*Obaj jej nie doceniali. To, że jej nie znali, tudzież brali za kompletnie siwy łeb, o niczym wszak nie znaczyło. i krzyżyk na szczęście. Zdziwią się jeszcze, i to solidnie. Z nudów zaczęła oglądać własne paznokcie. To była ICH przeszłość. ona własną pogrzebała z pożarem burdelu. Szczegół. Mruknęła coś pod nosem i sięgnęła do kieszeni spodni. o, skręt. Super. Poszukała nawet zapalniczki. No, po chwili zaciągnęła się dymem i przymknęła ślepia obserwując poczynania cieni, bo ich zachowanie w zasadzie jej nie obchodziło. prywatne sprawy zostawiamy dla siebie. Chyba Zinowi to wyjaśniła w nocy?*

No. Zin przekonał się nieraz, że nie można dotykać rzeczy Tanga pod jego nieobecność. W miarę szybko wykopał grób. Był człowiekiem pracy, toteż wprawę miał z każdym narzędziem. Ze łzami w oczach włożył do grobu szczątki własnego syna. Otarł łzy i ruszył, by przeczesać gruzy swojego domu. Szukał rzecz jasna ciała Temeny. Tak. Dobrze pamiętał co Sel mu powiedziała, chociaż on tego do końca nie rozumiał. Nie był tak bezduszny jak ona. Inżynier buszował między gruzami. W końcu. Po jakimś czasie ujrzał jej szczątki. Uśmiechnął się lekko.
-Cześć kochanie.-Mruknął do niej i postanowił sięgnąć po nie. Wyciągnął wszystkie szczątki. Teraz mógł się zabrać się za kopanie drugiego grobu. Chwycił za łopatę i zaczął kopać. Z taką samą determinacją i zaangażowaniem jak w przypadku grobu Varienka. Uwijał się bardzo szybko. Chciał poniekąd mieć to już za sobą.

*Mijały minuty, godziny, w końcu się Tang uwinął ze wszystkim i pojawiły się trzy mogiły, jedna dla Vena, "syna" Tanga, brata Tracyna i spółki, druga dla siostry Tanga a trzecia, zbiorowa dla klonów. Wszystkie ciała tam zniesiono, pogrzebano, na koniec Mandalorianie odśpiewali żałobną pieśń o wojownikach w swoim języku. Potem chwila na pożegnanie się... Tang mógł uchodzić za jakiegoś bezdusznego skurwiela, ale jednak miało dziwo uczucia i teraz klęczał przy grobach i nie modlił się, nie... Mando nie wierzą w bogów, jedynie mówił do poległych towarzyszy. Czuł się za to wszystko winny, również za śmierć rodziny zina, ale czy kiedykolwiek się przyzna do tego przed kimś? Chyba tylko przed klonami. W końcu czas na pogrzebanie przeszłości minął, Tang i Tracyn wstali i udali się do statku, szukając tej dwójki... Czas się stąd zabierać.* Tracyn, idź poszukać tego di'kuta... chyba, że mu się tu spodobało. Wracamy... *Mruknął i wlazł na statek a klon poszedł na poszukiwania*

*Sel wierzyła w samą siebie i urojonych bożków, jakich urodził jej umysł w czasie tych kilku lat, kiedy... Tfu! zasrana przeszłośc. westchnęła, pokręciła głową. Aha. Tang i bliźniaki się zbierają, Zin jeszcze klęczy. No cóz. Ostatni papieros się skończył. przydeptała niedopałek, westchnęła. To, że nie mówiła przy innych to już jej problem był zawsze. tak ją uczyli i taka została. Na Zina ostatecznie nawet nie zerknęła - niech robi co chce, to jego decyzja będzie. Wzruszyła ramionami. CZas się zbierać do odlotu? proszę bardzo, siwa gotowa była.*

No tak. Czas odlatywać. Jeszcze jedno pożegnanie z Varienkiem i Temeną i można ruszać. Zin położył dłonie na obydwóch grobach. Schylił głowę i uśmiechnął się lekko. Nie wiadomo czym ten uśmiech był wywołany. Kobdar pewnie sam tego nie wiedział. W każdym razie wstał w milczeniu. Poklepał Tracyna po ramieniu i rzucił do niego.
-Dobra. Lecimy.-Po tych słowach ruszył w kierunku statku. Zatrzymał się dopiero obok Sel. Nie wiedział co ma jej powiedzieć. Naskoczył na nią, a to było nie w porządku. Pokręcił głową i rzucił do niej.-Przepraszam, że na Ciebie naskoczyłem.-Wszedł do statku. Spojrzał na Tanga. Zin chciał pobyć chyba sam, gdyż ruszył do kajuty, w której wcześniej został zamknięty. Usiadł na łóżku, spuścił głowę, oparł ją na dłoniach. No tak. Rozmyśla. Chyba wiadomo o czym.

*Tracyn zamknął rampę i poszedł do kokpitu by wystartować, bo Tang się do tego nie nadawał i nie chciał. Jak Zin przechodził obok niego to tylko spojrzał na niego wymownie a na tą jego nową "wielką miłość" też, ale siedział cicho. Trza się nawalić... szkoda, ze Seco nie było w pobliżu, ten dałby Tangowi w mordę, Tang jemu, krótka bijatyka a potem wspólne picie aż do utraty przytomności i zarzygania statku. Chociaż, teraz trzeba ogromnych ilości alkoholu by on rzygał... Westchnął gdy maszyną zatrzęsło, wypił już chyba trzecią szklanicę. Po kilku minutach skoczyli w nadprzestrzeń...*