*Cóż, może okłamała może przypadkiem powiedział prawdę? Tego nikt się nie dowie nigdy, bo zapewne jego rodzice już dawno nie żyją. Sam Mace nie należał do młodzieńców i przeżył już wiele lat* Nie, nie... nie jestem generałem... *Odparł nieco rozbawiony, co i jego zdziwiło. Może takie zwykłe rozmowy z dziećmi pomagają nawet takiemu wiecznemu ponurakowi jak Windu? Kto wie? Może kiedyś się o tym przekona* Tak, mistrz Łindu to ja... jestem mistrzem dżedaj... wiesz kim oni są? *A więc to był jednak syn Samrune. Ciekawe jakim sposobem się tutaj dostał? Pewnie za niedługo się dowie...*

Nie do końca... bo wiesz, powiem ci sekret... Dżedaj to tacy czarodzieje, wiesz? *Powiedział do niego konspiracyjnym szeptem. Wiele prymitywnych ludów uważało Jedi właśnie za czarowników czy potężnych szamanów. Czasem zdarzało się ,ze nawet za bogów...* A miecz to jest taki właśnie do pokonywania potworów. A na górkach my tak sobie siedzimy i rozmyślamy, co by tutaj porobić... *Nie pytał skąd to wie, bo się domyślał, że widział Takena lub innego Jedi. Bo raczej niezbyt wierzył, że jego matka to robiła. Zawsze miała problemy z dyscypliną, co ostatecznie doprowadziło do wygnania jej z Zakonu. Może to i przykre, ale o braku jej dyscypliny świadczył chociażby ten oto Malkit*

*Cóż, czasem ze złej decyzji (z punktu widzenia Mistrza Jedi oczywiście) może stać się coś dobrego no i tym cosiem był właśnie Malkit* Hmm... czary, tak? Niech pomyślę... *Właściwie to co zamierzał zrobić Windu mogłoby nawet podpaść pod jedną z zasad Kodeksu Jedi, jeśli by go traktować bardzo restrykcyjnie, ale naginać niektóre zasady można, tak dla większego dobra. Ale tylko naginać, nie łamać... Tak więc Mace skupił się i sięgnął po Moc, wyciągając nieznacznie rękę i kumulując siłę wokół droideki, która po chwili uniosła się kilkanaście centymetrów nad ziemią* Może być?

Oj tego to nie umiem nawet ja... generał jest potężniejszym czarownikiem niż ja... ale umiem jeszcze coś... *Machnął lekko ręką skupiając się na jego chwytnych pazurkach, które mimo jego woli odpięły się od droideki a sam Malkit też pofrunął powoli w powietrze, pod sam sufit a za nim droideka kołowała leniwie, jakby toczyła się na niskich obrotach. Taka mała zabawa połączona z ćwiczeniem praktycznym Mocy. Bo tak właściwie to bardzo rzadko miał sposobność, by unosić w powietrzu żywe osoby.*

*I zaraz siup i Malkit wykonał w powietrzu piękną beczkę, jak jakiś myśliwiec podczas walki kołowej. Potem zakręt i przeleciał zgrabnie pod droideką. Co prawda Mace nadużywał trochę Mocy, której nie powinno się używać w taki sposób, ale raz tam można przymknąć oko na takie drobne wykroczenie względem kodeksu*

*I tak przez kilka minut Malkit sobie latał to pod sufitem to nisko nad podłogą, aż w końcu ostrożnie i lekko pacnął na ziemię.* No cóż... koniec magii, trochę zmęczony jestem *I kolejne drobne kłamstewko, bo mógł tak robić znacznie dłużej, ale z pewnych względów nie chciał ani nie mógł. A tak jak powie, że zmęczony jest to chłopiec pewnie zrozumie* I co, podobało ci się?

*Zaskoczony tym wybuchem emocji rozłożył nieco bezradnie ręce na baki a potem nieco niepewnie przytulił małego.* No ja ciebie też mały... *Powiedział nieco zakłopotany tą sytuacją, no ale nie tak do końca nie szczerze, bo polubił malca. Bo jak tu nie polubić takiego rozkosznego szelka. Pogładził go też po łebku swoją wielką i mocarną ręką, ale ostrożnie i delikatnie*