo pomiędzy Hakonem a EDem, w którego wpatrywał się z pewnym zainteresowaniem, ale nie nachalnie.*

*W chwili kiedy zaczął Hakon szeptać, to kokpit myśliwca osadzony na masywnych nogach (w tej chwili stal na jednej nodze) podniósł się i popatrzył na Hakona. Burknął jakby z wyrzutem. w towarzystwie nie ma sekretów, jednak… bardzo lekko to przyjął. Był już przyzwyczajony że rozmawia się o nim przy nim. To już takie droidzie dziedzictwo. Był droidem przez dwieście lat. To kupa czasu. I nadal nim był, bo nie został uświadomiony. Nawet Moc nie chciała mu o tym powiedzieć, bo zdarzył by się przypadek i dowiedział by się.*

*Wzruszył ramionami i całkiem poprawnie spojrzał Windu w oczy. Nic nie powiedział. To było… sam nie wiedział co to było. Windu miał racje. Problemy trzeba rozwiązywać*
Mistrzu, ja nad tym myślałem… i medytowałem nawet… no ale nie olśniło mnie żadnym, cudownym sposobem, bo o ile Ed właściwie łyka wszystko, to tutaj nie wiem. Wydaje mi się, ze musi go wziąć jakiś mistrz i po prostu przeuczyć w pewnych tematach.
*wyprostował się, wzdychając*
sam muszę się pożalić. Odnalazłem Asyra. Tak bardzo się ucieszyłem. Pięknie zaczęliśmy, mimo jego kalectwa. Teraz… odpadł, nie ma go, nie ma kontaktu. Tak jak z wieloma Jedi…

*Ed oparł nogę na schodku i przeniósł ciężar ciała dość znacznie. Zachwiał się a działo oparło się na poręczy. Wydal z siebie coś jakby fukniecie przez nos dużego zwierzęcia. Po chwili poddał się, wycofał o kilka kroków, zakręcił – trochę do tyłu, później łukiem do przodu i do okna, przed którym zatrzymał się w odległości kilku metrów. Emanował pozytywną energią. Nie można powiedzieć, ze mu się atmosfera Tythona nie udziela.
Stukotu obcasów nie usłyszał. Lub nie zwrócił uwagi, jeśli nie zwrócił uwagi, to dobrze, bo czuł się bezpiecznie *