Missay… nie przepraszaj, nie masz za co, nic się nie stało. Jesteś mądra, zdolna… Gdybym ja uczył się tak szybko jak ty, to już byłbym… nie wiem, rządził bym galaktyką chyba *Ed uczył się bardzo szybko, ale miał pewne wynikające z „uszkodzeń” trudności. A teraz przede wszystkim chciał podbudować Miss, na gorąco, by szkody wyrządzone przez robotnika nie były aż tak poważne. Mruczał wiec, przytulał się łebkiem, „zaglądał w  oczy” i tak dalej.*
No już… uśmiechnij się

Nooo… już lepiej, prawda? *Mruknął bardzo sympatycznie. Bał się, ze minie dużo czasu zanim znowu padnie od Miss jakieś pytanie. Na Mustafar będzie jej smutno, bo będzie się wstydziła pytać. Oj, robotnikowi się dostanie po dupie za „zepsucie” Miss.
Tymczasem wrócił chłopak z  komunikatorem. Przystanął przy nich nieśmiało i nic nie powiedział, tylko patrzył na Eda*

*No to Edzio zrobił z owej władzy użytek*
Pokaż jej jak to się włącza, jak się wybiera kontakt i dzwoni. Zadzwoń na mostek
*Chłopak popatrzył na Eda, uśmiechnął się nieśmiało i stanął obok Miss by jej pokazywać o i jak. Na statków Eda pracowało wielu gej w, to musiał być jeden z nich bo wyeksponowany w tej chwili wręcz przed jego nisem biust Missay nie robił na nim większego wrażenia.
Za t talentu do uczenia nie miał za grosz*
Się włącza, się wybiera, się dzwoni… *Robił co mówił a mówił tylko tyle co powiedział, to tego nie objaśniał jak to robi. Masakra!*

*A najbardziej to zabolało Eda…*
Oh, jak ty tłumaczysz… wolniej. Wyłącz to. Tak, właśnie tak. Missay, patrz co on robi. Ja będę tłumaczył
*Ed – stara dobra marka w branży nauczycielskiej zaczął instrukcje*
Włączamy tym czerwonym z boku… włączamy!
*Chłopak obejrzał się nerwowo przez ramie na Eda i wykonał polecenie.*
I jak chcesz do kogoś zadzwonić, to musisz otworzyć listę. Nie robisz tego dosłownie, niczego nie wyjmujesz i nie otwierasz. Stukasz tylko w ta małą książeczkę na projektorze. Zwyczajnie, palcem… echem…
*Edowe „echem” było chrząknięciem odtwarzanym, sam Ed nie umial tego zrobić, a w  tym przypadku miało być sugestią dla zagubionego chłopaka, który wykonał polecenie. Już dawno zaczął się denerwować*
I widzisz, tutaj masz listę tych do których możesz zadzwonić. jest Hakon, jest Mac, nawet ja jestem…
*I byli, bo przy każdej nazwie był mały obrazek ze zdjęciem. Hakon patrzył gdzieś w bok, mac miał coś w ustach, a Ed był w dość dziwnej pozycji, widać miażdżył Urge o ścianę i go sfotografowano na tym*

No tak, ja. Ale to nie znaczy, ze tam w środku jest taki malutki Ed który sobie żyje. To jest takie odbicie, obrazek. Zdjęcie. I jak wybierzesz to zdjęcie i naciśniesz to zielone… *Chłopak okazał się nagle bardzo pojętny bo pokazał przycisk „łącz”*
to będziesz rozmawiała ze mną przez to pudełko. Ja mogę być w dowolnym miejscu, nawet daleko. Bo… jakby to powiedzieć. T tak jakby tam byl taki malutki stworek. Taki duszek. I ja tez mam takiego duszka. I jak z kimś rozmawiasz to ten duszek tak szybko lata od ciebie do mnie. Ale tak bardzo, bardzo, bardzo szybko, ze nawet nie widać. Wiesz, duszki tak potrafią. i on przekazuje co my mówimy…

Mogę *odpowiedział, wzbogacając odpowiedź mruknięciem, wyraźne zadowolony, i bardziej tym ze Missay się uśmiecha niż tym ze on wytłumaczył.
Za to chłopak wyglądał na silnie skonsternowanego. Jakieś duszki latające, szok!
Po chwili na projektorze pojawił się symbol Eda a pod spodem migająca strzałka*
Zobacz, to oznacza ze mój duszek przyniósł wiadomość. Żeby odebrać – naciśnij zielony

Jeśli chcesz ze mną porozmawiać przez komunikator, to teraz, ale chyba to nie ma sensu skoro stoimy obok siebie *doszedł do podobnych wniosków. Z resztą jak się z Edem rozmawia przez komunikator, to jest dziwnie, bo on „fizycznie” milczy, projektor przemawia jego głosem i pokazuje tą sygnaturkę która Ed kiedyś miał w  podpisie zamiast „żywego” Eda*

myślę ze dalej sobie poradzimy sami. Daj jej to… *chłopak grzecznie podał komunikator Miss*
Dziękuje, możesz iść… *No i chłopak poszedł, ale jaki zadowolony ze pomógł!*
Wiec, Missay. Oficjalnie: to jest twój komunikator. Osobisty.